Kapitulo 25

94 10 0
                                    

Rooftop

Inayos ko ang suot at sandali pang sinulyapan ang mukha  mula sa kaharap na salamin bago bumaba. I found Zekeil at the living area waiting for me. He was handsome in his gray suit, which he matched it with his burgundy tie and brown shoes. His hair is in proper order.

Kitang-kita ko ang paghagod niya sa katawan ko. May kung anong emosiyon akong nakita na agad ding nawala at napalitan ng blangko ang kaniyang mukha. I stopped in front of him. His eyes ran over my clothes again before telling that we should better leave the house.

We were quiet as we entered in his car. He was about to start the engine when we heard Welina shouted my name. We looked at her together and saw that she was panting at the doorway.

"Ma'am, 'yong bag mo po," ulit nito.

Tumakbo pa yata siya mula itaas hanggang diyan.

She showed us my sling bag. I looked at Zekeil and few moments later, I saw the car's window go down. I looked back at Welina. She's running towards us. And when I think she's finally close, I put my hand out the window to accept my stuff she handed to me.

"Salamat, Welina."

She just nodded and waved her hand as the window closed.

While the car started moving on its way I couldn't hold back the joy I felt. Almost three weeks passed before I got into his car again. And get out of the villa.

Payapa ang kalsada. At dahil nasa isla kami, madali lang kaming nakarating sa pupuntahan namin. Nauna siyang lumabas ng naipark niya ang kotse sa harap ng building, habang ako rito sa loob ay natulala sa nakita. Kapansin-pansin ang garden sa gilid.

Saka lang ako natauhan n'ong narinig ko ang tunog at pagbukas ng pinto sa gilid ko. Nagtama ang mata namin bago ako lumabas. Nahigit ko ang hininga nang sinadya niyang hindi umatras para pagtuwid ko deritsong tumama ang bibig niya sa kanang tainga ko, sinabayan niya rin ng bulong.

"You're beautiful!"

I looked at him because of that, but I was late cuz he already turned around and gave the key to the valet who was waiting. I just shook my head.

Ang gusto ko lang naman ay ang ibalik niya ako sa mansion para sa naiwan kong trabaho, hindi iyong ganito. May parte sa akin na nagsisisi sa ginawang pag-amin kagabi. Sana pala'y siya nalang ang pinauna ko.

Binulsa ko sa suot kong coat ang dalawang kamay nang subukan niyang dakpin ang isa kong kamay ngunit hindi rin nagtagumpay kasi iniwas ko. Umigting ang panga niya bago ko tuluyang binaling sa harap ang paningin.  I heard him sighed but didn't say anything.

Sabay kaming dalawa na tinahak ang pasukan. Naninibago ako sa kaniya sa araw na iyon.

Tuloy-tuloy lang ang lakad ni Zekeil at ganoon rin ako sa kaniyang tabi. The double hard wooden door opened and so we went in. I immediately heard various greetings from the people there in the lobby. Una ko namang napansin ay ang nakatatak na “Isla Rosverde Group of Companies” sa taas ng reception area.

"Good morning, Sir!" Greeted by a woman not far from thirty plus years old, with bouncy short hair and wearing glasses. Iyon ang nakaagaw sa akin. "Everyone is already settled at the conference room for the meeting."

Tuluyan siyang nakalapit sa amin.

Nagmamadali siya sa paglalakad habang yapos-yapos nito ang malapad na notepad. Halata sa babae na kinakabahan at parang takot na takot kaya siguro nakitaan ko ng pag-iingat.

I thought Zekeil was going to stop but I was surprised when he passed his secretary, I guess. Napasabay ang babae sa paglalakad namin. But she was very distance. She swallowed hard. Her gaze shifted slightly to me. There's a question and wonder passed through her eyes. I returned a small smile to her.

Uncontrollable ObsessionWhere stories live. Discover now