XANMİR

Reads 54,467
Votes 6,624
Parts 28

Reads 54,467
Votes 6,624
Parts 28

2 new parts

ağa aşk bey imam kadın pençe sevgili tutku töre xan

Geçmeyen bir gece;
Solmayan bir sen,
Ölmeyen bir ben ,
Kalemin etimdir.
Kanım senindir .
Dilediğini yaz .
Dilediğini sil.
İki çift gözüm neye güldü ise ,
Kalbine as.All Rights Reserved

ağa aşk bey imam kadın pençe sevgili tutku töre xan

28 parts

#66aşk

Content Guidelines

You may also like

ARAF MELEĞİ: KAYIP RUH Bir ışık yansıdı koca gökyüzünden. O ışık sadece bana görünürdü diğer herkese kör. Asıl soru şuydu lügatımda, neden ben? Işık büyüdü, büyüdü ve tüm bedenimi kapladı. Bir şeyler oluyordu ama müdahale edemiyordum. Zihnim bulanıklaşıyordu, belki de bedenim siliniyordu... Dünyadan yok oluyordum... Var olduğum yerse dünya gibi gibiydi ama sadece gibiydi, dünya değildi. Adını bilmediğim bu gri şehir neresiydi peki? Vera Kaya... Benim adım buydu ama bileğimde yazan isim bambaşkaydı, Hüma... Hayır, ben Vera'yım, Vera Kaya'yım! O zaman Hüma kimdi? ARAF MELEĞİ: CEHENNEM SUYU Onun yokluğunu kalbime gömerek gittim ondan ama bilmiyordum bu gidişle onu korumak isterken ikimizi de tehlikeye attığımı. Birleşmeyen ruhlar sonsuza dek yok olur, dediler bize. Bilmiyorlardı ki bizim var oluşumuz tenin bileşmesi ile değil kalbimizdeki sevgi ileydi. Girdiğimiz bu savaşı kazanmak zorundaydık, bizim başka bir çaremiz yoktu. Önümüzdeki her engeli aşmalıydık el ele. Fakat gün geldiğinde tek engelin birbirimiz olacağını düşünemezdik. Şehre gelmeden önce gördüğüm rüyayı yaşamayı düşünmezdim fakat Purgatoryo Şehri içimde bu vecayı doğurdu. Karnımda, tam oradaydı yanan alev topu ve buna tek bir çare vardı. Çarem sadece ölümdü. Eşleşen ruhların birleşmesi geldiğinde hiçbir şey sona ermiyordu, her şey daha yeni başlıyordu.. ARAF MELEĞİ: VEDA BUSESİ Ruhum iki evren arasında sıkışıp kalmıştı, Araf ve Dünya. Kalbim ise iki kişi arasında sıkışmıştı, Aren ve kızım. Nasıl dayanacağımı bilmediğim günlerin sonunda tek gerçek olan ölüm ile yüzleşmiştim, ruhum sevdiğim adama kavuşurken bedenim kızımdan uzaklaşmıştı. Tohumumun atıldığı evime, Purgatoryo Şehri'ne, tek gidişli bilet aldığımda hiçbir şeyin bıraktığım gibi olmadığını görecektim. Sevdiklerimi bir bir kaybederken

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

Mücadelede küçük bir taş sesinin yankısı...

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak bilmediği bir mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur| 120625

