Savaş Yankısı

1\ Giaran
---------
" Neden bir kahraman olmak zorundayım? Kahramanlar, hep, hep en gerçeğini kaybediyor Asır."

" Beni kaybetmedin güzel kızım. "

" Ama kendimi kaybettim," derin bir nefes aldı. Sağ elini sevdiği adamın kıvırcık saçlarından geçirirken sol kolundan akan kanın demirden tuzlu kokusunu soluyordu. " Aklımı kaybettim, onları kurtardım ama ben ruhumu kaybettim." dedi.

" Ruhun da olurum, benim güzel, güçlü kahramanım."
Ve kadın kahramanlığın ağırlığını taşırken omuzlarında, genç adam ona nasıl yardım edeceğini bilmiyordu. Kahramanlar kaybederek mi kahraman olurlardı, şimdi öğrenmişlerdi. O bulanık suyun üstüne yansıyan gölgelerden farkları yoktu. Gerçeklikten kopuklardı lakin belki de en gerçek onlardı. Tanrı eline aldığı kalemle onları acıdan ve savaştan çizmişti. Bazen korku geri dönülmesi güç bir tutku oluyordu. Kazandıkları savaşın izleri kalplerinde de yaşayan barışı tüketmişti.