I hate promises. I've always had. It never should've existed. Created. Made in the first place. Kung wala naman kasing promises, wala sanang nasisirang tiwala. Kung walang promises, buo pa rin sana ang mga relasyon na mayroon ako noon na wala na ngayon. Kung walang promises. . . wala sanang nasasaktan. Hindi na sana ako nasaktan. Pare-parehas lang sila. Dad. My friends. Everyone. Mga nangangakong kailan man di nila tinupad. Pagbalik ni Dad na hindi na dumating. Plans namin ng mga inakala kong bestfriends na. . . hinding-hindi na dadating. Because all of them are too far gone. Promises really sucks. Then he came. He came, at ang kauna-unahang pangako sa buhay ko ay natupad. At last. Ako si Inara. And I no longer hate promises.
3 parts