KABANATA V

607 26 9
                                    

I sat quietly as we wait for our order to arrive. My eyes wandered around the restaurant. Inside the VIP room, a chandelier hung in the ceiling, and the room was illuminated by warm lights. The chairs and tables were all screaming elegance and richness. Para bang hindi bagay na upuan ng isang dukha na tulad ko. Ingat na ingat ako, sa takot na baka magkagasgas ang upuan.

"Stay still, baby." Damon held my hand, and gave it a gentle squeeze. Tumango ako.

Nang dumating ang mga pagkain namin ay kumislap-kislap ang mga mata ko. The restaurant specializes in french cuisine, that's why I'm not familiar with the dishes. But Damon was kind enough to describe each dish to me. I nodded at him.

Si Damon na rin ang naglagay ng pagkain sa plato. I wanted to stop him, but he wouldn't. Aniya, pagod na raw ako sa araw na ito kaya gusto niya akong pagsilbihan. Uminit ang puso ko dahil doon. He may be cold on the outside, but the real Damon was a good and caring man inside. He may not realize it yet, but I believe that he's capable of caring. At sa ayaw ko man o sa gusto, alam kong lalo akong humahanga sa kanya.

Nagsimula kaming kumain. Throughout the dinner, palaging nakaalalay at nakabantay si Damon sa akin. It somehow made me feel special, but I had to remind myself over and over again that I should guard my heart. Although I believed he was a good man, it still doesn't change the fact that we're only in this agreement because I needed his help.

Pagkatapos ng hapunan namin ay umuwi na rin kami. Dumiretso ako sa kuwarto ni Damon para magpalit ng damit. Kinuha ko ang bag ko at nagsimulang sagutan ang ilang assignments na binigay ng professors namin kanina, habang si Damon naman ay naroon sa kanyang library para gawin ang ilan niyang trabaho.

Sa laki ng bahay na ito, halos hindi ako makapaniwala noong una na mag-isa lang siya rito. Every week ay may pupunta rito para maglinis ng bahay, pero dahil nandito na rin ako, kahit papaano ay tumutulong din ako sa gawaing bahay. We also share responsibility in doing the chores. There were times when I would cook, and he would clean. And vice versa.

Truth be told, Damon is an independent man. He doesn't really need a woman to clean his house or to cook for him because he can do it himself. He only need a woman to warm his bed.

Namula ako sa naisip ko. Katulad ko, narito ako para painitin ang kanyang kama dahil iyon lang ang maibibigay ko sa kanya, kapalit ng pagtulong niya. I sighed. Somehow, a part of me felt sad, knowing that this set-up isn't really ideal. Hindi ako sanay sa ganito, at wala akong karanasan sa pakikipag relasyon kaya naman nangangapa rin ako sa sitwasyon ko.

"Hey," Damon whispered. Napalingon ako sa kanya. Masyado akong nalunod sa pag-iisip tungkol sa aming dalawa, na hindi ko man lang naramdaman ang presensya niya. Ni hindi ko naramdamang pumasok siya.

Relief immediately washed over me when he started massaging my temple. His touch was soothing, and relaxing. I groaned when he hit a spot. Guminhawa ang pakiramdam ko. Sinandal ko ang sarili ko sa kanya habang patuloy siya sa pagpisil ng ulo ko pababa sa balikat ko. "Ahhhhh, that's the spot."

"Hmmm... Are you done with your homework?"

"Hmmm, yeah." I moaned in reply.

"Let's go shower together, and I'll massage you later..." panunukso niya sa tainga ko.

Hindi na ako nakatutol nang hilahin niya ako patayo at pinapasok sa loob ng bathroom. Isa-isa niyang hinubad ang damit ko at tinapat ang shower sa ulo ko. I shivered when the cold water hit my skin, but it was immediately replaced by Damon's warmth.

He pushed me into the tiled wall, and started placing soft kisses on my ear, and down to my neck while his hands started kneading my breasts. Mabilis na kumalat ang init sa katawan ko. Umawang ang labi ko habang dinarama ang nakakakiliti niyang halik sa leeg ko.

Trampled InnocenceWhere stories live. Discover now