14

44 0 0
                                    

Nang makasakay na ako sa motor ni Mark, nag suggest pa ito na yumakap daw sa kanya dahil baka daw mahulog ako.

at bakit ako mahuhulog? hoooy seer! wag mo nga akong ginaganyan-ganyan at hindi ako katulad ng mga babae mo.  

eto nman! sympre, concern lang ako sayo mam kasi nga baka mahulog ka. sabi neto na pangiti-ngiti pa.

napakunot nman ako sa tinawag sa akin ng mokong natu. porket sineseer ko sya ay tinawag nman akong mam neto. kulungo jud!

bakit? ehuhulog mo ba ako!? tigil-tigilan mo nga ako dyan sa yakap na yan at baka di yakap ang gawin ko sayo! mataray na sabi ko dito

at ang gago, parang mas na excite pa ata.

talaga? ano? excited nga na tanong neto

sakal! baka masakal kita pag dika tumigil dyan. ano ba!! di paba tayo aalis o mag cocomute na lang ako! mataray na sabi ko

opoh! eto na! nagmamadali nya na sabi at pinaandar na ang motor nya.

yung kamay ko nasa balikat nya lang nakahawak, mnsan nman sa bewang nya. asa syang yayakapin ko sya no! hah!

habang nasa byahi, napansin kong parang pa iba-iba ang mood ni Mark, may times na parang strikto at suplado, kagaya na lang nung una naming magkakilala, galit na galit nga sya non. tapos biglang naging mabait. may parang bata nman minsan, at sweet.

hindi kaya may saltik sa utak tong taong to? tanong ni alex sa sarili sabay napailing

hooy lex! nakikinig kaba? sabi ko saan mo gustong kumain? hindi ko nmalayan na kanina pa pala ako tinatanong ni Mark. napailing na lang ulit ako dahil sa mga iniisip. ano bang paki alam ko sa taong to.

sa jabee na lang! agad na sagot ko ng tangkain nyang lingunin ako kahit nagdadrive.

ano? anong jabee!? siya na parang di agad na gets yung sinabi ko

ahh, jollibee! Okaaay!!  sabi nya ng marealize kung ano ito

akala ko nkatulog ka at dika agad sumagot. dugtong pa nya

hindi ko nalang sya pinansin at agad na bumaba ng makarating kami sa jollibee.

siya nman ay naghahanap pa ng mapaparkingan kaya nauna na akong pumasok.

iginala ko ang paningin ko para maghanap ng bakanteng table.

ikaw na lang mag hanap ng seats ha! ako na ang Oorder. sabi niya

annyeong sayo?  siya sa tonong nagtatanong

napakunot nman ang noo ko sa narinig. ano daw?

tsk! slow! ang sabi ko anong sayo? sya ng makitang hindi ko  naintindhan ang sinabi nya. gago talaga!

chicken, spaghetti, fries and burger. don't forget the rice. sabi ko at nag abot ng pera na tiningnan lang nya

bibitayin ka ba o ano? tinalo mo pa ang kargador sa dami ng kakainin ah. sabi nya sabay talikod

bwesit! eh sa gutom ako! lokong to, tinawag pa akong kargador!

naghanap na uli ako ng bakanteng seats at may nakita ako sa dulo. agad ko nman itong nilapitan bago pa ako maunahan.

mataas ang pila dahil dinner time na at maraming customer,  kaya alam kong matatagalan talaga ang isang yon.

tsk! gutom na ako

habang naghihintay, tiningnan ko ulit yung phone ko. wala talaga. haaayst!

naalala ko noon, dito rin kami laging kumakain. pareho kasi naming paborito ang jollibee. hindi rin sya nagrereklamo na malakas akong kumain. nag aagawan pa nga kami sa gravy eh! bibilisan nyang ubusin yung sa knya tapos bigla nyang kukunin yung sa akin. tapos maiinis nman ako at ngingitian nya lang.

