The Secrets of the Veiled Enigma [ On-going ]

Chapter 4 : The Whisper of Reality

Ako ang unang kumalas sa pagkayakap at  pinahiran ko ang mukha ko dahil sa luha. Sobrang saya ko. Diko inaasahan na siya pala 'yon.

Pero ang ipinagtataka ko ay saan naman siya nanggagaling? Kung isinummoned ko siya ay di ko naman siya napansin.

"Good question Master.....you didn't saw me because you are closing your eyes" sabi ulit nito. Di parin ako makapaniwala, nababasa niya talaga ang iniisip ko. Napatango nalang ako sa kanyang sinabi.

Di pa rin ako makapaniwala sa nangayayari. Sa mga pangyayari sa buhay ko na mahirap man paniwalaan ay totoo.

"So...anong gagawin natin ngayun?" tanong ko sa kanya.

Biglang lumiwanag ang kanyang buntot, pakpak, whiskers at paws ng asul at kasabay nito ang pagka tigil ng pag-iikot-ikot ng mga dahon at ang malakas na hangin.

Hindi niya ako sinagot at nagsimula siyang umikot ng lumalakad sakin. Ang kanyang ikot ay mas lalong bumilis at kalaunan ay tumatakbo na siya.

Sa bawat ikot na ginawa niya ay may bumubuo ito ng asul na liwanag na umiikot sakin.

Sa bawat ikot niya ay gumagawa siya ng isang nakakaakit na kanta. Kantang pamilyar sa akin.

At napaka ganda nito.

"Master.....relax your self....think of something that gives you love and comfort....and lastly close your eyes" habang binabanggit niya ang mga katagang iyon ay di ko na siya makita dahil sa bilis ng kanyang pag-ikot.

Sa bawat salitang binabangit niya ay ome-echo. Hindi na mahagip ng aking mga mata sa sitwasyon namin ngayun, parang ang asul na nakapalibot sa akin ang nagsasalita na gawa niya. dahil sa bilis.

Alam ko mang nakakabaliw at mahirap paniwalaan ang mga nagyayari ngayun ay sinununod ko nalang ang mga sinasabi niya.

Think of something that gives you love and comfort

Nahihirapan ako sa pag-iisip ng mga magagandang memorya. Sa buong buhay ko ay parang wala namang maganda lalo na sa sitwasyon ko, kung saan hinahabol ako para pata-

"Sometimes, a happy and genuine memory are the simplest things that we enjoy doing in our life, that makes us smile and forget all pain we experienced"

This cat is right.

I tried to relax myself and think positive things. Huminga ako ng malalim at nagsimulang mag-isip ng mga bagay na nagbibigay sakin ng saya at ligaya habang naka pikit.

Ang hirap naman!

"Relax, Kai kaya mo 'to" bulong ko sa aking sarili.

Iniisip ko ang mga paro-parong lumilipad sa harden kung saan ako nagdidilig sa mga bulaklak at halaman.

Ang paburito kung niluluto na adobo na palagi kung kinakain.

Ang paburito kung PJ's na paburito kung suotin lalo na pag-umuulan

Ang pag-inom ng paburito kong kape.

at

Ang bagong nilalang na nagbibigay sakin ng pag-asa.

Ang nagbibigay ng ilaw sakin lalo na pagnatatakot ako sa dilim na si Nizz.

"Master, after you're done doing it all.....think nothing and listen to your heart.... do not listen to any noise around us" at gaya ng kanina kapag nagsasalita siya ay ome-echo.