Po zakończeniu konfliktu z Zenoheldem każdy może powrócić do zwykłego życia wypełnionego przebywaniem z rodziną, walkami bakuganów, szkołą, spotkaniami ze znajomymi. Przynajmniej do chwili, kiedy wybucha wojna między Gundalią a Neathią, a Wojownicy stają się pożądanymi przez obie nacje sojusznikami. - reupload drugiej części, którą obecnie piszę. Okładka od Białego Kruka, love. OSTRZEŻENIE: Akcja mocno odlatuje od kanonu, występuje dużo oc

Anglia w latach 40 XVI. wieku nie jest już tak rozkwitającym i rozwijającym się państwem, jak za młodości panującego władcy. Król, mimo że pochował już trzy małżonki, z których jedną osobiście kazał skrócić o głowę, postanawia wziąć sobie kolejną żonę. Księżniczka, która przybywa zza granicy, mogłaby być dla niego idealna - konserwatywnie wychowana, skromna, ugodowa i niewinna. Ale dla Henryka problemem nie do zignorowania jest to, że kandydatka ma zbyt wyłupiaste oczy i odrobinę zbyt szczupłe nogi. Jeden z arystokratów, książę Norfolk, stwierdza, że to idealny moment, by przedstawić Jego Królewskiej Mości swoją krewną - śliczną, naiwną i przerażoną Katarzynę Howard. A przy okazji wzmocnić pozycję całego rodu. Idealne tło wydarzeń tworzą spiski i intrygi możnych, zazdrosnych o cudzą pozycję lub pragnących zemsty za wydarzenia z przeszłości. W całym tym miłosnym zamieszaniu zapomniano o Elżbiecie - córce króla z drugiego małżeństwa, której matka, Anna Boleyn, została okrzyknięta największą ladacznicą w całym królestwie. Na dodatek nikt nie przypuszczał, że po śmierci żona numer dwa zacznie pojawiać się jako duch i opowiadać swoją historię zagubionej córce, dręczyć byłego męża i krzyczeć na kochanka, który nie może pogodzić się z jej odejściem... Historia jest powiązana z powieścią „W Głowie Anny Boleyn", lecz jej znajomość nie jest potrzebna do lektury „Elżbietki" ;) Okładka pochodzi od Wydawnictwa Romantycznego.

Jest to opowieść o Severus'ie Snape'ie i Hermionie Granger wzorowana na pięknej francuskiej baśni - „ Pięknej i Bestii". Akcja tej opowieści toczy się dziesięć lat po drugiej wojnie z Voldemortem i Bitwie o Hogwart. Pomimo spokoju w magicznym świecie, ludzie nadal są nieufni i ostrożni wobec siebie. Przez to, że wiele osób zginęło w bitwie, nowy minister wdraża prawo aranżowania małżeństw. Wiele czysto krwistych rodów czarodziejskich musi się pogodzić z tym, że ich synowie lub córki muszą zawrzeć związek małżeński z osobami półkrwi albo nawet mugolakami. Nieliczni próbują odwlekać śluby jak najdłużej się da bądź całkowicie się buntować. Co z tego wyniknie? Czy Hermionie uda się uciec od aranżowanego małżeństwa? Czy Snape, który przeżył, zostanie zapomniany i będą o nim same złowrogie legendy, bo od Bitwy o Hogwart nikt go nie widział? Czy też może ujawni się i będzie miał szansę zrehabilitować się i przywrócić świetność swojemu rodowi jako ostatni z Princów oraz jedyny potomek Eleen Prince - Snape? Czy przekorny los zetknie tych dwoje? Czy niespodziewane spotkanie pomoże im obu? Jeśli chcecie się tego dowiedzieć, to zagłębcie się w tę historię.

Tu będzie wszystko o kulturze,rozpoczynając się od mitologi

Opowieść jest o pewnej wampirzycy, która pewnego dnia spotkała na swojej drodze pewną czarownicę, Melindę Warren. Obiecała jej, że pewnego dnia ktoś zdejmie z niej klątwę krwiopijstwa, ale musi coś zrobić.....Czy podoła tym wszystkim zadaniom? Czy jej była miłość na to pozwoli, by stała się człowiekiem?