napangiti na lang ako ng mapait ng maalala na nman sya. kahit anong busy ko pa, at the end of the day, naiisip ko parin sya at hindi pa rin nawawala ang sakit.

sya kaya, naiisip niya rin kaya ako? na mimiss niya rin kaya ako kagaya ng pagka miss ko sa knya? malamang hindi!eh hndi nga nagpaparamdam eh!

at bakit nman kailangan pang magparamdam, eh diba wala na kayo? tanong ng isip nya

napabuntong hininga na lang sya.

okay nman talaga sila pag umuuwi yung bf nya. nagkakaintindhan at hndi nag aaway. nag aaway lang sila pag malayo na ulit.

bakit kaya ganon? bakit naging ganito? I thought we both wanted this relationship to work! pero bakit may sumuko. at bakit hindi niya ipinaglaban.

sabagay! bakit pa ipaglalaban ang bagay na ni ayaw nga nyang pag usapan. hindi naman nagiging okay ang isang bagay sa isang sorry o kahit ilang sorry pa yan, tapos pa ulit-ulit na nman. dapat dyan, pinag uusapan, pinakikinggan, pero para saan pa? sumuko na nga ang isa dba? ibig sabihin, ayaw na! pagod na! tapos na!

at tinapos niya na!

kaya kalimutan mo na sya at mag move on ka! kastigo nya sa sarili sabay pahid sa luhang tumakas sa mata nya. umiiyak na naman sya. nakakapagod na.

is he worth it? narinig nyang may nagtanong

si Mark pala, nasa gilid nya. inilagay nito ang mga inorder sa table.

iyang mga luhang iyan? karapat-dapat ba ang taong dahilan ng mga luha mo para magsayang ka ng luha dyan?
masyadong seryoso si mark kaya hndi sya nakasagot

you need to move on lex! hindi para sa kanya kundi para sa sarili mo. at para maipamukha mo sa kanya na hindi sya kawalan. Oo nasaktan ka at nasasaktan ka pa,  pero papayag ka bang  makita ng taong yon na  nalulugmok, at nsasaktan pa? habang sila! malay natin kung ganyan din ba sila ngayon...  nakayuko lang sya na naglalagay ng mga pagkain kaya hindi nya makita ang itsura neto

save yourself lex! not for him, or for anybody, but for you and for  yourself. 
dugtong pa neto

hindi ako nakasagot sa sinabi ni Mark dahil tama sya. hindi ko alam kung paano nya nalaman pero nagpapasalamat ako na yon ang sinabi nya.

may paraan sa pagsasabi niya na nagpagaan sa knyang loob.  na parang naiintindihan sya neto.

iba talaga pag gutom, kung ano-ano ng lumalabas sa bibig ko. kain na tayo? siya sabay ngiti pero hindi umabot sa mata. nakangiti sya pero bakit parang iba, bakit parang may kulang?

nang mapagtanto ito ay agad nyang nalaman na hindi lang sya  ang may pinagdadaanan dito.

kaya hndi nlang ako nagsalita. kumain na lang kami ng tahimik. walang nagsasalita sa amin pero panay nman ang tingin sa isa't isa.

titingin sya at iiwas ako. ako nman ang titingin sa kanya at sya nman ang yuyuko.  hanggang sa hindi niya na napigilan.

lex, nahihilo na ako. ano bang trip natin? 

napahagalpak nman ako ng tawa at napailing. walang hiya, kulungo jud ni sya oyy!

alam ko ang ginagawa niya, he's trying to comfort me with he's weirdness. ewan ko o nag aasume lang ako.

hindi ko alam kung tama ba yung nakita ko sa mata nya o dahil gutom lang talaga ako. kaya hndi ko nalang pinansin.

oh diba? at least napatawa kita :)

hindi na ako nagsalita at kumain na lang. may saltik nga ata tong mokong natu pero I appreciate it.

KulungoWhere stories live. Discover now