Bırak o sigarayı çocuk! Canın yandığında en sevdiğine sarıl, sigarana değil. Düşen her kül tanesinde canın yanmıyor mu? Seni seven bir ben var arkanda. Senin gözlerine baktıkça içini umut kaplayan bir çocuk var arkanda. Bırak o sigarayı ve gel bana sarıl. Kaldırımlara yazılar yazalım, duvarları sprey boyayla resimler...
Günden güne kayboluyordu kız. Kendi acısında yanıp kavruluyordu. Kim isterdi ki böyle yaşamayı? Babasız, annesiz... Yoktu onun hayatında kimsesi. Eğer nefes almak yaşamaksa, evet yaşıyordu o da. Eğer bu yaşamak sayılıyorsa. Bu kadar mutlu gezenlere rağmen Alara'nın bu kadar mutsuz olması adil değildi. Herkes hayat sın...