ခြန္းက ျပန္ဖို႔အတြက္ပစၥည္းေတြပင္သိမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။ ျပန္ရမွာကိုေပ်ာ္ေနရမွာမဟုတ္လား။ ခြန္းဘာေၾကာင့္အရမ္းဝမ္းနည္းေနရတာလဲ။ သားေလးေၾကာင့္မ်ားလား။ ဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ ဝမ္းကကြၽတ္ခ်င္း ေလးလတိတိ ေန့တိုင္းႏို႔တိုက္ေနတာ။ ႏို႔စို႔ေနတဲ့ သားေလးပါးစပ္ေသးေသးေလးေတြကို ခ်စ္မဝဆံုးပဲ။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ျပန္ရမယ့္ေန့တာင္ ခြန္းမေရာက္ခ်င္ဘူး။
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္.."
တံခါးကိုလာေခါက္တဲ့လူေၾကာင့္ ခြန္းထြက္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
"ဘာကိစၥလဲမသိဘူး။"
"လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဆရာကေပးခိုင္းလို႔ပါ။"
ထိုလူက ဖိုင္တစ္ခုကိုခ်ၿပီးထြက္သြားရာ ခြန္းကဖိုင္ကိုဖြင့္ၾကၫ့္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
"တိုက္ခန္းနံပါတ္ 9A ကေက်ာ္စြာေန ေနတဲ့တိုက္ခန္းမဟုတ္လား။ "
အခု သူ႔နာမည္နဲ႔တိုက္ခန္းစာခ်ဳပ္။ ခြန္းဘာကိုမွ နားမလည္ေတာ့ပဲ ရႈပ္ေထြးေနစဉ္
"beez beez beez"
ေက်ာ္စြာဆီမွဖုန္းကို ခြန္းအျမန္ကိုင္လိုက္သည္။
"ခြန္း...မင္းကလူလိမ္ပဲ။"
"ဘာ...ဘာကို"
"ေရ႔ွေနနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ငါ့ကိုစာခ်ဳပ္အတုလုပ္ရဲတယ္။"
ခြန္းနဲနဲေတာ့သေဘာေပါက္သလိုရိွလာသည္။
"မင္းလုပ္ရပ္မင္းမွတ္ထားပါခြန္း။ မင္းကအစတည္းက ငါ့ကိုလွၫ့္စားခဲ့တာ။"
"ဘာလဲ ခင္ဗ်ားလွၫ့္စားတာမေအာင္ျမင္လို႔ ငါ့ကိုအျပစ္လႊဲခ်ေနတာလား။"
"ေတာက္"
ဟိုဖက္က ေဒါသတႀကီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ ခြန္းဘယ္လိုေက်နပ္မိမွန္းမသိ။ သို႔ေပမယ့္ရုတ္တရက္အေတြးဝင္လာတာက
ဒါဆိုသူဘာလုပ္လုပ္ မာန္သိေနခဲ့တာပဲ။ သူဘယ္သူ႔ကိုဘာေပးလဲ ဘာေျပာလဲ မာန္သိေနခဲ့တာေပါ့။ အခုကိစၥက ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းေပမယ့္ ဒါက privacy ခ်ိဳးေဖာက္တာမဟုတ္လား။
ခြန္း အျပင္ထြက္ၿပီး မာန႔္ကိုေတြ့ႏိုးႏိုးရွာလိုက္ေပမယ့္ မာန႔္ကိုမေတြ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ သူႏွင့္အနီးကပ္ဆံုးအလုပ္လုပ္ေနသၫ့္ ဘ႑ာထိန္းဦးထြန္းဆိုသူကိုေတြ့ေတာ့
