မာန္ကလိုက္ဝင္လာေတာ့ ခြန္းကအခန္းတံခါးကိုပိတ္ထားသည္။
"ခြန္း..."
"ျပန္ပါေတာ့..."
အခန္းတစ္ခုလံုးခြန္းဖယ္ရိုမုန္းေတျြပၫ့္ေနတာေၾကာင့္ heat ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာလည္းမာန္သိသြားသလို ထိုအနံ႔ေတြေၾကာင့္ မာန႔္rut ကာလကို တြန္းအားေပးေနသည္။ မာန္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ လာတုန္းကအေကာင္းျဖစ္ၿပီး ခြန္း၏ဖယ္ရိုမုန္း ေတြေၾကာင့္ rut စက္ဝန္းကိုမထိန္းႏိုင္ျဖစ္ေန၏။
"က်စ္ ေသခ်ာေဆးေသာက္ထားတာကို။"
ဒီကာဆိုတဲ့အခ်ိန္က မာန္ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိလို႔တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့တာမ်ားသည္။ ခုလိုခ်ိန္ခြန္း ႏွင့္ရိွလ်ွင္ေသခ်ာေပါက္ခြန္းထိခိုက္လိမ့္မည္။ ဒါေၾကာင့္တံခါးေခါက္ကာ
"ခြန္း...ကိုယ္ ကိုယ္ေလ ခြန္းဆီလာတာစကားေကာင္းေကာင္းေျပာမလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ေလ ကိုယ္ျပန္မွရေတာ့မယ္။"
ခြန္းကတံခါးကိုမွီၿပီးသူေျပာတာကိုေသခ်ာေလးနားေထာင္ေနသည္။
"ကိုယ္ေလ...ခြန္းကိုခ်စ္တယ္။ မညာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခြန္းနဲ႔သား ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။"
မာန႔္စကားအဆံုးမွာ ခြန္းကိုယ့္ပါးစပ္ကိုကိုယ္ လက္ႏွင့္အုပ္ထားလိုက္မိသည္။သူအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီးဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ဒါ မာန႔္ဆီကသူၾကားခ်င္ဆံုးစကားဆိုေပမယ့္ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားရလိမ့္မယ္လို႔လံုးဝမထင္ခဲ့မိတာအမွန္။ ျဖစ္လာတဲ့ခံစားခ်က္ကို စမ္းစစ္လိုက္လ်ွင္ မာန႔္ကိုေတာ္ရံုသေဘာက်တာမဟုတ္ပဲ အေသအလဲကိုသေဘာက်ေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။
_____
မာန္က ခြန္းအခန္းကိုေက်ာခိုင္းၿပီး ျပန္ဖို႔လုပ္ရာ အေပါက္ဝနားအေရာက္ ခြန္းကေျပးလာၿပီးသူ႔ခါးကိုဖက္ထားေလ၏။
"ခြန္း..."
"ကိုကို႔ ကိုခ်စ္တယ္။"
မာန္ကခြန္းလက္ေတြကို ၫွင္သာစြာဖယ္လိုက္ၿပီး
"ကိုယ္လည္းခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္အခုျပန္မွရမယ္။"
"ဟင့္အင္း..."
