[Opowiadanie jest w trakcie korekty] Zmuszony do małżeństwa Theodore Prescott opuszcza żonę tuż po nocy poślubnej, zostawiając wiejską, rodzinną posiadłość i udając się do miasta. Madeline stara się nie dać po sobie poznać, jak wielki ból jej to sprawia, wmawiając sobie i innym, że wróci. Gdy jednak docierają do niej plotki, iż jej mąż bawi się w najlepsze, nie stroniąc od kobiet, a sama otrzymuje niemoralne propozycje, nie wytrzymuje. Wyjeżdża za nim i postanawia się do niego zbliżyć, by w dogodnej chwili zemścić. Nie przypuszcza jednak, że może być to nie lada wyzwaniem, gdyż realia wielkiego miasta znacznie odbiegają od dotychczas jej znanych, a ludzie są tu bezwzględniejsi. A gdy w grę zaczynają wchodzić uczucia silniejsze niż nienawiść, sama już nie wie, czego tak naprawdę pragnie. {Akcja rozgrywa się w latach 50 XIX wieku} Okładkę wykonała @oneyellowbee Tekst zajął trzecie miejsce w konkursie "Szklane Pióra 2021" organizowanym przez Peopie- Praca bierze udział w konkursie "Wilcze potyczki".

Porywająca historia o stracie, zemście, walce i niechcianej miłości. Świat został opanowany przez istoty nadprzyrodzone. Jak ludzie poradzą sobie w tak trudnej sytuacji? Czy Sofia dokona swojej zemsty? I czy dopuści do siebie uczucia? Wszystkiego dowiecie się czytając opowiadanie. Zapraszam!!! ********************** Opowiadanie własne. Wszelkie prawa zastrzeżone. Okładkę wykonałam sama. Mogą występować przekleństwa i sceny 18+!

Ludzie nienawidzą swoich rówieśników, gdy wiedzą, że mogą ich stracić, a tamci świadomie się narażają. Ludzka psychika się wtedy broni. Z opóźnieniem wyczuwa zagrożenie, które przynosi bliska osoba. Niczym zwierzęta z opóźnionym zapłonem, powoli oswajamy się z niebezpieczeństwem, lecz ostatecznie i tak od niego uciekamy. Jesteśmy żałośni. Jak wtedy, gdy broniliśmy się idiotycznie przed tytanami. Jak wtedy, gdy ruszyliśmy za Smithem, zaślepieni jego żądzą odzyskania Erena. Jak wtedy, gdy dumnie walczyliśmy, nie wiedząc, jakie tak naprawdę ma pobudki Erwin. Wszyscy jesteśmy idiotami, jednak ci, którzy podążają ślepo za Erwinem Smithem, są już na znacznie wyższym stadium głupoty. Dlatego śmieję się głucho, ponieważ uświadamiam sobie ponownie, że do nich należę. ---------------------------------------- Oneshot Na podstawie: Shingeki no kyojin (manga) Wybrany bohater: Erwin Smith Status: zakończone

Książka... a właściwie opowieść ta, opowiada o uczuciach, przygodach i wielu przykrościach, które przeżywa dziewczyna imieniem Lucy. Musi zmierzyć się z wieloma przeszkodami i utrudnieniami, doznaje wielu oszustw ze strony przyjaciół, ale mimo to się nie poddaje. I chociaż w pewnym momencie jej serce traci swój blask, to jest z nią pewna osoba, która jest wstanie go przywrócić, jednak posiada też siłę, lub raczej moc, która może pozbawić Lucy tego co najcenniejsze... .

19-letnia Sophia mieszka w Nowym Jorku. Studiuje na NYU, lecz od urodzenia mieszkała w Californi. Wybierając tą uczelnie, Sphia wiedziała, że czeka ją wyprowadzka. Sophia w szkole średniej miała dużo koleżanek, lecz jej najlepszą przyjaciółką była Natalie. Miała też kolegę, a raczej najlepszego przyjaciela. Sophie nie brała pod uwagę tego, ze przyjaźń damsko męska nie istnieje, bo zawsze któreś z nich się zakocha. Niestety nie zawsze z wzajemnością. Tak było w przypadku Sophie. Z Noah przyjaźniła się od początku szkoły średniej. Lecz dopiero w 2 klasie poczuła coś innego niż przyjaźń. Coś silniejszego, ale Sophie wiedziała, że Noah nie był z jej ligi. A nawet czasami zastanawiała się, czemu tak właściwie się z nią przyjaźnił. Za Noah biegało mnóstwo dziewczyn. Każda coś do niego czuła, czy ja tez dołączyłam to tego grona??? Najwyraźniej tak, ale wolałabym to ukrywać... Po wyjeździe do Nowego Yorku, i zaczęcia nauki w NYU, kontakt Spohie i Noah'a się urwał. Kiedyś rozmawiali i pisali ze sobą codziennie. A dziś milczą, tak jakby już nic dla siebie nie znaczyli. Pewnego dnia, Spohie dostaje SMS od Noah'a... Jego zawartość, wywraca wszystko do góry nogami... Natalievv08

Czy miłość może być prawdziwa? Czy to wszystko tylko dziwne wyobrażenie na świat? A może jesteśmy małym atomem, który odpowiada większej mało ważnej cząsteczce. Śmierć zwykłego człowieka nie prowadzi do wielkiego poruszenia w cząsteczce, ale atomy, które je tworzą żegnają innego człowieka, by przyjąć drugiego. To nie odwracalny proces, który towarzyszy naszemu życiu. Każdy wie, że to go spotka, ale gdy przyjdzie na to czas jest zdziwiony. Każdy musi to przyjąć do siebie, ale też każdy musi nauczyć się z tym żyć. I jak tu znaleźć czas na miłość, przyjaźń, czy współczucie...