"HINANAKIT" (SLOW UPDATE)

Ako nga pala si Hans, Sabi nila bobo daw ako, lagi na lang ako minamaliit ng mga taong nakapaligid sakin, masakit para sakin yun, iba yung nararamdaman ko kapag sinasabihan ako ng gantong klaseng pananalita, di ko na nga lang sila kinikibo alam kong kapag Ginawa ko tong bagay na gusto kong gawin baka di nila magustuhan, " Tumatahimik na lang ako sa isang tabi at, dala pa din ang hinanakit sa buhay kahit ganto man ang pamamaraan ng buhay ko isa lang ang masasabi ko lumaki ako ng mayroong respeto, at pagkumbaba, di mapangapi, ang hirap lang sa mga taong pumapaligid sa Uniberso di nila isinasapuso ang mga bagay na gusto nilang makamtan, at bawat salitang binibiwatan nila'y di nila kayang isa puso nalulungkot ako sa mga taong nahihirapan at di marunong umintindi sa simpleng paraan, Alam kong di ako "PERFECT" may mga bagay din ako nagagawang mali sa ibang tao pero Ni lilift up ko lahat kay God yung mali kong nagawa, Sobrang Thankful ako kay GOD dahil kapag nakakaencounter ako ng Problema nandiyan siya para MAKINIG,UMALALAY,at hindi ka kayang iwan at laging sumusuporta kapag may bagay na di mo kayang Intindihin, Tulad na lang na naranasan ko sa buhay Naging "BADASS" Ako ng natutunan kong uminom,Gumamit ng kung ano ano, sa isip ko parang nawawala na yung relationship ko kay god laging Buka ng bibig  ko na sana ganyan, ganto na lang ang gawin ko, maski sarili kong pamilya nakakalimutan ko na , akong tao kasi may galit ako sa parents ko noon dahil may mga bagay na di ko naiintindihan, at inilalayo ang sarili sa pamilya hanggang dumating yung punto na mali na tong ginagawa ko sa ibang tao ,at sa sarili kong kinatatayuan, Pero di nawala sakin respeto at at pagkumbaba, nung bata pa ako lahat ng bagay sa mundo nagagawa ko, nasusunod ang mga luho to be honest naging spoiled ako sa lola  ko, kaya't naging malapit kami sa isa't isa natutuwa nga ako tuwing umiiyak ako lagi siyang nandiyan para patahanin niya ako, ang cute kapag naaalala  ko tong sitwasyon ng buhay ko noon kasi as in, malapit talaga kami sa isa't isa may time nag papatawa, may time din na nagagalit anlaking tuwa sa mga bibig ko kapag naalala ko talaga, Grade 4 ako YESS! tuwang tuwa ako dahil binilhan ako ng laruan ng lola ko, ito yung YOYO hahaha, sasimpleng bagay nayan malaking tuwa na dahil kungbaga pangmatagalan mo na itong gagamitin at tsaka kapag naaalala ko to, naiiyak ako dahil ngayon di ko na kayang pakisamahan yung mga taong nagaaruga sakin noon, at tsaka yung tatay kong iniwan kami ng kay tagal na labing anim na taon at ilang father's day yung dumaan sa buhay ko, di man lang siya nag pakita saamin, may dalawa akong kapatid itago na natin sa pangalang Danshii at si Dansel, kami na lang tatlo yung nag uusap, nagbobonding, yung nanay ko naman nasa ibang bansa para magtrabaho alam kong,nahihirapan din yung nanay  ko dun, iniyakan ko rin to kasi, alam kong nag abroad siya para pag aralin kami Sobrang thankful din ako sa nanay ko dahil di niya kami iniwan di tulad ng tatay ko na iniwan lang kami sa isang tabi, pero gusto ko talaga makita yung tatay ko gusto ko man lang . mahawakan yung mga kamay niya,One time nga nung bago palang ako sa school na pinapasukan ko nahalata ako ng teacher ko nagulat ako bakit nalaman niyang may problema ako di ko rin alam kung bakit, sa isip isip parang alam ko na tong style na to, mukhang graduate ng pschy to ,tinanong ko sakanya, "SIR: bakit alam mo na mayroon ako ng problema? Sabi niya naman: halata sa mga kinikilos mo at sa pananalita mo ,tuluyang tumulo ang mga luha sa mga mata ko, kasi di ko na kayang itago pa ang akin  nararamdaman ko alam mo yung SASABOG na yung utak mo ,Yung halos lahat ng iniisip mo nagiging Negative? ayoko ng ganyan iba kasi feel ko kapag ganyan yung nangyari sabuhay ko, isa na rin yung kung ano ano na yung iisipin ko, may tendency kasi Na mag Suicide, pero buong buhay ko di ko talaga kayang gawin niyan aaminin ko na nasabi ko na sa sarili ko yan na "GUSTO KO MAG PAKAMATAY"  di ko na kaya sa dami dami ng iniisip,Kung ano ano na pumapasoksa isip para na nga akong baliw kung tutuusin,

AUGUST, 23

Birthday ko nito may handa, may dumating na bisita, Mga barkada pero di pa rin ako masaya kasi may tao akong gustong makita at makasama, pero nabigo ako "OKAY LANG YAN" sabi ko sa sarili ko gustuhin ko man na nandito siya pero hindi talaga pwede, di ko naman siya kayang pilitin dahil ayaw nga niya, pero tuwing naaalala ko tong tao na to sobrang lungkot kasi di ko man lang siya natulungan sa mga problema na dumating sa buhay niya, Nag sorry ako sakanya at di niya daw kailangan ng sorry, Nalungkot ako kasi ganun ganun na lang ba yung samahan namin? hanggang dito na lang ba? ang sakit sakit , kasi siya lang yung babaeng mamahalin ko,,dati naaalala ko nung mag kasama kami masaya, nagkakaintindihan, pero nung nag kalabuan na ayun nga ,parang halos lahat  nawala samin , maski yung communication nawala na din, ang swerte ko nga eh kasi kahit papaano may natutunan ako sakanya ,,