M.H.H: Five

204K 3.2K 87
                                    

Chapter 5

Alexandra's P.O.V

Gabing gabi na pero wala parin si Stanley, nag aalala na ako sa kanya. Usually kasi hapon or mejo seven ng gabi lang siya umuuwi pero ngayon wala parin siya, baka kung napano na 'yon. Hindi man lang siya nag text kung san siya pupunta O kung anong oras siya uuwi, I quickly shook my head because of my own thoughts; Damn! Hindi na ako nasanay! Palagi naman siyang ganyan, eh. He doesn't care about me, wala siyang pake alam sakin.

"Mommy..." Nagulat bigla akong tawagin ng anak ko, kaninang hapon pa siya nakauwi. Hinatid siya dito ni Drew pero hindi ko hinarap si Drew, I made an excuses, ayoko narin kasi ng gulo at mas lalong ayoko ng madamay si Drew at Samantha.

"Bakit gising ka pa baby?" Kunot na noo kong tanong sa kanya, mag tu-twelve na kasi ng gabi pero gising parin siya.

"I can't sleep, can you read me a story?" Nagpout na sabi ng anak ko, I can't help it but to smile and sat in front of him para magka-pantay kami. I lifted both of my hands up at pinisil ko siya sa pisngi.

"Sure, baby." Ngumiti ako sa kanya and held his small palm, sabay kaming pareho pumanik sa kwarto niya.

He excitedly ran towards the bed at humiga na ang anak ko sa kama, I chuckled a bit and traveled my eyes into the book shelves. Lumapit ako roon at kumuha ako ng fiction na libro sa book shelf ni Xanley at tsaka ako tumabi sa kanya.

"Promise me na bago ko matapos ang story dapat tulog kana?" I gave him a slight smile, he nodded and looked up at me.

"Yes mommy, I love you." My smile become widened even more when my son said that, Xanley is so sweet. I just kissed his cheeks and pinched both of his cheeks again, his cuteness is too hard to resist.

"I love you too, baby."

After that, I started reading a story. The story was all about a family, a big one happy family. Sa lahat ng story na nabasa ko, ito ang pinaka nagustuhan ko. Hirap man sa buhay ang mga magulang sa isyoryang ito masaya naman ang pamilya nila, mahal din nila ang isa't isa. I smiled bitterly because I felt insecurities on the story, my family is a totally opposite on the story that I'm reading right now; there's a big difference infact.

"And they live happily ever after..." I whispered, naramdaman ko namang may mainit na dumaloy sa pisngi ko. Naiyak pala ako sa story, buti pa sila may happily ever after. Pero ako? A miserable ever after? Sabi nga nila wag mag sasalita ng tapos, pero parang hanggang sa huli ganto ang kakahantungan ng buhay ko. Napatingin ako sa anak ko, nakapikit na ang mga mata niya like he's sleeping peacefully. Parang walang problema, ang payapa niya matulog, he's like an angel. I gently planted a soft kiss on his small forehead.

"Sana ganun din ang pamilya natin, mommy." Nagulat ako ng magsalita ang anak ko, hindi pa pala siya tulog! He tardily opened both of his eyes and glanced up at me, unti unti siyang ngumiti.

"Diba sabi ko sayo kapag tapos na ang story dapat tulog ka na din?" Sabi ko and twitched my eyebrows.

"Ayoko pa pong matulog, gusto kong matapos ang story. Gusto ko pong malaman kung happy ending ang family nila, I'm right mom! They had their happy ending, they had their happy family." Nadurog ang puso ko ng sabihin iyon ng anak ko.

"Baby, naiintindihan mo naman diba 'yung sitwasyon natin?" I bit my lower lip and took a deep breath.

"Yes, mommy." Ngumiti siya pero parang pilit lang ang ngiting iyon, nakaramdaman ulit ako ng lungkot.

"Baby, I'm sorry." I whispered and hugged him tightly, I don't know why pero iyon lang ang salitang tanging lumabas sa bigbig ko. I held Xanley's shoulders and kissed his forehead again and again, I want to make him feel that I'm always right here beside him, he laid on his bed again.

My Heartless Husband ◌༉‧ [ completed ]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon