The Secrets of the Veiled Enigma [ On-going ]

Chapter 9 : Luck of Time

Nandito ako ngayun sa plaza, pinagmamasadan ang naglalarong si Ketu at Nizz. Sobrang saya silang naghahabulan na para bang di sila nagbabardagulan dati.

Mag-isa ako ngayun sa plaza dahil maayos na ang pakiramdam ko. Nagpaalam na rin yung apat at yung matanda. I thought magiging kasama nalang nila ako palagi, babantayan ako at iba pa. But i forgot that they also have their own lives. Siguro nga na disturbo ko sila, akalain mo ba naman bantayan ako ng ganoon katagal.

But beside that, i am so worried kung saan na ako tutuloy knowing the fact na wala akong pamilya dito o mga kakilala. I am so lost. I am nervous and my head is full of negative thoughts. But i set aside those thoughts and focus on this present moment, mamaya ko nalang ito pro-problemahin.

Kaya napag-desisyunan kong puntahan sina Nizz at Ketu. Naalala ko pa kanina na subrang saya nila dalawa ng makita ako at parang ayaw pang humiwalay sakin.

Di pa rin ako makapaniwala na nandito na ako. Nandito na ako sa lugar kung saan ako isinilang. Sobrang saya ang nararamdaman ko ngayun at ayaw ko nang umuwi sa dating mundo. Ang mundo kung saan hindi ako tanggap. Alam kung di madali ang pamumuhay ko dito dahil una, wala akong mga karanasan sa pamumuhay dito. Pangalawa, wala akong pera. Pangatlo, di madali ang pamumuhay dito kung magugulatin ka, gaya ng kanina may nakita akong lumilipad na isda, hindi lang ordinaryong isda kundi sobrang laki, at marami pang mga dahilan.

Alam ko na nage-exist ang mga mahika at mga bagay na hindi maipaliwanag sa mundong to at  alam kung masasanay ako.

Alam ko.

Napatigil ako sa pag-iisip at napatalon sa gulat ng may sumulput ng lumilipad na papel sa harapan ko. Napahawak naman ako sa aking dibdib ko na kumakabog saka tinitigan ang papel.

Ang papel na nasa harapan ko ngayun ay nasa hugis paru-paru at lumilipad ito. Agad kung ibinuka ang mga palad ko dahilan upang dumako ito.

Isang sulat...

Sa pakpak nito ay may naka sulat.

"To: Kaizy Fritzoliam"

Mahinang pagkabasa ko nito na kinalaki ng mga mata ko. Wait lang. Paano nito nalaman ang kung sino ako? Sa pagkaka-alam ko pangalan ko pa lang ang nasabi ko ah.

Pero naisip ko din na wala ako sa dati kung mundo kaya parang di na ito nakakagulat. Dali-dali ko naman itong binuksan.

A pleasant day to you, dear.

It is our deepest pleasure to have you here. We understand that you have encountered unexpected and inexplicable things upon venturing into this unique world. Like this letter, we realize that this may be somewhat shocking for you. We acknowledge that it will take time for you to fully adjust, but we are confident that you will succeed.

We cordially invite you to our school. We hope that you will join us, learn with us, and we would be delighted if you accept our invitation. However, we also understand and respect valid excuses if you are not yet ready.

This invitation is from the school of Magic with peculiar students with abilities like you.

May kung ano namang pakiramdam na nag-uudyok sa akin na tanggapin ang imbitasyon, pero wala akong alam rito. Nabanggit pa nito ang school ng mga mahina at mga istudyanteng kakaiba. Alam ko sa aking sarili na ako ay kakaiba pero...wala naman akong ability.