PROSZĘ NIE PODRABIAĆ. HISTORIA JEST WYMYŚLONA PRZE ZEMNIE!!
Per. Narratorka
Był to spokojny dzień w podziemiach. Nikt nie spodziewał się niczego nadzwyczajnego. Lecz tego dnia do podziemi miał spaść człowiek. Konkretnie 12 letnia dziewczyna o imieniu frisk. Ma piękne brązowe oczy i krótkie włosy tego samego koloru. Na sobie ma niebieski sweterek z dwoma fioletowymi paskami.
Per. Frisk
-AAAAA!
Spadałam w dół. Niedługo po tym upadłam i się uderzyłam. Leżałam nieprzytomna z jakieś 10 minut.
Wylądowałam na małej polanie ze złotymi kwiatami. Siedziałam i się w nie wpatrywałam aż zauważyłam mały korytarzyk. Poszłam w jego stronę. Po drugiej stronie też znajdowała się mała polanka złotych kwiatów. Lecz najbardziej z nich rzucał się w oczy jeden kwiat, który.. miał.. twarz?
Wyglądała jakby chciał mi coś powiedzieć. Podeszłam do niego. A on zaczął mówić.
-Witaj. Jestem Flowey. Flowey kwiatek. Jestem tu by ci wszystko wytłumaczyć. Jesteśmy w świecie potworów.
Powiedział to otwierając małe okienko z moim imieniem i statystykami.
-To jest twoje LV. Ale czym jest LV? Oczywiście że Love. Tutaj w podziemi jest ona w postaci małych przyjaznych kulek.
Wokół mnie pojawił się rząd kulek. Kiedy mnie dotknęły moje hp obniżyło się do 1 a mnie to bardzo zabolało.
-Hahaha Co za idiota. W tym świecie albo zabijasz. Albo jesteś martwy.
W tym momencie miał mnie uderzyć jeszcze paroma kulkami gdy nagle uderzyła go kula ognia. A zza ściany wyłoniła się koza. Przedstawiła się jako Toriel. Opowiedziała mi wszystko o tym świecie. Nauczyła mnie jak oszczędzać potwory. A nie zabijać je.
Pokazała mi wszystkie pułapki w ruinach. A następnie doszłyśmy do jej domu. Tam zjadłam ciasto.
Mieszkałam u niej już pare dni.
Ale czas było stąd wyjść. Lecz zanim to zrobiłam Toriel zaczęła walkę ze mną.
Nie chciałam jej zabijać więc starałam się ją oszczędzić. Za którymś tam razem udało mi się.
Wyszłam.
I ten oto sposób wydostałam się z ruin.
Poznałam tam wiele potworów.
Np: sansa papyrusa grillniego undyne napstablooka matatona alphys muffet. I wiele więcej. Na samym końcu spotkałam azgora. Chciał mnie zabić i zabrać moją duszę by wyzwolić potwory na powierzchnię.
Nie chciałam go zabijać.
Niestety Flowey pojawił się w czasie walki. Zrobił wiele szkód.
Ku mojemu zdziwieniu zmienił się w..
Mojego najlepszego przyjaciela. Niestety z nim też przyszło mi walczyć.
Walkę skończyłam bez niczyjej śmierci. Wydostaliśmy się na powierzchnię.
Po jakimś czasie zrobiłam reset.
Powtarzałam tą historię w kółko.
Aż do pewnego momentu.
Po którymś resecie podróż po podziemiach zaczęłam z kimś a nie samą.
Tą osoba była chara. Była duchem. Przez całą przygodę namawiała mnie do zabijania. Ja nikogo jednak nie zabiłam.
Po kolejnym resecie zamiast rozpocząć od wskoczenie do dziury byłam już na dole. I o dziwo nie mogłam zrobić resetu!!
Wtedy do podziemi wpadła... Chara!?
Z nożem w dłoni szła przez podziemia. Zabijała każdego na swojej drodze. A ja mogłam się temu tylko przyglądać. Byłam duchem.
Z upływem czasu czułam że moje siły wracają.
Tak oto spędziłam te kilka dni. Na obserwowaniu śmierci moich przyjaciół.
Kiedy chara weszła do pewnej sali. Na jej końcu zobaczyłam sansa. Widać było że chce zemścić się na charze za wybicie całego podziemia.
Walki trwały godzinami. Po każdej śmierci chary ta się odradzała i dalej walczyła.
Nagle sans zaczął kaszleć. Dopiero teraz zauważyłam że on umiera.
Chara zadowolona szła do wyjścia.
Nagle ja poczułam wielki przypływ mocy. Wokół mnie zobaczyłam wszystkie martwe potwory. A raczej ich dusze.
W tym momencie byłam w stanie zrobić reset.
Na złość Chara to zauważyła i z całej siły uderzyła przycisk resetu że aż rozpadł się na małej kawałeczki. Ja w tym samym czasie wcisnęłam guzik.
Linia czasowa została doszczętnie zresetowania a na moje miejsce przyszedł inny człowiek.
W ten oto sposób znalazłam się tutaj. W anty-voidzie.
Dzięki za czytanie. Proszę nie hejtujciebi nie kradnijcie. Postać i opowieść są wymyślone prze zemnie. Dzięki i Bayo.
Mika~
