(Kitabın çalınması durumunda hemen adlı işlem başlatılacaktır.) Tüm hakları saklıdır... ... Son bir adım... Yakalayacaktım. Bu âna kadar her cinayetimi kusursuz işlemiştim. Öğrenmek istediğim her şeyi öğrenmiştim. Peki sen nasıl bu kadar zorlamıştın beni? Kimsin? Nasıl olurda, ben geçmişimi unutmuşken, benden daha iyi biliyorsun? Ve senin hakkında hiçbir şey öğrenemiyordum? Her soruma cevap verdin... Her cümlende sendeki benliğim çoğaldı. Zaman geçtikçe daha çok öğrenmek istedim Alaz seni. Sorularıma cevap verdikçe dahada cevapsız kaldılar. Sussan daha çok cevap vermiş olurdun.. Ama yenildin Alaz Çakir... Yenildin! Üstelik benim hakkımda bildiklerinden yenildin. Sevdiğin için yenildin... Beni koruduğun için yenildin. Bilmeden bakıyordun gözlerimin içine. Güvenle... Bir kere "Biliyor mu aybükeyi?" Diye sormuştum birine. "Korkuyormusun Aybukeyi öğrenmesinden?" Demişti bana. Hayır korkuyordum. Çünkü ben o değildim. Neyden korkacaktım? saklamıyordum ki. Ben artık aybuke değildim, gerçek buydu. Ben ne Aybuke Karaoğlu, nede Gece Özdemirim. O gece ikiside yangında öldü. Ben Aybükenin bedeni gecenin kimliğiyim Ruhum.. Ruhum bir cavara ait o gece doğuyan bir canavar. İnsanları gözünü kırpmadan öldüren ve bunu yapmaktan zevk alan bir cavar, koray abinin yetişmesiyle dahada korkunç bir hal aldı. Ben oyum. "Ben Gece Pusatım" GECE'NİN ÖFKESİ
23 parts