Luzia

Saatleri sokakta avare dolaşarak harcamış geceyi gündüz etmiştim. Gün doğarken yavaş yavaş evin olduğu sokağa girdiğimde ayaklarım her zamanki gibi geri geri gidiyordu. Sokağın sonuna yaklaştığımda babamın lüks villası görünmüştü. Bu eve her baktığımda içimdeki nefret daha da katlanıp dayanılmaz hale geliyordu.

Ant olsun bir gün bu evi hepiniz içindeyken kendi ellerimle ateşe verecektim.

İçimde ki nefret duygusunun sonum olacağından neredeyse emindim.

Luzia: yalnızlığı seven kimse