Ergen İle Takıntılı (DefÖm)
By rengarenks123
29.5K
1.5K
'Aşk imkansızı mümkün kılandır, hiçbir zaman bitti demeyeceksin, umut her zaman vardır ama sen göremiyorsundur. İnsan aşık olmadan önce yaşamayı bilmez, ne zaman aşık olursan o zaman başlarsın yaşamaya...' demişti seneler önce annem. Ben ne dediğini bile anlayamıyordum o zaman. Aşkın ne olduğunu bilmiyordum. Aşka inanmıyordum da, ta ki onu görene kadar. O benim cehennemim olmuştu. Bana yaşamayı öğretmişti ama beni öldüren de oydu. Evet belki bedenen öldürmese de ruhen öldürmüştü beni. Kalbimden çekip giderken ruhumu da götürmüştü yanında. Bu kadar sevebileceğimi düşünmedim hiç, inanmadım ona sevemem dedim her zaman. Ama o kadar kısa bir sürede aşık olmuştum ki ona, farkına bile varamamıştım. Beni her seferinde etkisi altına alıyordu. Öyle güzel sevmişti ki beni, her şeye göz yumup ona kapılmıştım. Her zaman gülümsemişti bana, hiçbir zaman canımı yakmak istememişti.
Fakat yakmıştı. Bana gösterdiği sıcak gülümsemesinin aslında bir maske olduğunu bilemezdim. Maskesinin ardında aslında nasıl bir yüzün yattığını görememiştim. O iğrenç yüzü görememek için kör olmak gerekiyordu herhalde. Benim gözüm sadece onu görüyordu, kötülüğünü pisliğini karanlığını görmemiştim. Ama şimdi görüyorum, o hiçbir zaman benim tanıdığım adam olmamıştı ki, ben sadece gördüğüm maskeleri gerçek sanmıştım ve inanmıştım.
Her ne olursa olsun, ne yaşamış olursak olalım yine de ondan vazgeçemiyordum. O muhteşem gülümsemesini, gözlerini görmeden yaşamak istemiyordum. Yine affetmiştim onu, sınırsız tolerans tanımıştım ona. Yine yanındaydım işte, onsuz yapamıyordum. İşin sonunda yine onunlaydım. O Ömer İplikçi. O benim hayatımda gördüğüm en muhteşem şeydi. Başıma gelen en güzel Ömer olmuştu...