Infinite Of Our Love (Series #1)

Prologue

DISCLAIMER

This is a work of fiction Names, Characters, Business, Places, Events, Locales, and Incidents are either the products of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to a actual persons, living or dead, or actual events it's purely coincidental. It may also contain typographical and grammatical errors so I'm kindly asking your understanding:>

______________________________________________

My life always seemed miserable, no, it was really the most miserable. Kahit anong gawin ko hindi ko magawa-gawang maging masaya. How could I? Hindi ko nga magawa ang gusto ko kahit gusto ko ang isang bagay laging may pumipigil sa'kin na gawin 'yon at ang masakit pa...ang dalawang taong humahadlang na maging masaya ako ay ang dapat na sinusuportahan ako sa mga bagay na gusto ko at mag papasaya sa'kin. My parents always the one who was keeping me for the things that would make me happy.

Parang gusto nilang ilayo ako sa mga bagay na gusto ko at ikulong sa mga bagay na sila ang pumili. It always been like that kahit noong bata pa ako, lagi sila ang pipili para sa'kin. Parang wala akong karapatan sa buhay ko, that I was living just to obey all they want.

"Nag dra-drama ka naman dyan, Zair"

Muntik ko pa masiko si Iyah nang bigla bigla na lang ito nag salita sa likod ko. She was my cousin that always want to pestering me.

"Bakit masama ba mag drama, not like you...you always being delulu" Sinabayan ko pa ito ng nakakainis na tawa.

It's so cute when she annoyed.

We always been like this, I was thankful na kahit malungkot ang buhay ko sa bahay namin naaalis naman 'yon kapag nasa labas ako.

Buti na lang talaga may pinsan akong kasing kulit niya, since we are a kid close na kami hindi ko nga alam bakit natagalan ko kasama 'to eh.

" I'm not being delulu, I'm just being creative and admit it fans ka kaya ng mga story ko"

May pagma-mayabang na sabi niya, pero totoo naman 'yon gustong gusto ko naman talaga basahin ang mga gawa niyang story.

"okay sabi mo eh!"

Ayaw ko na makipag talo pa, alam ko naman na hindi basta basta kalaban 'to si Iyah eh.

"So what's now?"

Tanong niya ng tahimik na kami. We were at there house, nakikitambay ako dito mas gusto ko kasi dito kaysa manatili sa bahay namin. It's feel a jail when I was home, parang priso lang naman ako dun.

"I don't know, ikaw?"

Hindi naman ako na bo-bored dito eh. Sa kulit pa lang na meron siya sapat na para mawala ang boring atmosphere, swerte na nga ako na siya lang ang pinsan ko na narito eh, kasi kung narito pa 'yong dalawa siguradong parang nasa palengke ang bahay nila Iyah ngayon.

"Papuntahin kaya natin sila dito?"

Hays! wala naman akong magagawa sa gusto niya 'no, bahay parin nila 'to so she still the one who had rights kung sino gusto niyang papuntahin dito.

Tsaka miss ko na rin naman na mag karoon kami ng bonding ng mga kaibigan namin. Ang lalayo kasi ng mga bahay sa'min eh.

After I agree, ay tinawagan niya agad ang mga kaibigan namin na pumunta dito, lahat naman ay pumayag kaya nag pahanda si Iyah ng pag kain sa mga maids nila para may makakain kami mamaya.

Hindi naman matagal ang byahe kaya dumating sila agad. At ang kanina na medyo tahimik na bahay nila Iyah ngayon mukhang palengke na dahil sa ingay namin.

Nawawala talaga pagiging introvert ko kapag sila kasama ko eh.

"Kanina lang nag dra-drama ka ngayon ang ingay ingay muna"