KARANLIK DUYGULAR

1.BÖLÜM

"Hey Miranda otobüsü kaciracaksin " diye seslendi chloe teyze.Teyze diye hitap ediyorum ona ama öz teyzem değil.annemin çocukluk arkadasiymis chloe teyze.Annemle çok samimilerdi.Annenin tek arkadaşı oydu.Daha doğrusu tek gerçek arkadaşı.Aslında onunla kardeş gibilerdi.Annemin Chloe teyzeden başka yakini yoktu.Bütün ailesi annemi terketmisti.Babamla evlenmesini istememişler ama annem babamla kaçmış. Buyuzdende annemi bütün ailesi terketmiş.Vicdansiz kisilermis ama bir konuda da haklilarmis anlasilan.Ben babami hic görmedim.Annemin bana hamile olduğunu öğrendiğinde annemi birakip gitmiş.Bir dahada hic aramamis.Sadece her sene doğum gunlerimde bana bir kartpostal yolluyor.Ben bu düşüncelere dalmisken Chloe teyze beni durterek " daldin gittin yine kiz hadi geç kaliyorsun bak cikalim artik " dedi. Gülümseyerek "tamam " dedim.Zorla gulumsemistim.Artik gulumseyecek halim kalmamisti.Ölmek istiyordum.Ona kavusabilmenin yolu ölümden geçiyordu.Ama yinede yapamazdim.Savasmaliydim.Ne olursa olsun.Chloe teyzeyle bir taksiye atlayip otobüs duragina gittik.Otobüs kalkmak üzereydi.Ucu ucuna yetismitim.Chloe teyze bana aceleyle sarildi ve "bak biz her zaman sana elimizden geldigince destek olacagiz.Rita bugün yetişemedi ama seni en yakin zamanda ziyaret edecekmiş dedi" daha sonra ben hizlica otobüse bindim.otobüs hareket etmeye basladiginda chloe teyze bana el salliyordu.Gulumsemekle yetindim.Rita Chloe teyzenin kiziydi.Benden bir yas küçüktü.benle hep çok yakin arkadaş olmaya calismisti.Ama buna izin vermedim.Neden bilmiyorum.İnsanlarla içli disli olmaktan hoslanmiyorum.Hem onlar kimki benimle arkadaş olacak seviyedeler? Uykum vardi.Dayanamadim ve basimi cama yaslayarak gozlerimi kapadim

~~~

Sevgili Günlük

sana bir haftadir yazamiyorum.Aslında şuan yazmanin sirasi değil ama şuan otobusteyim.Yolculuğun bitmesine yarim saat var ve çok sıkıldim.bende senle dertleseyim dedim.Dertlesebilcrgim bir tek sen kaldin zaten.Hani ben hep derdim ya yeni bir baslangic istiyorum.Beni kimsenin tanimadigi uzak bir şehirde diye.İste hayalim gerçekleşiyor.Ktilya diye tuhaf bir şehre  tasiniyorum aslinda kasabada denebilir.Orada bir liseye kaydimi aldirdim.Kendimede kucuk bir ev kiraladim.Uygun bir fiyata.Ama çok canim yaniyor.Çünkü buraya tasinma sebebim çok aci verici.Hayatta tek değer verdiğim kişiyi kaybettim.Bak bir hafta önce ne oldu anlatayim.

Gözlerim kapaliydi.etraftaki insanlar birşeyler bagrisiyorlardi. ne dediklerini duyuyordum ama anlayamiyordum.kipirdayamiyordum.Gücüm yoktu.Anne diye haykirabildim sadece."o öldü" diye fisildadi birileri.o an kalbime bir bicak saplanmis gibiydi.Yutkunamiyordum,nefes alamiyordum.Kendime geldiğimde hastahanedeydim.O sabah annemle alisveris yapmak için arabayla yola cikmistik.Kaza yaptik.10 sene oncede boyle bir kaza yaomistik.ozaman 6 yasimda oldugum icin tam hatirlayamiyorum ama annemde bende kurtulmustuk iste.Hrrneyse.Annem kurtulamamis.Kurtulamamis iste.Beni yanliz birakip gitmiş.oysaki o benim tek değerli varligimdi.ben onsuz nasil yasarim hic dusunemis.bir haftadir annem yok.

otobüs yolculuğu bitmek üzere.son cumlelerimide yazip bitireceğim.Bu olayi ilk ve son anlat isim oldu.Bu olaya bir daha aklima getirmeyecegim.

Artik hayatimda değer verdiğim kimse kalmadi.Hayat tek değer verdiğim kişiyi elimden aldi.Hep yani bir baslangic istiyordum zaten.Firsat elimde şuan.Artik kimse beni uzemiycek.Bu kadar masum olmam yetti.Artik kotu olma sirasi bende.

VOTE VOTE VOTE

+10 OLSUN YENİ BOLUMU YAZİCAM :))

YORUMDA YAPİN PLS