"လူစိမ္းမိၿပီ။"
မာန္က dr ရာယ္ ေမေမရာယ္ ႏွင့္စကားေျပာေနစဉ္ လူစိမ္းမိတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ မာန္ဆင္းၾကၫ့္လိုက္သည္။ လူစိမ္းၾကၫ့္ရတာေတာ့ လူရည္မြန္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မ်က္လႊာခ်ထားသည္။
"ဆရာ သူကၿခံထဲကိုအၿမဲေခ်ာင္းေနတဲ့လူပါ။ ခုျပသနာကသူနဲ႔ပတ္သတ္လိမ့္မယ္။"
မာန္ကဘာမွ မေျပာပဲအကဲခတ္ေနစဉ္
"ရႈပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္း စခန္းပို႔လိုက္သက္ၫွာမေပးနဲ႔။"
တစ္ခ်ိန္လံုးမ်က္လႊာခ်ထားတဲ့လူစိမ္းက ရတီ့အေျပာေၾကာင့္တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကၫ့္လာသည္။ ၿပီးေနာက္တိုးလ်စြာျဖင့္
"ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။"
ထိုအခါမာန္က ခါးေထာက္ကာ စိုက္ၾကၫ့္လ်ွက္
"ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လဲ။"
"ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွေျပာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္ခ်င္သတ္လိုက္။ ဒါမွ မဟုတ္ေထာင္ထဲထၫ့္လိုက္ပါ။"
"ဒီေလာက္ေထာင္ထဲဝင္ခ်င္ေနမွေတာ့ ထၫ့္ေပးလိုက္။ အန္တီနဲ႔ေမေမႀကီး ဘယ္ေလာက္လန႔္သြားလဲသိလား။"
မာန္က ရတီ့အေျပာကိုဂရုစိုက္ဟန္မေပၚပဲ
"ျပသနာတစ္ခုကို လြယ္လြယ္နဲ႔ခြေက်ာ္လို႔ရသြားမယ္မထင္နဲ႔။ ေခၚလာခဲ့ သူ႔ကို..."
"သားရာယ္ ရဲလက္သာအပ္လိုက္ပါ။ ခြန္းလည္းေနမေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။"
" ဒီမွာ ေမေမ မထိသင့္တဲ့လူကိုလာထိရင္ဘယ္လိုျဖစ္မလဲဆိုတာ နမူနာျပေပးသင့္တယ္မဟုတ္လား။"
_____
မာန္က ခံုမွာေျခေထာက္ကိုခ်ိတ္ထိုင္ရင္း လူစိမ္းကိုၾကၫ့္ကာ
"မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။"
လူစိမ္းကမေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ျဖင့္
"ေစာင္းလို႔ေခၚပါတယ္။"
"အိမ္နားကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။"
"ဆ ဆရာတို႔အိမ္မွာ ျပသနာျဖစ္တယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ရွင္းျပစရာလိုလို႔လား။"
"အဟက္....ငါ့ကိုအရူးထင္လား။"
"ဗ်ာ....မ မထင္ပါဘူး။"