Opowiadanie to jest moją autorską kontynuacją przygód postaci z Naruto i Boruto. Akcja odbywa się w różnych okres życia bohaterów, wydarzenia nie będą rozrysowane chronologicznie. " Po dłuższej chwili odnaleźli swoje spojrzenie. Zaschnięta krew na twarzy odbierała jej dziecięcy wygląd i urok, jednak nadal była piękna. Czarne tęczówki przepełnione były lękiem i determinacją. Nigdy nie widział jej w takim stanie. Próbował się poruszyć, ale jego mięśnie odmówiły mu posłuszeństwa. Chciał do niej podejść, zasłonić. To jego obowiązek, miał ją chronić, być wsparciem na jej drodze ninja. - Och, Boruto... Jej cichy, płaczliwy jęk wstrząsnął jego ciałem. Położyła drobne dłonie na jego piersi i nieudolnie zaczęła leczyć ogromną ranę okalającą skórę. Nie była medycznym ninja, znała tylko parę sztuczek które nauczyła ją matka. - Sarada, uciekaj... błagam. Nie mogła spełnić jego prośby, miała cel. Zamaszystym ruchem podniosła się i stanęła twarzą w twarz z przeciwnikiem. Ustawiła się w pozycji obronnej i przygotowała do przyjęcia ataku. Już nie czuła strachu, nie czuła rozpaczy. Wiedziała co powinna zrobić. Zemsta. Takie przeznaczenie było zapisane w jej krwi. " Znajdziecie mnie na: https://przestworzach-m-a.blogspot.com http://lapidarium-narutowskie.blogspot.com http://swiat-blogow-narutomania.blogspot.com https://szafa-blogow-naruto.blogspot.com/

W koszyku dostarczono jej truciznę -żołdacy Oktawiana strzegący drzwi do jej komnaty nie potrafili jej powstrzymać. A może w rzeczywistości nie miał tego w planach -może chęć zaprezentowania jej w tryumfie jako kolejnej, bezwolnej ofiary była jedynie pozoracją, może jednak wciąż się jej obawiał. Uśmiechnęła się do swego wyroku, do swych myśli, które pozwalały jej wierzyć, że choć przegrała walkę o utrzymanie królestwa, Oktawian miał świadomość jej potęgi, że musiał uszanować ją jako wroga -tak jak ten głupi krzykacz Cycero, którego oczy zamknęli siepacze Antoniusza. „Nie martw się" mówiła sobie biorąc fiolkę do rąk „Nie martw się Oktawianie, nawet ty nie będziesz żył wiecznie". A jeśli nawet o Cezarze, to ona egipska królowa, Kleopatra, kobieta będzie zawsze towarzyszyła twojej legendzie, legendzie Cezara i oczywiście Antoniusza. Nieważne jaką niechęcią darzysz kobiety Oktawianie, ona nie jest jedną z kobiet, które znasz. Oktawia, siostra twa szlachetna bladolica upokorzyła się przed Antoniuszem, który ją porzucił -Kleopatra w worku uciekała z pałacu. Oktawia mimo desperacji przegrała swój pojedynek, Kleopatra VII, córka Auletesa, stała się godną, jeszcze świetniejszą gwiazdą na aleksandryjskim firmamencie, najpotężniejszą kobietą i najbogatszych człowiekiem, którym nikt nie mógł pogardzić -nawet ty Oktawianie. I gdzie twa umoralniająca polityka? Kradniesz dziś kobiece złoto, czy to nie godne pogardy? Choć jeśli je kradniesz musisz je również doceniać i szanować czyż nie, Oktawianie? A to tak wiele dla kobiety, która winna być przywiązana do domu i łoża, jak twa tkająca Liwia... Ale jednak przekrzyczałeś nieszczęsną kobietę. Czyż nie stała się dzięki twemu dłutu pierwszą czarownicę, na zgubę wiodącą mężczyzn. I teraz miała również umrzeć.

