Annemin, "Senden nefret ediyorum." diye bağırmasıyla uyandım. Dün gece fena sarhoş olmuştum ve bir anne-baba trajedisi çekecek durumda değildim. Umursamadan gözlerimi tekrar kapatıp babamın sinir krizi geçirişini dinledim. Bu seslere küçüklüğümden beri alışıktım. Şimdi şikayet etmemin bir anlamı yoktu. Bu okul benimdi. İstediğim her şey benimdi, tek şey dışında. Bu, gerçek bir anne-babaya sahip olamayışımın karşılığıydı. İstediğim tek şeyin olmayışının acısını, çevremdeki herkesten çıkarıyordum. Tek ihtiyacım olan şey anne şefkati ve babamın saçlarımı okşayarak beni uyutmasıydı. Ne yazık ki onlar kendilerinden başka hiçbir şeyi görmüyorlardı. Beni sevmiyorlardı. Hiç dikkat çekmek için intihar falan etmedim ama intihar etmeye ramak kaldığım zamanlar oldu. Ama ben böyleydim, hassas olan yanlarını hiç kimseye göstermeyen o güçlü kız. Popüler kız. Kendinden başka kimseye değer vermeyen kız. Kötü kız. Melis Aden.