အားမာန္ ရက္တစ္ရာျပၫ့္ေမြးေန့အတြက္ အိမ္ေတာ္တစ္ခုလံုးအလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ အကုန္လံုးကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက၏။ အဲ့ထဲမွာ ခြန္းတစ္ေယာက္လည္းအပါဝင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းက ေမေမႏွင့္ညီမေလး မနက္ျဖန္ တစ္ညလာအိပ္မည္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ပင္။
ဒီညေတာ့ ခြန္းစိန္လႈပ္ရွားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္မယ္လို႔ေတာင္မထင္...
"ဝုန္း.....ေဝါ....."
ရုတ္တရက္ ေလေတြတိုက္ၿပီး မိုးေတြၿခိမ္းလာေတာ့ ခြန္းေရ႔ွပဲေျပးရမလိုေနာက္ပဲေျပးရမလိုျဖစ္ေနသည္။ ေအာက္ထပ္မွာသာ လူရႈပ္ေနေပမယ့္ အေပၚထပ္တစ္ထပ္လံုးက အေစာင့္တစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲၿပီးတစ္ေယာက္မ်ွမရွိ။ ပံုမွန္ဆို ခြန္းမေၾကာက္တတ္ေပမယ့္ ဒီအိမ္ႀကီးကေတာ့ အရမ္းေျခာက္ျခားလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ခြန္း မေယာင္မလည္ႏွင့္ မာန႔္အခန္းနားသို႔သြားရာ အခန္းတံခါးဟထားတာေၾကာင့္ အသားေလးဝင္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
မာန္က စာၾကၫ့္စားပြဲမွာထိုင္ၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနရာ ခြန္းကိုလည္းသတိမထားမိေပ။ ဒါေၾကာင့္ ခြန္းတိတ္တိတ္ေလး အိပ္ယာေပၚမွာထိုင္ေနလိုက္သည္။ ခြန္းသူ႔ကို စေနာက္ခ်င္တာလည္းပါသည္။ မာန႔္အခန္းထဲကမိုးသံလံုတာမို႔ေၾကာက္စရာသိပ္မေကာင္းေပ။ စာၾကၫ့္ခန္းႏွင့္ အိပ္ယာက နံရံကြယ္တာမို႔ ခြန္းကိုမျမင္ႏိုင္ေျခ။ ခြန္းသူ႔ကိုတိတ္တိတ္ေလး ခိုးၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
ညဝတ္အက်ႌကိုၾကယ္သီး တစ္ဝက္ေလာက္ျဖဳတ္ဝတ္ထားသၫ့္မာန႔္ရင္ဘက္က အေမႊးေတြ အတိုင္းသား။
*ေအာ့ရြံစရာႀကီး..*
အသားမဲတာမဟုတ္ေပမယ့္ ခြန္းႏွင့္ယွဉ္လ်ွင္ေတာ္ေတာ္ေလး အသားေရာင္ကကြာသည္။ လက္ေမာင္းတစ္လံုး တစ္လံုးက ခြန္းေခါင္းေလာက္ရိွ၏။
*လူလား ဘီလူးလား။*
ေအာက္ပိုင္းကိုဆင္းၾကၫ့္ေတာ့ .....
*အတြင္းခံလည္းမဝတ္ထားဘူး။ ရြံဖို႔ေကာင္းတယ္။*
ထိုစဉ္
"မာန္..."
"ရတီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"မာန္အလုပ္လုပ္ေနတာလား။ sorry ေနာ္"