Kars'ın uçsuz bucaksız beyazlığı, gökyüzünden yere düşen sessiz bir ağıt gibiydi. Bu topraklar, sert rüzgarları ve katı töreleri kadar, içinde sakladığı derin acılarıyla da tanınırdı. İşte Eflal, bu çetin coğrafyanın en narin çiçeğiydi. Aşiretin gururla anılan kızı, güzelliğiyle efsanelere karışmış, kalbini ise yalnızca bir adama, Alparslan'a adamıştı. Sevda, onun için kutsal bir emanet, Alparslan ise bu emanetin sahibiydi. Fakat bir gün, bu emanetin kırıldığını, sevgisinin toprağa düştüğünü anladı. Alparslan, Eflal'in gözlerinde bulduğu huzuru, başka bir kadının gölgesinde aramıştı. Eflal'in üzerine kuma getirmek istemiş ve bunun için aşireti toplamıştı. O gün, Eflal'in içindeki sevda ateşi bir kor gibi yanmaya devam ederken, gururunun üstüne çöken karanlık, ruhunu üşütmeye başladı Odaları şimdi soğuktu; taş duvarlar, Eflal'in sessiz çığlıklarını yankılamak için oradaydı. Oysa bir zamanlar bu duvarlar, onun kahkahalarını, sevdasının umut dolu türkülerini taşırdı. Alparslan, eve her giriş yaptığında, Eflal'in yüreği daha da sıkışıyor, gözleri uzak dağların ardında bir çıkış yolu arıyordu. Kars'ın soğuk rüzgarları, onun acısını daha da derinleştiriyordu "Töre mi ağırdır, aşk mı?" diye sordu kendi kendine. Gözyaşlarını içine akıtmayı öğrenmişti; çünkü aşiret kızlarına ağlamak yakışmazdı. Ama içindeki isyan, susturulması imkânsız bir fırtına gibi büyüyordu. Her gece yıldızlara bakıp, "Ben sevdim, ama sevdamı elimden aldılar," diye fısıldıyordu. Alparslan'a olan sevgisiyle gururu arasında sıkışmış, bir kadın olarak var olma savaşı veriyordu "Eflal: Karların altındaki sessiz çığlık", sadece bir kadının ihanetle yüzleşmesini değil; törelere, geleneklere ve kalbini yok sayan bir dünyaya karşı verdiği sessiz ama güçlü direnişi anlatıyor. Kars'ın karlı

Bir mahalle. İki kadın. Ve yavaş yavaş içeri sızan yepyeni bir hayat... Hüma ve Miray, geride bıraktıkları onca karmaşadan sonra küçük bir mahalleye taşınırlar. Yenimahalle; sokaklarında çocuk kahkahaları, balkonlarında çiçekler, pencerelerinden umutlar süzülen bir yerdir. Burada, tozlu raflardan silinmiş bir hayalin peşindedirler: Bir pastane. Küçük bir dükkan, büyük bir başlangıç. Ama bazen hayat, tam da en sessiz anlarda başlar. Fırın kokularının arasına anılar karışır, mahalleye sinmiş sesler kalbin içine işler. Camdan içeri yalnızca güneş sızmaz; geçmişin gölgeleri, geleceğin ihtimalleri ve belki... bir çift göz de o camın ardında bekler. Bu, acele etmeden anlatılan bir hikâye. Yavaş yavaş. Tıpkı mutluluk gibi...

Tamamen çerezliktir. TEXTİNG. (Tamamlandı.) Sare: Ev için alışveriş yapılması gerekiyor. (12.28) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle gitsin alsınlar. (17.20) Sare: Kendim görüp almak istiyorum. (17.40) Doruk Ali Ozansoy: Kapıdakilere söyle götürsünler. (17.46) Sare: Benim kocam kapıdakiler sanki! (Mesaj gönderilmedi.) Sare: Kendim giderim! (Görüldü✓✓)

Yıllarını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." ❗ BÖLÜM SAYISININ FAZLA OLMASINA TAKILMAYIN. İLK 30 BÖLÜM AŞIRI KISA.❗ •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

5 yıl önce yer altı mafyası ile tek gecelik ilişkide hamile kalan bir kadın ve bir çocuğu olduğunu öğrenen yer altının tehlikeli adamlarından biri olan Ares'in çocuğunu almak için Türkiye'ye gelir

Yıllar sonra doğan aşk (töre berdel) by ay_sonuz06

Bazı aşklar zamanla ölmez... sadece derinlere gömülür. Hevi Karahan, çocukken sırtına yüklenen sırların, kuralların ve suskunlukların içinde büyüdü. Aşkı inkâr etti, kalbini susturdu, kaderine razı oldu. Ta ki geçmişin hayaleti Asil Aslanbey yıllar sonra yeniden karşısına çıkana kadar. Asil... suskunluğu kadar keskin, bakışları kadar yaralıydı. Gidişiyle Hevi'nin kalbini parçalamış, dönüşüyle en büyük savaşını başlatmıştı. Aşk bir kere yaşanır sananlar, onların hikâyesine şahit olmadı. Bu hikâye; gururun, özlemin ve yarım kalmış cümlelerin arasında saklı. Yıllar sonra doğdu bu aşk... ama hep içimizdeydi.

