Ostatnia szansa
  • Reads 29,725
  • Votes 1,066
  • Parts 28
  • Reads 29,725
  • Votes 1,066
  • Parts 28
Complete, First published Jan 21
Deszcz bębnił o szyby szpitalnej sali. Ona leżała nieruchomo, próbując zignorować ból, który wcale nie zniknął. On siedział na sąsiednim łóżku, z rozciętym łukiem brwiowym i zmęczeniem wypisanym na twarzy.

Dwoje obcych, każde na własnym dnie. Nie wiedzieli jeszcze, że ta sala stanie się początkiem - nie końcem.
All Rights Reserved
Sign up to add Ostatnia szansa to your library and receive updates
or
#2hospital
Content Guidelines
You may also like
The Killers || +18 ||  Robię Korektę  by Na1omi4
18 parts Ongoing
Pewnego wieczoru obudziłam się w pokoju pełnym martwych ciał, z których ulatywało życie. Jako mała dziewczynka zmuszona byłam by patrzeć w ich puste oczy. Jednak bardziej przeraził mnie widok tego, że niektóre z nich były zmasakrowane, pozbawione kształtów oraz elementów, które sprawiały, że wyglądały normalnie - nie jak wraki, które były puste i zapomniane. Najgorsza była wizja, że ja również zostałam zapomniana oraz porzucona jak te ciała. Tylko różnica była taka, że ja wciąż żyłam - a to sprawiło, że pierwszą noc płakałam. Długo czekałam, by w końcu dostrzec żywą postać, którą był mój tata. Liczyłam, że mnie wypuści, jednak on mnie odepchnął i wrzucił kolejne ciała. Kazał mi czekać. Wiele dni przetrzymywał mnie wśród martwych ciał, aż w końcu nastał dzień, w którym przeniósł mnie do pomieszczenia, gdzie byłam całkowicie sama. Pomieszczenie to było jak izolatka, w której z każdym dniem coraz bardziej świrowałam. Zostałam odcięta od świata, by mogli prowadzić na mnie badania. Przypuszczam, że mogli również eksperymentować na innych ludziach. Moje domysły okazały się trafne, ponieważ po kilku miesiącach do mojego pokoju trafił chłopiec. Mój tata porzucił go jak szmacianą lalkę. Na początku myślałam, że jest martwy, jednak gdy przyłożyłam ucho do jego ust, poczułam stłumiony i dość przerywany oddech. Co wskazywało na to, że on żył.
Nights of Blood |Zawieszone| by zaczytanaDuszyczkaaa
23 parts Ongoing
Evangelia jest cyniczną, sarkastyczną i cichą dziewczyną, która dopiero co wkracza w dorosłość. Od najmłodszych lat była trzymana pod kloszem, a wysokie oczekiwania jej ojca bardzo ją przytłaczały. Wyśmiewana i poniżana przez starsze rodzeństwo, stara się uciec od teraźniejszości w świat marzeń. Gdy mijają jej 17 urodziny, rodzina postanawia wysłać ją do Akademii - elitarnej szkoły, dla dzieci osób, którzy nie słyną z dobrej pasy i reputacji. Evy jest załamana tą informacją, ale myśl, że gdy tylko ukończy edukację, będzie mogła uciec z tego świata, trzyma ją przy życiu. W szkole spotyka ją dużo cierpienia, a jej trudny, wręcz niemożliwy charakter, niesamowicie utrudnia jej znalezienie przyjaciół. Kilka dni potem Evy, dowiaduje się, że Akademia podzielona jest na frakcje, a królami tego miejsca są Nocni Lordowie, którzy polują na jej oraz reszty uczniów życie. Damien, przez całe życie był samotny, trudne dzieciństwo i zła reputacja skutkują tym, że Damien jest postrachem całej Akademii. Oboje szukają sensu swojej egzystencji. Aż pewnego dnia ich drogi się spotykają, a oni na nowo starają się odkryć co to znaczy być wolnym i jak to jest kochać. 🌹Ksiażka przeznaczona jest dla czytelników 16+ 🌹Motywy: ~trudne relacje rodzinne ~akademia ~od wrogów do kochanków ~silna główna bohaterka ~nielegalne działalności ~podwójna perspektywa ~siła przyjaźni ~lovers ~16+ ~rivals to lovers ~bad boy ~grumpy/sunshine ~walka dobra ze złem 🌹Serdecznie zapraszam was do przeczytania mojej ksiażki, bo uwierzcie mi emocje jakie w was wzbudzi będą nie do opisania🌹 🎼Wasza ~A
You may also like
Slide 1 of 10
The Killers || +18 ||  Robię Korektę  cover
(Anty)romantycznie [16+] #1 Anty [Zostanie Wydane] cover
Nights of Blood |Zawieszone| cover
ᴍʏ ɪɴᴛʀɪɢᴜᴇ | 16+ ( Część Druga)  cover
Tylko My - Shane Monet   cover
SEND NUDES cover
Darkness And Roses cover
Dangerous driving cover
Bitter. Rozkwit. Faza II cover
Układ cover

The Killers || +18 || Robię Korektę

18 parts Ongoing

Pewnego wieczoru obudziłam się w pokoju pełnym martwych ciał, z których ulatywało życie. Jako mała dziewczynka zmuszona byłam by patrzeć w ich puste oczy. Jednak bardziej przeraził mnie widok tego, że niektóre z nich były zmasakrowane, pozbawione kształtów oraz elementów, które sprawiały, że wyglądały normalnie - nie jak wraki, które były puste i zapomniane. Najgorsza była wizja, że ja również zostałam zapomniana oraz porzucona jak te ciała. Tylko różnica była taka, że ja wciąż żyłam - a to sprawiło, że pierwszą noc płakałam. Długo czekałam, by w końcu dostrzec żywą postać, którą był mój tata. Liczyłam, że mnie wypuści, jednak on mnie odepchnął i wrzucił kolejne ciała. Kazał mi czekać. Wiele dni przetrzymywał mnie wśród martwych ciał, aż w końcu nastał dzień, w którym przeniósł mnie do pomieszczenia, gdzie byłam całkowicie sama. Pomieszczenie to było jak izolatka, w której z każdym dniem coraz bardziej świrowałam. Zostałam odcięta od świata, by mogli prowadzić na mnie badania. Przypuszczam, że mogli również eksperymentować na innych ludziach. Moje domysły okazały się trafne, ponieważ po kilku miesiącach do mojego pokoju trafił chłopiec. Mój tata porzucił go jak szmacianą lalkę. Na początku myślałam, że jest martwy, jednak gdy przyłożyłam ucho do jego ust, poczułam stłumiony i dość przerywany oddech. Co wskazywało na to, że on żył.