Bir şehre tutsak olmak , o şehri bırakmamak ve oradan kaçamamak . Karanlığa mahkum olmak üzere iki ruh . Kimse onları aydınlığa çıkarıp güneşi tekrar doğurtamaz üzenlerine . Karanlıklar ruhlar , güneşin ışığında bile aydınlığı bilmezler . Tıpkı siyahın aydınlıkta bilr siyah olduğu gibi tek renkler. " beni bırkma " dediğinde yüzündeki acı dolu bakışı beni mağlup ediyordu . Elimi yarasına daha sert bastırıp . " asla Pandora asla . Duydun mu asla . " dediğimde gözlerimden yaş akıyordu . Onu kaybediyorum . Leş bir deponun ortasında onu tek başıma hayata tutmaya calışıyordum . Bu izbe yerde kimseler yoktu . " seni asla bırakmam ve senin beni bırakmana izin vermiyorum . Asel ne olur dayan güzelim ne olur " dediğimde vücudunu saran titremeler azalmaya başlamıştı . " Yağız artık üşümüyorum " dediğinde elimle yüzünü eledim. Buz gibiydi, rengi solmuş dudakları morarmış. Aşk ilk görüşte mi bunun sizinle beraber öğreneceğim