"Vefakâr sevgisi geçici olmayan kişiye denir, ben seni sevmekten bir an bile vazgeçmedim." Diye konuştu genç kız narin sesiyle. Yeşil gözleri karşısındaki adamın çakır gözlerini bulduğunda usulca yutkunup acı bir tebessüm kondurdu solgun dudaklarına. "Sen ise beni bir an bile sevmeyi düşünmedin Civan Mert." Başlama tarihi; 23/ 03/ 2025

Bir Aile Meselesi (Gerçek Ailem) by Kitapyagmuru2

sırtım soğuk duvara değince korkmaya başladım, amk bu herif'ten dayak yemeyecek'tim. O kadarda uzun boylu değildi ama şu an kıpırdaya bilirmiydim ondan emin değildim. yanımdaki duvara atığı yumruk ile gözümü kapattım. Bismillah ne oluyoruz ya. Elimle göğsünden ittim ama nafile azıcık bile kıpırdamadı. Öküz herif. Tabi kas yaparlar yaparlar bizim gibi garibanları düşünmezler. Şerefsiz adam zaten sinirlerim bozulmuştu sayesinde. "Olum bu ne hal ya! mal mal hareketler çekil başımdan odama çıkacağım, senin ile uğraşamam" Dediğimde çenesindeki kaslar seğirmişti. Kopardı inşallah! Elini hızla havaya kaldırdı. Sanırım şimdi boku yemiştim. Yada o yemişti çünkü kimseye boyun eğecek bir insan değildim. Başlama tarihi: 22 Ocak 2025 Kitap tamamen şahsıma aittir. Çalınması veya kopyalanması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır.

Bir adamla iki kadının hikayesi değildi onların ki... Kadının zaten karanlık olan dünyası başka bir kadının ölümüyle zifiri bir hal almıştı.. Adamın hayatı cehennem yeriydi, yandıkça kül olmuyordu... Yandıkça harlanıyordu alevi. Yandıkça yakıyordu küçük kadını... ~~~ Demedi bir şey sadece gülmekle yetindi. İşte o an ben daha da nefret ettim Mir Welat'tan. Hiç kimseden nefret etmediğim kadar hemde. Aklımda her defasında acısı yüzünden temize çıkardığım adamdan ilk defa gerçek anlamda nefret ediyordum. Karanlıktan bile daha fazla bir nefretti... Tam çıkacakken sıcak eline tutundum. Belki vazgeçer diye. " Mir gitme, beni de götür. Bırakma burda, lütfen yalvarırım bırakma! " Yirmi yaşındaki Lorin Berçem değildi ona yalvaran, beş yaşında büyümemiş kız çocuğuydu yakaran. Görmedi, o sadece karısının kaybetme vebalini üstüne attığı Lorin Berçem'i görüyordu... " Seni asla affetmeyeceğim! Seni asla affetmeyeceğim Mir! "... ~~~

> "İnsan zekâsının sınırlarını değiştirecek bir çalışmanın ortasında, dünyaca ünlü bir profesör Türkiye'de yatağında ölü bulunur. Soruşturmalar sonuçsuz kalır, halkın umudu sessizliğe gömülür. Yıllar sonra, görevinde hatasız ilerleyen bir ajan, bu kapatılmış dosyayı tekrar açmak üzere Türkiye'ye gönderilir. Ama geçmişte saklı sırlar, sadece bir adamın ölümünden ibaret değildir. Ve bazı zihinler... asla uyumaz."

Aşktı her hatayı örten, sevgiydi bile bile katlanan, saygıydı ilişkiyi ayakta tutup iki kalbi birbirine bağlayan. Ben bir doktordum eli eldivenli, neşterli. O bir askerdi eli kanlı, silahlı. Ben insanları ölmesin diye kurtarırdım o ise insanlar ölmesin diye can alırdı. Benim de canımı aldı... Bedenimi sahiplendi, her bir noktama kendinden izler bıraktı. Uyudum adını sayıkladım, uyandım adını sayıkladım. Ben en çok kaçtığım şeyi yapıp aşık olmuş her şeyimle onun olmuştum. Peki o ne yaptı? İlk darbede yıkılacağımı tahmin edemeden alaşağı etti beni. Silahın namlusunu şakağıma daha da bastırdım gözlerinin içine bakarak. "Bunu sen yaptın Yaman... unutma, tetiği ben çekiyorum ama silahı sen verdin elime." ASKERİ KURGUDUR! ÇALINAMAZ VE KOPYALANAMAZ HIRSIZLIK YAPMAYIN!

Öyle kafama göre yapıyprum abişler kurgusuuu🥳🥳

ATEŞLE YAZILMIŞ KADER (Gerçek Hayattan Esirlenmiştir) by ElifSahan7

Diyarbakır'ın sert dağlarıyla, Batman'ın asi rüzgârları arasında yıllardır süren bir düşmanlık vardı. Bedirhan, kudretiyle saygı duyulan bir aşiret ağası; Zelal ise düşman aşiretin güzelliğiyle dillere destan kızıydı. Bir gece alınan karar, iki gencin kaderini çok değiştirecekti. Bedirhan, Zelal'i kaçırdı; çünkü aşkları, töreye ve kanla yoğrulmuş geleneklere meydan okuyordu. Bu yol, iki aşireti ateşe sürecek; aşkları ise hem en büyük güçleri hem de en büyük sınavları olacaktı. Oysa kader, hiç kimsenin tahmin edemeyeceği oyunlarla onları sınayacaktı. (gerçek hayattan esirlenmiştir)

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️‍💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

HAMİLEYİM(Abimin Arkadaşı) TEXTİNG by Erxnmt

-Ceylin Müsait misin? Önemli bir şey konuşmamız gerekiyor. -Oğuz abi Müsaitim. Ne oldu? -Ceylin Hamileyim. -Oğuz abi Siktir! Ciddi misin sen? Bu işin şakası olmaz. -Ceylin Şaka falan yaptığım yok zaten. Şüpheleniyordum ve test yaptım. Hamileymişim. Abisinin arkadaşı ve aynı apartmanda oturdukları Oğuz'dan hamile kalan Ceylin.

İnat uğruna yapılan bir evlilik aşka dönüşebilir mi? Ya hiç bir şey göründüğü gibi değilse? Elif içinde iyilik ve masumiyeti taşırken insanların onun hakkında düşündükleri ve konuştukları ne kadar doğruydu? Babasının evinde yaşayan genç kız ailesinin zalimliği altında eziliyordu. Karşısına çıkan adam kurtuluşu mu yoksa bir diğer cehennemi mi olacaktı.

ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

ARAF MELEĞİ: KAYIP RUH Bir ışık yansıdı koca gökyüzünden. O ışık sadece bana görünürdü diğer herkese kör. Asıl soru şuydu lügatımda, neden ben? Işık büyüdü, büyüdü ve tüm bedenimi kapladı. Bir şeyler oluyordu ama müdahale edemiyordum. Zihnim bulanıklaşıyordu, belki de bedenim siliniyordu... Dünyadan yok oluyordum... Var olduğum yerse dünya gibi gibiydi ama sadece gibiydi, dünya değildi. Adını bilmediğim bu gri şehir neresiydi peki? Vera Kaya... Benim adım buydu ama bileğimde yazan isim bambaşkaydı, Hüma... Hayır, ben Vera'yım, Vera Kaya'yım! O zaman Hüma kimdi? ARAF MELEĞİ: CEHENNEM SUYU Onun yokluğunu kalbime gömerek gittim ondan ama bilmiyordum bu gidişle onu korumak isterken ikimizi de tehlikeye attığımı. Birleşmeyen ruhlar sonsuza dek yok olur, dediler bize. Bilmiyorlardı ki bizim var oluşumuz tenin bileşmesi ile değil kalbimizdeki sevgi ileydi. Girdiğimiz bu savaşı kazanmak zorundaydık, bizim başka bir çaremiz yoktu. Önümüzdeki her engeli aşmalıydık el ele. Fakat gün geldiğinde tek engelin birbirimiz olacağını düşünemezdik. Şehre gelmeden önce gördüğüm rüyayı yaşamayı düşünmezdim fakat Purgatoryo Şehri içimde bu vecayı doğurdu. Karnımda, tam oradaydı yanan alev topu ve buna tek bir çare vardı. Çarem sadece ölümdü. Eşleşen ruhların birleşmesi geldiğinde hiçbir şey sona ermiyordu, her şey daha yeni başlıyordu.. ARAF MELEĞİ: VEDA BUSESİ Ruhum iki evren arasında sıkışıp kalmıştı, Araf ve Dünya. Kalbim ise iki kişi arasında sıkışmıştı, Aren ve kızım. Nasıl dayanacağımı bilmediğim günlerin sonunda tek gerçek olan ölüm ile yüzleşmiştim, ruhum sevdiğim adama kavuşurken bedenim kızımdan uzaklaşmıştı. Tohumumun atıldığı evime, Purgatoryo Şehri'ne, tek gidişli bilet aldığımda hiçbir şeyin bıraktığım gibi olmadığını görecektim. Sevdiklerimi bir bir kaybederken

More details