Barmen Sevgili
By MiDead
3.1K
170
[Eşcinsel Hikayeyi Konu Almakta.]
Sakin olmayı deniyordum, daha doğrusu aşırı bir çaba şart ediyordum. Sanki, halatın karşı ucuna bağlı 500 tonluk bir cisim vardı ve ben o cismi var gücümle ortaya çizilmiş beyaz şeridin benden tarafına çekiyordum. Gücüm kalmamıştı. Bedenim bitkin, ruhum yayvandı. Artık hava bile bana haramdı. Şu saatden sonra, geleceği ben değil 'Tanrı' yazacaktı.
===
Ben Hakan. İki hafta önce yirmi iki yaşına ayak basmış fakat ellili yaşlarda hisseden, ibnenin teki. Hayatın zorlukları üstüme öküz yükü gibi koyulmuştu. Düşünürdüm; acaba neden bu hayatı yaşamaya sürgün edindim? Sonra dedim; peki neden cezamı çektikten sonra bu hapishaneden çıkmayayım? Sonra yine düşündüm; bu hapishanenin çıkış kapısı koca bir boşluk. Ayak bastığım an dünyadan aşağı düşeceğim ve BAM, gebereceğim! Biliyordum, herşeyin farkındaydım ama kendime yediremiyordum. Bazen hayat öyle bir tokat atıyordu ki, tabiri caiz osmanlı tokatı bile okşarcasına vurulmuş oluyordu. Çünkü fark; o tende beliren yankı, bu ise kalbe dokunan ateşti. Aşk vururdu her insanın kalbini. Peki benim ne farkım vardı? Hayat vurdu beni. Babam mı desem, yoksa annem mi? Ya da, bana bahşedilen bu kişilik ve kendim mi?
Akciğer kanseri bir kurbanım. Kalbimdeki deliğin sebebi o günkü çocuk. Gay olmak seçim miydi? Annemin sözleri çınlar kulağımda 'bu senin için yanlış karar! Doğru şeyi seç ve bize o zaman anne baba de!' Ne demem gerekirdi bu sözlerden sonra. Aylarca beynimi kurcaladı bu sözler. Fakat... Ah evet fakat bunu fark etmemin zaman alması cahilliğimin üst düzeyde olmasıydı.
Gerçekten, çok cahildim.
Mavi-chan-Shabon
Jan 24, 2017
aynurerkan
Feb 18, 2016
nurgun18
Feb 11, 2016