Όλα τα χρώματα έχουν τις ιδιαιτερότητες τους. Το κοκκινο ενα χρωμα τόσο ζωντανο μα αντιπροσωπεύει τον κίνδυνο όπως η φωτιά. Το πρασινο, θα το χαρακτηρίζες αρκετά ήρεμο χρωμα, τοσο γαλήνιο που ομορφαίνει κάθε τοπιο ,ολόκληρα δάση έχουν το χρωμα αυτό αναδεικνύοντας την διάφορα απο τα υπολοιπα χρωματα. Ο συνδιασμός τους δημιουργεί πανικό, η ένταση ποτε δεν γνωρισε την γαλήνη με την γνωριμία τους δεν θα συμβιβαζόταν με την ύπαρξη και τον δυο σε μια ουτοπία. Τα παντα κάηκαν αφήνοντας πίσω μαυρο, εκείνο αντικατέστησε τήν ζωντάνια και γενικά την ύπαρξη του άνθρωπου, σκότωσε κάθε καλό και αγνό υπήρξε και το μετέτρεψε σε ενα άγονο τοπιο. Μα εδώ δεν μιλάμε για ζωγραφικη αλλά για ψυχές, ψυχές που χάθηκαν στον χρονο αλλά και που "κάηκαν" απο την αναμίξει τους με αλλους ανθρώπους, ακατάλληλους και επικίνδυνους. Λένε πως μην παίζεις με την φωτιά γιατί θα καείς μα εκείνη δεν άκουσε νόμιζε πως θα ειναι η μοναδική που θα το αποφύγει, μα όχι μονο κάηκε αλλά έκαψε τα παντα γύρω για ενα και μονο παιχνίδι, η αχαριστία πληρώνεται. Ας είμαστε λογικοί η φωτιά δεν ειναι τόσο ακίνδυνη όσο νομίζουμε. Εξώφυλλο α