Halo Halo? Ktoś potrzebuje okładki? Skoro tak to serdecznie zapraszam do tej książki! >:D Do zobaczenia w książce~! Proszę o zignorowanie pierwszych prac ;-; Pozdrowienia~ Kawaii__Killer~♥ Otwarte : ✔ Zamknięte : ❌ Zawieszone: ✍ (Tak wiem. Kreatywne xD) Kontakt: https://www.facebook.com/profile.php?id=100012983384146

To druga i ostatnia część zodiaków z postaciami ze straszych makaronów.

Lucy ma 22 lata i mieszka w Nowym Jorku. Pracuje jako organizatorka przyjęć u swojej siostry Kate. Pewnego dnia dostaje zlecenie,że ma zorganizować ślub znanego piosenkarza Joe Jonasa na wyspie Rodos w Grecji. Początkowo spotykają ją same przeszkody, ale później jej praca zamienia się w sam raj. Jeden wieczór może zmienić się w coś najpiękniejszego. Nick Jonas-Brat Joe. Ma 24 lata również jest piosenkarzem,ale ma też własną linie ubrań.Nigdy nie utrzymał dziewczyny na dłużej niż 3 tygodnie. Lubi imprezować. Powodzi mu się całkiem nieźle. Na codzień mieszka w Los Angeles.

Nazywam się Elena. Właśnie się wprowadziłam do Nowego Orleanu. Banalnie się zaczyna, prawda? Jakaś nieśmiała dziewczyna, która właśnie się wprowadziła do nowego miasta, dosłownie Nowego. Heh, słaba jestem w żartach. Za to mój brat Ian to urodzony komik. Najlepiej mu idzie sarkazm. Kiedyś się go zapytałam „Nadal nie rozumiem dlaczego Caitlyn z Tobą jest", a on mi odpowiedział „To dlatego, że się ze mną nie bzykałaś". Ian jest typowym wariatem, ale kocham go nad życie. Myślę, że posiadanie starszego brata to najlepsze co mogło mi się w życiu przytrafić. Lecz ciągle tylko mówię o Ianie, może się skupię na sobie. Więc tak ogólnie opisując mnie: średniego wzrostu; całkiem niezłe piersi; właściwie to jestem szczupła; długie, trochę pofalowane, brązowe włosy. Charakter? Dość śmiała i spontaniczna. Lubię się zapoznawać z ludźmi, choć zdarza się, że jestem nieśmiała. Czy coś jeszcze? Hmh... mam słabość do Bubbletea. Uwielbiam ten smak. Nawiasem mówiąc, to chciałam dziś iść po szkole poszukać jakiegoś stoiska. No to chyba o mnie tyle. A moje życie? Zacznijmy zatem żyć teraźniejszością...

Doriański król Azelth po kolejnym owdowieniu miał już dość następnych ślubów politycznych, lecz ku jego niezadowoleniu możnowładcy wciąż wymagali od niego spłodzenia męskiego potomka. Tym razem kandydatką do poczęcia przyszłego władcy miała zostać Leoriańska księżniczka Elizabeth. Ich ślub miał pogodzić zwaszczone królestwa, a wspólny potomek miał być najsilniejszym dowodem zawartego pokoju. Po pięciu latach starań królewskiej pary, na świat przyszedł oczekiwany przez wszystkich książę, którego rodzice nazwali Dorian. Imię jego pochodziło od połączenia nazw danych królestw Dorn i Leorian. Niestety królowa zmarła w połogu, a król ożenił się ponownie, tym razem z córką rycerza. Dziewczyna była jedyną którą Azelth kochał. Krótko potem urodziła się im córka Iliria. Książę i księżniczka byli jednakowo traktowani przez ojca, ale Yere- macocha Doriana nienawidziła go z całego serca. Pewnego dnia uknuła intrygę, dzięki której pozbyła się księcia. Leorianie po jego zniknięciu zerwali sojusz i przeklęli Dorn, wywołując przy tym wojnę.

