Προλογος

20 1 0
                                    

Ημουν μολις 17 οταν επρεπε να γινω ανεξαρτητη και να βρω δουλεια για να μπορεσω να ζησω. Η οικογενεια μου, εαν μπορω να τον αποκαλω οικογενεια, με εδιωξε απο το σπιτι οταν του ειπα οτι ημουν λεσβια αποκαλωντας με αποτυχια και σπαταλη σπερματος και χρηματων. Η μητερα μου πεθανε 10 χρονια πριν και ζουσα σε ενα μικρο διαμερισμα στα εξαρχεια με τον Δημητρη, τον πατερα μου, και τη πιο προσφατη γκομενα του.
Η αληθεια ειναι οτι αφορμη εψαχνα για φυγω απο εκει μεσα οποτε θα ελεγα οτι καθησε μια χαρα. Το σπιτι ηταν βρωμικο δεν ειχε σχεδον ποτε φαγητο και μυριζε τσιγαρο και ξινιλα απο τα απλυτα.
Δεν ειχα καποιον φιλο για να με φιλοξενησει και αναγκαστηκα να μεινω στον δρομο για ενα διαστημα, ωσπου βρηκα δουλεια. Μαζευα τις πεταμενες εφημεριδες για να ψαξω τις αγγελιες για δουλεια αλλα ολες ζητουσαν απολυτηριο λυκειου, κατι που δεν ειχα.
Ομως μια μερα η τυχη μου χαμογελασε καθως βρηκα μια αγγελια η οποια δεν ζηταγε τιποτα εκτος απο απολυτηριο γυμνασιου. Ηταν για σερβιτορα σε ενα καφε που ονομαζοταν Anteiku cafe.

आप प्रकाशित भागों के अंत तक पहुँच चुके हैं।

⏰ पिछला अद्यतन: Mar 14, 2021 ⏰

नए भागों की सूचना पाने के लिए इस कहानी को अपनी लाइब्रेरी में जोड़ें!

Anteiku Cafe जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें