(Haikyuu!! Fanfiction) I forgot to tell you...
By Code-M0
11K
1.5K
Byłem przekonany, że nie ma gorszego widoku od siedzących na boisku, smutnych i czasem nawet rozpłakanych chłopaków z naszej drużyny. Poczuwam się w dużym obowiązku opiekuńczym, trzy lata na pozycji wice-kapitana to stworzenie potężnych, trwałych więzi z każdym z osobna. Obserwując sparingi z innymi drużynami, czy grzejąc ławę na eliminacjach czy innych zawodach, dręczyły mnie myśli o tym, że już w tym roku, pożegnam się z każdym, z kim udało mi się zżyć.
Szkoła... co za bezwzględne cholerstwo.
Jednak, wracając do myśli o najgorszej możliwej rzeczy, którą może ujrzeć „mama" Karasuno... okazało się, iż niestety, nie jest to po prostu płacz. Problem polega na tym, że takiego łkającego Noyę można przytulić, delikatnie pogładzić po starannie nastoburczonych włosach i szepnąć, że nie ma co się zamartwiać; że porażka to nie koniec świata. Schody zaczynają się, gdy osoba którą znasz, patrzy na ciebie martwo i nie kojarzy cię ani trochę. I wtedy, to ty sam, zaczynasz płakać jak maleńkie dziecko, pozostawione w ciemności.
Mała uwaga. W dialogach na końcu zdania, gdy masz zamiar potem dać czasownik, wyrażający czynność mówienia, nie dawaj kropki. Przykład: - Ale super - powiedział. c:*bycie bede cie poprawiac (nawet literowki), bo widze potencjal w tej ksiazcenie mam czasu na komentarze po prostu zrobie Ci spam gwiazdek xDD