AFİTAP

Dinler hakkında bilgisi dahi olmayan bir kızın, camiye ayakkabılarıyla girip "Şu ezanı kısın!" demesiyle başlayan bir hikaye...

*

Dünya güzeldir. Öyle güzeldir ki insanlar ondan başka bir şey düşünemez olur. Evveli ya da ahiri yoktur. Tek gerçek dünyadır onlar için. Ecren de o durumda işte. Ama o gerçek dünyayı düşünmüyor. O kendi dünyasını düşünüyor. Onun için ondan başka bir şey yok. Tek gerçeği var, tek dünyası... O da Aren.
Ya Aren? O da mı dünya için her şeyini verebilecek insanlardan? Hayır değil, hiç olmadı. O dünyayı değil daha da ilerisini düşünüyor. Onun tek düşüncesi de ahir, ahiret. Zaten sırf bu yüzden Ecren'in dünyası olmayı kabul etmiyor ya.
Kader kimseyi dinlemez. Bir bakmışlar ikisi de birbirinin dünyası olmuş. Bir bakmışlar ikisi de birbirini kurtarmış, kader hayatlarını değiştirmiş. Ya da tam tersi olmuş, dünyaları ayrılmış.

Afitap, gözleri ona kapalı adamın yolunu aydınlatmış; kendisini görmeyi sağlamış.