Love, death- who win?

Prologue

Wyobraź sobie, że jesteś zwykłą, szarą dziewczyną. Chodzisz uśmiechnięta i zgrywasz szczęśliwą, lecz tak naprawdę w środku myślisz, że nie powinno Cię tutaj być. Uważasz, że Twoje życie na tym świecie nie ma większego sensu. 

Nic się nie klei. 

Nic oprócz znajomych Cię tu nie trzyma. Najchętniej rzuciłabyś się pod najbliższy pociąg, jaki przyjedzie na stację. Jednak z jakiegoś powodu tego nie robisz. Z trudem, ale się powstrzymujesz. Mówisz sobie, jeszcze przyjdzie taki czas, że będzie lepiej, że ktoś nada Twojej egzystencji na Ziemi sens... 

I bach! 

6 sierpnia 2012. Dzień, w którym wszystko się zmienia. Pojawia się osoba, która staje się dla Ciebie wszystkim. Myśli samobójcze odchodzą w niepamięć. Wreszcie jesteś szczęśliwym człowiekiem. Człowiekiem, który znalazł swoją drugą połowę. 

Ale nic nie może trwać wiecznie, prawda? 

14 luty 2013. Dzień, który ma być jednym z lepszych w Twoim życiu. To właśnie tego dnia słyszysz, że "Twój Świat" naprawdę jest w Tobie zakochany. To właśnie tego dnia macie swoje święto. To właśnie tego dnia sama wyznajesz tej osobie swoje uczucia. Nie jest to pierwszy raz, ale dopiero teraz jest to naprawdę poważne i zobowiązujące. 

Dobre chwile mijają jednak szybko, czas wracać do rzeczywistości. Wracacie do domu. Jesteś tak rozanielona, że z entuzjazmu zapominasz o pasach bezpieczeństwa. Droga do miasta z pozoru jest spokojna. Włączacie radio. Śpiewacie. Śmiejecie się. Obsypujecie się pocałunkami. 

Jak w bajce.

Ale nagle słyszysz trąbienie z naprzeciwka. Patrzysz w tamtą stronę i widzisz światło padające prosto na Ciebie. Światło, które się zbliża. Twój ukochany krzyczy, próbuje zjechać z pasa. Oślepiające reflektory sprawiają, że traci całkowicie panowanie nad kierownicą. Samochód, a dokładniej mówiąc ciężarówka wjeżdża z impetem prosto w Wasze auto. 

"Ja.. Ja przepraszam!"

Słyszysz i czujesz, że coś rozrywa całe Twoje ciało. Masz wrażenie, że Twojej sylwetki już nie ma. Są tylko strzępki mięsa i tryskająca na wszystkie strony krew. Po chwili ból całkowicie ustępuje. 

Następuje ciemność. 

Teraz odpowiedz sama sobie. Co zrobiłabyś wiedząc, że właśnie straciłaś swój sens życia? Osobę, która znaczyła dla Ciebie więcej, niż ktokolwiek inny? Co zrobiłabyś patrząc z perspektywy widza na swój własny pogrzeb? A co zrobiłabyś widząc, jak Twoi rodzice i przyjaciele obwiniają o Twoją śmierć osobę, którą kochałaś nad życie? 

Co byś zrobiła będąc na jego miejscu? Co zrobiłabyś wiedząc, że mogłaś swoją ukochaną osobę uratować? Co zrobiłabyś wiedząc, że wszyscy Cię znienawidzili? 

A co zrobiłabyś wiedząc, że już nigdy nie zobaczysz człowieka, dla którego bije Twoje serce?