Caddede, kalabalığın senfonisinde, soğuğun dokunuşlarına bir perde oluşturmak ister gibi ellerini montunun ceplerine sokup gözlerini milyon parçalık bulmacaya çeviriyorsun. İnsanlara. Yavaş adımların eşliğinde. Gözlemliyorsun.
Sol köşede kaldırıma tünemiş küçük bir çocuk. Ellerinin tozlu ayakkabılarının yırtık, üzerindekilerinin yıpranmış olmasına rağmen irkilerek fark ediyorsun ki, masum gülücükler saçıyor etrafa. Sağında bir simitçi ellerini ısıtmak istercesine birbirine sürterek, günün hemen bitmesini isteyen bakışlarla bağırıyor "Taze simiit". Bisikletin arkasına atlamış elleri iki yanda kahkahalar atan bir genç kız ve farkında olmadığı, ara sokakta kafasını duvara dayamış, boş bakışlarla kendini izleyen genç. Belli ki okulun erken bıraktığı hoplaya zıplaya dolanan çocuklar. Elinde alışveriş poşetleriyle nefesini yorgun bir şekilde dışarı veren, elinin tersiyle alnında birikmiş ince ter tabakasını silmeye çalışan kadın. Kafeden çıkan, kol kola girmiş kıkırtıları ve cilveli bakışlarıyla ara sokaktaki gence bakan kızlar. Karşıdan gelen el ele tutuşmuş bir çift. Birinin gözleri pırıl pırıl. Diğerinin gözleri ise sisli. Gülümsüyor ama burukça. Kızın bunu fark edip etmediğini merak ediyorsun o an.
İrkilmişçesine kafanı sağa sola sallıyorsun. Duvara toslamış gibi aniden duruyorsun. Ellerini cebinden çıkarıp özgür bırakıyorsun. Nefesin kesiliyor. Ensenden başlayıp omurgan boyunca ilerleyen soğuk ter damlasını hissediyorsun. Telaşlı bir hareketle ellerini saçlarının arasına daldırıyorsun. Kalp atışlarını kulaklarında hissediyorsun. Dünyanın sesi bir odaya hapsolmuşçasına derinden ve boğuk geliyor kulaklarına. İnce bir hıçkırık kopuyor dudaklarından, ses tellerin uzun zamandan beri çalışmamışçasına bir an sızlıyor. "Ne oldu? İçimi yakıp kavuran ne? İnsanlar neden bana böyle bakıyor? ... " kafanın içerisinde sorular dolanıyor. Ama sen hepsinin içinden çekip çıkartarak tek birine odaklanıyorsun ve bu tek soru domino taşları gibi seni yerle bir ediyor.
''KİMİM BEN?''
Following
