Aşka Yolculuk

Eski Ben

Temmuz aylarındaydık,hava çok sıcaktı ve bende boş boş odamdaki pencereden insanları izliyordum. Hayat sıkıcı gelmeye başlamıştı pek mutlu sayılmazdım ve hatta hobilerim bile artık zevk vermiyordu. Gerçekten acınacak durumdaydım. Hayatla iletişimimi kesmiştim neredeyse. Aslında ben deli dolu, eğlenceli, maceracı,aksiyoncu arkadaş canlisi, pozitif bir kızdım. Ama nedense artık öyle bir kız yoktu. Yerine negatif, sürekli uyuyan, huysuz ve sıkıcı bir kız gelmisti.

Telefonumu çıkarttım ve Facebook'ta gezinmeye basladim. Sonra fecebook'tan mesaj geldiğini fark ettim. Mesajı açtım ve bu Aras diye bir çocuktandı. Tanımıyordum. Mesajında "Meraba,sen beni tanımıyo olabilirsin ama ben seni tanıyorum Rüya" dedi. Beni nereden tanıyo olabilirdi ki? Belkide görmüşümdür yani ama hatırlamıyorumdur. Profiline girdim ve fotoğraflarına baktım. Çıkaramamıştım ama nedense ona karşı bir şeyler hissetmiştim. Çocuğun saçīnīn önü hafif uzun dalgalıydī. Gözleri ya siyah ya kahverengiydi. Boyu ve fiziği çok güzeldi."Kusura bakma çıkaramadım" dedim.
Aras:"Neyse ya olsun, seni gòrdüğüm en yakın zamanda yanına gelip benim ben olduğumu söylerim sende o zaman çıkarırsın :) " dedi.
"Tamam olur :) " dedim.
Aras:"Kendinden bahsedebilirmisin?" dedi.
15 yasindayim da, sundan hoslanirim da, en sevdigim suda falan da filan da anlattim.
Sonra da Aras anlattı:" 16 yasındayım, en sevdiğim renk kırmızı, ye he he gibi gecistirme kelimelerinden asla hoslanmam. Hobilerim; yüzmek, ve gezmek :). Sporu çok seviyorum ve sizin evin en yakınında ki fırında servise çıkìyorum." dedi.
İnanmıyorum. Gerçekten benimle aynıydı herseyi resmen sevdiklerimiz sevmediklerimiz aynıydı ve ayrıca bizim oradaki fırında servise o çıkıyormuş. Bu kadar tesadüf olamaz heralde ya.
"Gerçekten mi seni hiç görmedim. Ama mutlaka görürüm.Peki siz nerede oturuyorsunuz?" dedim.
O da"Fırının hemen üzerindeki apartmanda" dedi.
"iyiymis. Peki ne zaman dan beri burada oturuyorsunuz?" dedim.
"Biz aslīnda yine ayni sehirde oturuyorduk ama sakarya semtinde.Buraya tasīnalī da 2 yil oldu. Peki siz ?" Dedi.
"Bizde ilçede/elbistanda oturuyorduk normalde ama kahramanmarasa geleli 5 sene oldu. O 5 sene icerisinde neredeyse marasin her semtinde oturduk. En son burasi buraya tasinali da 4 ay oluyor" dedim.
" Peki kaç kardessiniz,annen baban falan ne is yapiyor " dedi.
" Babam Kemal aslinda inşaat tasronu,ama şimdi fabrikada,annem Lale ise aynı şekilde fabrikada satış danışmanı. 5 kardeşiz en büyüğümüz abim Aykut, ondan sonraNilay ablam ondan sonra ise Aynur ablam, daha sonra ben daha sonra ise İrem var. Biraz kalabalığız ama Abim Nilay ablam ve Aynur ablam evlendi. Birtek kardeşimle ben varım. Şimdi de sen anlat bakalım" dedim.

Aras:"Benim babam annemle ayrı. Babamla görüşmüyoruz. Annem Ayşe ise ev hanımı. 4 kardeşiz En büyüğümüz Gülşen ablam , sonra Hatice ablam sonra ben sonra da Barış. Ablalarımin ikiside evli ama gülşen ablam kızıyla bizde kalıyor çünkü eniştem ceza evinde.Gülşen ablam bir mağaza da çalışıyor. Kızı Ecrin'e de annem bakıyor." Dedi.

Aras'ı kendime çok yakın hissetmiştim. Anlattığı bazı şeylere de üzülmüştüm açıkçası. bilmiyorum daha yeni tanımama rağmen iyi biri olduğunu düşünüyordum.

"Babanla konusmadiginiza ve eniştenin haline üzüldüm.Ne zaman kendini kötü hissedersen benimle konuşabilirsin." Dedim.

