On Üçüncü Gece

Hayatının belki de her ânında, büyük kalabalıkların içinde olsa dahi kendini daima yalnız hisseden bir genç kadın; Afra Leylâ Özyavuz. O, yıllarca zihninde süregelen ve nice kanlar dökülen bir savaşın, hem yaratıcısı hem de kurbanıydı. Yıllarca, ailesinin ona bu ismi vermesinin, aslında Tanrı'nın ona iletmek istediği bir mesaj olduğunu düşünmüştü. Ayın on üçüncü gecesi; Afra. "Bir gün nefesim kesilecekse, ardımda derin ve beni unutmamalarını sağlayacak olan bir iz bırakmalıyım." felsefesiyle, zihninin duvarlarına kan sıçramış bir odasında intihar düşüncesini filizlendirdi.

20. yaşına girdiği ayın on üçüncü gecesinde eğer hâlâ yaşamak için bir sebebi yoksa kendi sonunu yazacaktı.

Bir gün, 20. yaş gününde, bir akıl hastahanesinin çatı katında, hayatının yolunu değiştireceğini bilmeden bir radyo kanalının yayınına bağlandı. Gelecek olan tüm yalanlardan ve yıkımlardan bihaberdi. Bir adamın aslında sonu olacağını bilmeden, aynı adama sonsuz bir güvenle bağlandı.

Ve her şey böyle başladı.

"Gözlerindeki perdeyi kaldır, uyan Afra. Tanrı eline kaderini tutuşturup seni terk ettiğinden beri yalnızsın."