Edith kocha podróżować, chce zwiedzić cały świat oraz wiedzieć o nim jak najwięcej. Mieszka w Polsce i tam też zamierza studiować. Dzięki jej przyjaciółce Triss (prawdopodobnie największej fance koreańskiego zespołu BTS), udaje jej się wyrwać z Polski na wakacje do Korei Południowej na koncert nieznanego jej zespołu. Na miejscu Edith poznaje słynną siódemkę, której na początku nie rozpoznaje. Jak zakończą się wakacje dziewczyny w Korei? Zapraszam do czytania!!! :] (okładka tymczasowa, później się za nią wezmę)

Po przeprowadzce Sakura trafia do nowego uniwersytetu, gdzie zaprzyjaźnia się ze studentkami, które mają bzika na punkcie swoich chłopaków. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że przyjaciółki ciągle naciskają, żeby dziewczyna w końcu poznała je ze swoim wybrankiem, o którym kiedyś wspominała. Prawda jest jednak taka, że Sakura nie ma żadnego chłopaka, aczkolwiek pod ciągłym naciskiem dziewczyn, i myślą o odtrąceniu przez nowo poznane przyjaciółki nie jest w stanie powiedzieć im prawdy. Hinata, i Ino mają jednak wątpliwości, przez co różowowłosa wymyśla, że dowód w postaci zdjęcia będzie dla nich wystarczający. Będąc na mieście robi zdjęcie pierwszemu ładniejszemu chłopakowi, i chcąc się pochwalić biegnie od razu z nim do dziewczyn. Niestety okazuję się, że dzień później różowowłosa spotyka tego samego chłopaka na uniwersytecie, a w dodatku okazuję się, że nieznajomy uczęszcza również na te same zajęcia. Sakura zaskoczona tym faktem zgarnia nieznajomego w ustronne miejsce tłumacząc mu zaistniałą sytuację, oraz prosząc go, żeby mógł poudawać jej chłopaka nie zdradzając jej sekretu. Sasuke jak najbardziej przystaję na tę propozycję, niemniej jednak za cenę tego, dziewczyna musi za każdym razem spełniać jego zachcianki, a także inne dziwne kaprysy.

Kiedy była małą dziewczynką, często myślała o swoim życiu, a także problemach współczesnego świata. Należała do grona wyjątkowo inteligentnych dzieci, co zauważali nie tylko bliscy, ale również osoby spoza jej rodziny. Lubiła się wyróżniać, a także posiadała w sobie pierwiastek zdolności do manipulacji. Miała zadatki na wyjątkową dorosłą, a całe dzieciństwo Grace podporządkowane zostało pod jej przyszłość. Każda zaplanowana sekunda była dla niej rutyną, do której zdążyła się przyzwyczaić. Nigdy nie zadawała zbędnych pytań, zamiast tego wykonując nawet najmniejsze polecenie nadopiekuńczej matki. Nie miała świadomości, że zachowanie kobiety było jedynie przykrywką. Nie była bowiem rodzicem, który spełnia własne ambicje kosztem dziecka. Nie oczekiwała również od córki bycia najlepszą w każdej dziedzinie, a także nie marzyła o edukowaniu Grace na najlepszej uczelni w kraju. Pragnęła jedynie jej bezpieczeństwa, które z każdym kolejnym dniem gwałtownie malało. Obwiniała się za krzywdę, która mogła spotkać malutką córeczkę, aczkolwiek nie była w stanie zmienić własnej przeszłości. Nie potrafiła zdusić w sobie uczucia do człowieka, który był źródłem wszystkich jej problemów. Wpadła w swego rodzaju pułapkę, była niczym bezbronny owad, który nieumyślnie zaplątał się w śmiercionośnej pajęczynie. Jednak w jej przypadku było zupełnie inaczej. Nie została sparaliżowana jadem, aby następnie w agonii udać się w ramiona Stwórcy. Utożsamiała się z Prometeuszem, każdego dnia na nowo rozpoczynając własne piekło. Mimo wszystko, jaskrawe płomienie były kuszące, piękne, a przede wszystkim - obdarzały ją nieznanymi jej wcześniej uczuciami. Nie zapewniły jednak obiecanej ochrony, dzięki której mogła wieść z córką pozornie spokojne życie. Bowiem po wielu nieudanych próbach, pułapka, która usiłowała dostatecznie zniszczyć kobietę, osiągnęła n