Premonition Of Love (Sauvetierre Series #1)

Prologue

"GO to your room, Harriette!!" sigaw ng ina ko. Galit na naman ito dahil sa nangyari kani-kanina lang. Hindi niya ako binibigyan ng pagkakataong magpaliwanag. Namumula pa siya sa galit at inis.

"But mom I-" hindi ko na natapos ang sasabihin nang sampalin ako ng aking ina. Tila namanhid ang pisngi ko sa naramdaman. Hindi niya ako kailaman pinakinggan, palagi akong napaparusahan. Hindi ko alam kung bakit parang kay laki ng galit niya sa akin.

"Sumasagot ka na?! Who gives you permission to talk?!" sigaw nito. Ni hindi nga ako nakatapos sa pagsasalita. Natuptop ang bibig ko at napayuko.

"I'm sorry" pagsuko ko bago yumukong muli bilang paggalang. Tumalikod na rin ako at nanginginig na umakyat sa hagdan. Kaunti na lang Athanasia. Kaya mo 'yan.

"Mom, calm down, I know na hindi naman niya 'yon sinasadya" rinig ko pang sabi ng kapatid ko. She's always like that. Nag-aalala nitong hinawakan si mama sa braso upang alalayan.

"Mamaya rin ay makakarating ito sa ama ninyo" galit na saad ni mama.

Pabagsak akong humiga sa kama. Ang mga eksenang ganoon ay normal na na nangyayari sa akin dito sa bahay. They never listen to me as if I'm not a part of the family.

NAGISING ako nang may marinig na kumakatok sa pintuan ng aking kuwarto. I guess nandiyan na si papa. Hindi ko magawang maging masaya dahil alam ko naman ang dahilan kung bakit ako pinapatawag. Hindi para sumalo sa kanila kundi para sermonan.

"Lady Harriette, pinapatawag ka ng iyong ama."

I was right, kabisado ko na ang mga pangyayaring ganito. Pinapatawag lang naman ako kapag sesermonan at mag-grounded for one week.

"Lady Harriette! Haist, bakit ba ako ang inutusang tumawag sa babaitang ito" saad ng aming katulong.  Napataas ang isa kong kilay sa narinig. Palagi akong minamaliit ng mga ito pero ngayon mukhang napupuno na talaga ako, para akong inaasar sa pinakita nitong ugali.

How dare them?!
Hindi ba't para silang mga walang modo sa kanilang sariling amo?
Hindi na ako nakatiis at agad na bumangon.

"Lady Harriette ano bang-" hindi ko na ito pinatapos, hinawakan ko ang doorknob at biglang binuksan ang pinto na nakapagpatigil ditong magsalita. Napayuko ito at napatikom ang bibig. Parang bang hindi siya nagtatatalak kanina. Nakakatawa, cat got her tongue eh?

"P-pinapatawag ka ng iyong ama" saad nito at muling itinaas ang mukha bago lumunok at tumayo nang tuwid. Siguro ay naalala niya na wala akong karapatan sa pamilya na ito kaya nagkaroon siya ng lakas ng loob.

"Pakisabing susunod ako" pagsagot ko. I have tried my very best to stay calm kahit na nakakapikon ang ipinapakita niyang ugali. Talo pa rin naman ako kahit anong mangyari.

Sinaraduhan ko ito ng pinto at nagtungo sa banyo.
Pagkatapos kong mag half-bath ay nagbihis na ako. I wore a white dress and creamy flat sandals. Masyadong mapuna ang ama ko kaya kahit sa pananamit at maliliit na bagay ay napapansin niya. Lalong-lalo na ang mga pagkakamali ko.

"Nandito na po si Lady Harriette" saad ng maid bago tumalikod. Parang bumait yata siya? Ang weird talaga ng mga maid namin, ang bait sa buong pamilya ko tapos sa akin parang kung sino kung umasta. Mga two faced person, talented!

"What is it this time, Harriette?" maawtoridad na tanong ng aking ama na para bang pagod na siyang makarinig ng balita tungkol sa akin. Hindi pa man ako nakakasubo ng pagkain ay ako na agad ang nakita niya. Napaangat naman ng tingin ang mga kapatid ko.

"Papa, it's not her fault, it was me" nakayukong sabi ni Helena. Tiningnan ito ni mom nang masama at tumikhim.

"Stop defending her, Helena" my mom angrily said. Here we go again, she's really mad at me right now.

"Explain yourself" my older brother said with his daring eye. Bumuntong hininga ako upang ihanda ang sarili.

"I-I accidentally slipped and Helena was infront of me, hindi ko sinasadya na matapunan siya ng mainit na tsaa" paliwanag ko. Hindi ko mapigilang mautal sa kaba. Lahat sila ay nakatingin sa akin na para bang gumawa ako ng napakalaking krimen.

"Is it really an accident?" Nakataas na kilay na saad ng isa ko pang kuya.

"Kuya, stop" Helena said.

"I'm sorry" sa dinami-rami ng gusto kong sabihin ay iyon lang ang lumabas sa bibig ko. I couldn't tell them what really is in my mind as if it was sealed!

"Go to your room Harriette, you're not allowed to go anywhere except your room for 5 days."

********

"PLEASE! Huwag! Spare me!" I begged. My vision is getting blurry because of the tears coming out from it.

"You dare to hurt her and now you're begging for forgiveness?!" It was blurry but I can still see the man's figure, it is unfamiliar.

"Go on Hades, kill her now" I heard another one. It was the brother of my fiancee, Rhyme. He sounded bored and playful at the same time.

"What do you think, hmm Sirius?" Xavier guy asked another man. It is him. The man that I loved wholeheartedly, I haven't seen him before personally but I remained  faithful. He doesn't even know me.

"Too slow, just kill her already" he respond and take his leave. How dare he? They are all heartless!

"No! Please spare my big sis!" I heard Althea's voice, she is crying very bad.

I gulped when the man named Hades take his gun and pointed it at me.

*Bang*

Nanlaki ang mata ko nang makita ang sariling bumagsak sa lupa.

"Big Sis? Ate? Ate Harriette!" bumalik ako sa wisyo nang marinig ang tinig ni Althea sa labas. Ngayon lang ako natauhan na I just saw another vision. Different from my other past vision.

Of course, I have seen myself being tortured on my vision this past few days but ... now is different. I saw my end, nakita ko mismo kung paano ako namatay.

Napalunok ako at halos hindi makagalaw. Hindi, hindi puwedeng mangyari iyon!

Kailangan ko ng plano para mailigtas ang sarili ko.

__________________

Hi, I'm Applether, I'm a former writer on my fb page and decided to make a story here on watty.

Let me know your thoughts and reaction on the comments! Thank your for reading my story Moonlights <3

Plagiarism is a crime. Don't repost and copy other works.