yaratana olan bagım ve inancımdan dolayı isyan etmekten kacınsam da, bazen o kadar agır ve katlanılmaz geliyor ki her sey, ertesi günü görmemek adına yalvardıgım oluyor. henüz yirmi bir yasında bir kız cocugunun kabusu olmamalıydın baba, uyumaya korkma sebebim olmamalıydın ya. insanları sevmekten, güvenmekten kaçınma sebebim olmamalıydın. biri bana sesini yükselttiginde aglama sebebim, ataklarımın basrol oyuncusu olmamalıydın. zaten aylardır yoksun ve olmamaya devam etseydin keske, tam seni asabildim derken sen binlerce belayla geri dönüyor ve uykudan yanan gözlerime bir lokma uykuyu haram görüyorsun. hala sana muhtac yanımın olması bıraktıgın yaraları, izleri sızlatıyor ve anneme ihanetmis gibi hissediyorum bu. keske hic tanımasaydım seni, hic olmadıgın bir hayatta büyüseydim de hic aglamadan gelseydim bu yasıma.
