"Enough!" I said while stoping her. Napalakas yata ang pagpihit ko sa kanya, kaya bigla siyang napadikit sa'kin. No choice rin naman ako, dahil talagang despirado siyang sugurin ang dalawa. Kaya mas lalo ko pa ngang hinigpitan ang pagkahawak ko. "I said, enough. Stop it!" Dala na rin siguro ng pagkainis kaya medyo napalakas ang boses ko. Ang kulit kase, e. Ayaw paawat. Pero infareness hah, nadala naman yata sya't tumalima naman agad. Kaya medyo nakampanti din ako't niluwagan ko ang pagkakahawak sa kanya. "Bingi ka ba?! Sabi nang BITAWAN MO A-KO!" Unexpectedly, she hardly pull herself againts mine, kaya napatid ang pagkakahawak ko sa kanya. And then suddenly... "O-ooooooohh ......" Muntikan na syang mahulog. Mabuti na nga lang at to the rescue naman agad itong si Ako, at nasalo ko sya. Kita kong napapikit ito. Natakot yata. "Are you okey?" tanong ko. Hindi siya sumagot at nakapikit pa rin... "Hey miss, ok ka lang?" mataman ko syang tinitigan. Hala, baka tuluyan na nga siyang nawalan ng malay. Lagot! "Miss," Nakaramdam na rin ako ng pag-aalala. But then, unti-unting dumilat ang kanyang mga mata. And then suddenly, our eyes met. A crazy stranged feeling strucked me. Tila bang may dumaang malamig na hangin, at parang nag-slow motion ang paligid. What?! no way!! © All rigth reserved