Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen..
Daar zit ik dan,
En jij grijpt weer naar de bierkan.
Mijn gevoelens zitten op slot,
En van binnen ga ik kapot.
Kaj, jou liefde is een van mijn doelen,
Die blauwe plekken wil ik niet meer voelen.
Waarom zie je niet dat ik van je hou?
Waarom laat je me hier alleen zitten in de kou?
Als dit alles is wat je me kan geven,
Dan ben ik klaar met jou in mijn leven.
Je liet me zo vaak zitten in een zee van tranen,
Terwijl ik mijn eigen weg moest banen.
Een trein kaartje naar huis,
Met allemaal gevoelens die met met me meedraag.
Dit is mijn vraag; waarom ik?
~ Veerle
Dit gedicht schreef ik, toen ik 2 jaar verkering had met Kaj. We leerde elkaar kennen op een bruiloft. B-brave was uitgenodigt en had als verassing voor het bruidspaar een optreden in petto. De jongens vroegen om de aandacht toen had ik pas door dat het B-brave was. Toen ze de zaal weer in kwamen, liep ik heel rustig naar ze toe. Ik stond recht voor hun neus, ik keek ze een voor een diep aan in hun ogen. Wauw, ik sta gewoon oog in oog met Kaj, Dioni, Samuel, Jai en Cassius dacht ik, ik verdwaalde in hun mooie ogen, die mooie lachjes. Ik verdween diep in gedachte tot dat Jai in zijn vingers knipte, ik schrok en was er weer bij. Cassius opende zijn mond en zij; 'Beetje verlegen meid?' ik keek hem aan, mijn wangen kleurde rood/roze en ik knikte zachtjes ja. Samuel lachte sexy en zij; 'Verlegen? Nergens voor nodig! We bijten je heus niet hoor. Haha!' ik begon te lachen en al snel kleurde mijn wangen weer van rood/roze naar mijn normale huidskleur.
