Denizin tuzlu kokusu, saçlarımı dağıtan hafif rüzgar ve nemli hava... nasıl özlemişim. Aitlik duygusu böyle bir şey sanırım. Denizin, tuzun bir parçasıyım. Esen hafif rüzgarım, yanda çalan şarkı, vapurun sesi , nemli havanın kendisiyim. Yolları anı defterim, ayak izim. Sanki burada var oluyorum. Nereden geliyor bu yakınlık hissi, aitlik duygusu? Neden başka bir yer başka bir şehir değil? Burası, tam burada duygularımı yalnızca kelimelerle ifade etmeme gerek kalmıyor, sanki çevrem de duygularıma bürünüyor. Beni ben yapıyor ve benimle ben oluyor gibi.
1 part