I Got You

IGY♡ Chapter Three

Tristan on the side. --->

ENJOY! '

--------------------------------x

 Carla's POV

After namin ni Carlo sa introduction, sunod sunod na ang mga classmates ko sa kanilang 'Introduce Yourself' thing.

Tahimik lang ako at hindi pa rin maka pag isip ng matino. Isip ako ng isip bakit ganun ang question sa'kin ni Carlo, bakit ganun siya kanina, bakit ang iba talaga ng nararamdaman ko, bakit tinawag niya akong Carlie, bakit puro nalang ako bakit.

"Hoy!" Gulat sakin ni Mitch

"Pucha!" para naman akong aatakihin sa sigaw ni Mitch. "Bakit ka ba nangugulat?!" reklamo ko kay Mitch. Nakaka inis naman kasi, muntik nang lumabas ang puso ko sa sobrang gulat.

"Hello, nagulat pala kita?!" Taas kilay na tanong ni Mitch. "Nag-space out ka kaya, para kang body without a soul na naka nganga lang oh." panggagaya ni Mitch sakin, nang-aasar talaga 'to.

"OA mo!" hindi ko na siya pinansin at  tinuon ko nalang ang sarili ko sa klase.

"What?!"

Napatayo ako sa sobrang gulat.

Ngumisi si Mitch na parang nakakaloko. "Oo Carlie, dismissed na ang klase. Grabe ka, pati yun hindi mo namalayan. Ano ba kasing pinag-iisip mo?!" sarkastikong sabi ni Mitch.

What the hell?! Ganun ba ako katagal nawala sa earth para hindi ko namalayan na na-dismiss na pala kami. Grabe, ano bang pinag-iisip ko?!

Nagkibit balikat nalang ako. "Mga utang ko sa tindahan ni Aling Bebang." pabirong sabi ko with konteng sarcasm.

Mitch tsk-ed me. "Har har Carlie, let's go na sa canteen, may one hour break tayo bago sa next subject naten na," nag pause si Mitch sabay tingin sa schedule. "Chemistry 1. This time sa Laboratory tayo" dugtong ni Mitch.

"Sounds lame." walang kalatoy-latoy kong sagot habang inaayos na yung bag ko para makapunta na ng canteen. Ayoko lang kasi yung mga experiments na yan, with all the observations, hyphothesis and conclusions, nakakatamad lang isipin.

Hindi naman din kasi ako matalino, but don't judge me too quick dahil hindi rin ako bobo. I can say that I'm just an average student na kelangang mag-study palagi para hindi bumagsak. Not like those nerds and genius freaks na konting review lang,okay na. Permanent siguro yung storage nila sa utak. Come and go lang kasi yung sakin.

"At least makakapag-suot tayo ng lab gown, cool narin yun. Us naka white gown, pwede na nating i-feel na doctors na tayo." ang napakababaw na sagot ni Mitch.

I pushed her a little over the shoulder. "Sira! Tara na nga." Yaya ko kay Mitch at nagumpisa na kaming rumampa sa hall way ng third floor papuntang canteen nang biglang ring ang phone ko with the ringtone,

♫  I just met you and this is crazy,

But here's my number so call me maybe

It's hard to look right at you baby,

But here's my number so call me maybe ♫

 

Hindi ko na pinatagal ang ringtone at sinagot ko agad ang call, actually ayoko yang Call Me Maybe song. Naiirita ako pag naririnig yan. But don't get me wrong, I don't hate Carly Rae Jepsen she's an amazing singer and very pretty. I just don't like her Call Me Maybe song.