"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Gökyüzünde bizi seyreden birkaç ufak yıldızdan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, zehir karası delici gözlerine yerleşen o parıltılı alay ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları ve kelimeleriyle eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakarken. Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemez gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben! Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmiş fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı soğuktan kuruyan çaresiz dudaklarım zor bela. İşte şimdi onun tarafından sevilmeye muhtaç bir kız çocuğuydum, imkansızı bekliyordum. ••• ÖNEMLİ NOT; Bu hikaye bir aşk hikayesinden öte, platonik aşık genç bir kızın hayat hikayesidir. Zamanla güç kazanmasını, aşkın kazanmasını okumak isteyenler buyursun. Instagram: @divanekitap İlk Yayımlanma Tarihi: 23.01.2018