17:17 (05:17 pm)
Napakalakas ng ulan, kulay dilaw na langit at paligid.
Ibang repleksyon ang kayang gawin ng mga ulap galing sa liwanag ng araw, lumalakad dala ang payong at nakalimutan kong ako ay bakit nasa gitna ng daan at nakikita kong mga tao ay may kanya kanyang dala habang pauwi.
Piste ang bag ko!
Dali dali akong bumalik sa gate nang di ako papasukin ng gwardya dahil ako ay nakalabas na ng gate, sabi ng gwardya ay pwede daw kung may I.D. kaso wala akong suot dahil nandoon sa bag. HHAHAHAAHHAH kairita.
"Guard nandoon po sa bag ko ang I.D ko", "eh bat di mo sinusuot?", gusto kong sabihin na ayaw ko talaga magsuot ng I.D. dahil sagabal sa kwelyo kaya nakita ko may dumala sa bag ko at masaya ako na nakita ko yon.
Nang lumabas na siya sa gate ay nakita ko yung mukha niya na di ko alam kung ano ang ginagawa niya, kase dinala niya yung bag ko pero di ko sinabihan na dalhin niya dahil wala nga akong dala kahit phone man lang.
Nung palapit siya saken bigla niyang tinapon ang bag ko sa akin at nasalo ko, kung hindi mahuhulog yun at mababasa.
"mukhang ayaw mo magpresent ng report natin bukas tang ina mo" oo dahil nga sa phone ko.
Siya nga pala si tonton, kaklase ko. Wala kaming something pero yon lang responsableng lider ng grupo at ako ay minsan malimutin kaya nagmukhaaang pabigat sa grupo.
Tumawid ako at nung sa kalagitnaan na ako kay biglang may humila saken at bigla akong niyakap sa gilid, napapikit ako sa nangyari kase all of a sudden ganon.
Nung nakita ko si tonton ay bigla ko siyang tinulak at sinabihan. "ano ba??"
"ang lutang mo! di mo ba naririnig ang sasakyan? halos patayin ka na don!" sabi niya saken, tumingin ako sa paligid at oo mga sasakyan nga, di ko na kase namalayan na ang daming sasakyan at ayon lutang nga.
"salamat" bigla akong umalis at ayon, deretso na ako pauwi sa bahay.
Bawat sulok ng dadaanan ay nakikita kong mga ganda ng tanawin, kinakain ng kalikasan ang naiwang piraso gawa ng mga tao, ang lumang bahay sa unahan papunta sa amin ang tinutukoy ko, dahil nasa panahon pa daw yun ng mga espanyol at tahanan pa nga ng matataas na klaseng mamamayan ng bayan noon.
Ngunit dumaan ang ilang henerasyon hanggang sa sa pangalawang huling henerasyon ngayon ay lumipat na sa ibang bansa at di alam bakit hindi pa ginigiba kaya kahit sa baranggay namin parang ramdam nila yung energy doon na nagbibigay ng mensaheng hindi daw dapat gigibain para display na lang daw, tourist spot? sosyal.
18:00
Nung pumasok ako sa bahay ay umakyat ako papuntang kwarto, sabay higa at the same time magbibihis dapat dahil busy sa bahay. May computeran at tindahan pa nga.