Aras:"teşekkür ederim." Dedi.

_

Saat gecenin 1i idi. Ve Aras'la bu saate kadar konuşmuştuk.Ve hatta konuşmamız biraz önce bitmişti.Uyumaya çalışırken aklıma Aras geldi. Ellerimi başımın altına koydum ve gözlerim tavanı izlerken ben Aras'ı düşünüyordum. Acaba hayatımda nasıl bir rôl alacaktı? Onu kendime bu kadar yakın hissettiğime göre önemli bir rôl alacaktı. O bana iyi gelmişti.

-

Aras'la tanışalı 1 hafta olmuştu. Ve bugün onunla buluşacaktım. Buluşmamıza 1 saat vardı. Bende hemen duş aldım daha sonra saçlarımı yaptım üzerimi de giyip aşağı indim. Aras' la parkta buluşacaktık. Parkta eve uzak değildi bu yüzden yürüyerek gittim.
Aras oradaydı bir bankta oturuyordu. İlk buluşmamızdı bu yüzden heyecanlıydım. Bacaklarım biraz titriyordu. Aras'a doğru yürümeye başladım. Aras beni fark etmişti.ve bana doğru yürümeye başladı yanıma geldiğinde; "nereye oturalım" dedi. Bir bank isaret Ettim ve oturduk.
Aras:"nasilsin" dedi.
"Ben iyiyim peki sen nasilsin? " dedim
Aras:"Bilmem, uzun zamandır kendimi iyi hissetmiyorum." Dedi.
"bana güvenebilirsin, içini sıkan neyse anlat bana. Ve lütfen bana karşı hem açık ol hemde dürüst." Dedim.

Aras'in ağzından

Rüya'yı tanımadan önce de kendime yakın hissediyordum ve şimdi daha da yakın hissediyorum. Söylediği kelimeleri öyle içten söylüyordu ki. Bana çok samimi geliyordu.

"Peki Rüya sana tüm kalbimle açık ve dürüst olacağım. Babam yok bunu daha önce söylemistim.Babam annemi aldattığı için annemle babam ayrıldı ve annem bizim daha iyi yetişmemiz için daha iyi bir yere taşınmanın iyi olacağını düşündü ve buraya geldik. Daha sonra Gülşen ablamın eşi uyuşturucudan dolayı ceza evine girdi. Ama ablamla enistemin arasında kötü bir şey yok yanı birbirlerini seviyorlar.Ondan sonra ben çok böyle sessiz biri oldum. Hep herşeye sustum tüm derdimi içime attım. Herşey üstüme üstüme geldi. Ama sonra sen çıktın karşıma seni gördüğüm günden beri seni kendime yakın hissettim. Bende anlamadım ama içimden yaralarımı saracağın geçti nedense. Ondan sonra hep seni araştırdım. Seninle konuşmak istedim. Hayatımda nasıl bir yer alacağını merak ettim." Dedim.

Rüya'nın gözleri dolmuştu. Anlattıklarımı dikkatle dinlemişti. Daha sonra gözlerimin içine baktı ve gözlerinden yaşlar boşalmaya başladı ve bana sarıldı daha sonra:" Uzun zamandan sonra kendimi bu kadar iyi hissetmemistim bana verdiğin mutluluk için teşekkür ederim. Bu arada özür dilerim senin derdini dinlerken kendi derdime geçtim" dedi.

"Sana bir mutluluk verdiysem ne mutlu bana. Bu arada asıl ben teşekkür ederim senin beni mutlu ettigin için. Şimdi sen anlat bakalım bana karşı hissettiklerini " dedim.

Rüya:"Ben kısa zaman önce hayattan vazgecmistim biliyormusun, yani bıkmıştım artık , karşımdaki herkes bir hiçti benim için etkisiz elaman ne bileyim nötr gibi hissediyordum da kendimi. Bi fazlasıymışım gibi oluyordu. Sen hariç kimse mutlu etmedi biliyormusun. Hem zaten yardım eli uzatan da olmadı herkes kendi derdindeydi. Ama sen beni sonu bir tür ölüm olan hayatımdan aldın.Yine eskisi gibi gülümsemeyi hatırlattın su 1 hafta içerisinde. Sana tüm kalbimle çok teşekkür ederim." Dedi.

Bu sözleri beni duygulandırmisti. Onun adına kendimi iyi hissetmiştim. O benim en önemli bir parçamdı sanki. Hayatımın baş rolü gibi. Artık o olmazsa olmazmış gibi. Onu eski mutluluğuna kavusturdugum için kendimle gurur duyuyordum.