Character Intro :
Name - Jeon Jung Kook
Age - 26
Type - Psycho , Possessive , Jealous
Killer Bunny or Murderer Jeon.
Fall in love with Kim Taehyung.
^^^^^
Name - Kim Tae Hyung
Age - 20
Type - Adorable , Innocent , Sexy , Weak
University Student.
^^^^
Name - Park Jimin
Age - 26
Type - Cool , Gentle , Sexy
Rival with Jung Kook.
Son of Mafia leader.
Crush on Taehyung.
Obsession
UNICODE
သစ်ပင်သစ်တောများ စုဝေးနေသည့်
တောအုပ်တစ်ခုအတွင်း ဦးတည်ရာမဲ့
ပြေးနေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်။
မျက်နှာထက်တွင် ကျဆင်းနေသည့်
မျက်ရည်တစ်ချို့နှင့် ကောင်လေးက
ပြေးနေရင်း နောက်ကိုလှည့်ကြည့်နေသည်။
တစ်စုံတစ်ခုကို ကြောက်သည့်အလား
ပြေးနေသည့် ခြေလှမ်းတွေက
သာမန်ထက် မြန်ဆန်နေ၏။
သန်းခေါင်ယံညအလယ်တွင်
မှောင်မည်းသော တောအုပ်ထဲ
လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ရှိနေသူက
သူတစ်ယောက်တည်းသာ။
ဖိနပ်စီးထားခြင်းမရှိသည့်
ခြေဖဝါးနုနုတို့သည့် မြက်ပင်တွေ၏
ကျေးဇူးဖြင့် ပေါက်ကွဲကာ စုတ်ပြတ်နေ၏။
ဒဏ်ရာကို မမှုသောကောင်လေးက
အသည်းအသန် ပြေးနေသော်လည်း
ရုတ်တရက် ပြေးနေရာမှရပ်လိုက်၏။
မျက်ရည်တွေအပြိုင်ကျဆင်းလာသည့်
ကောင်လေးက သူ့ရှေ့မှာရပ်နေသော
လူတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့်
တုန်ရီကြောက်လန့်စွာ မော့ကြည့်လာသည်။
စိတ်ထဲ၌သူမဖြစ်ပါစေနဲ့ဟု
ဆုတောင်းနေမိသော်လည်း
ဘုရားသခင်သည် ယုခုချိန်မှာ
သူ့ဆုတောင်းတွေကို မလိုက်လျောခဲ့။
သူ့ရှေ့ရှိ ထိုလူသည်
သူ့ကို ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်ရင်း
ကြောက်စရာကောင်းစွာ ပြုံးသည်။
"မင်းသတ္တိတွေ သိပ်ရှိနေတယ်ပေါ့
ဟုတ်လား ကင်မ်ထယ်ယောင်း"
"တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ်..
ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါ ကျွန်တော်
ကျွန်တောင်းပန်ပါတယ်....ဟင့်"
ရှိုက်သံများဖြင့် ထိုကောင်လေးက
အင်မတန်ကြောက်ရွံ့နေသည်ကို
သက်သေပြ၏။
"မင်းမှာအပြစ်ရှိတာ
သိတယ်နော် Baby~"
ခပ်တိုးတိုးထွက်လာသော ထိုစကားသည်
ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။
မျက်လုံးထဲ၌ထင်ဟပ်နေသည့်
မီးတောက်မျက်ဝန်းတွေသည်
ထိုလူ၏ဒေါသတွေ အဆုံးအစမရှိ
ထွက်ပေါ်နေသည်ကို ညွှန်ပြနေ၏။
"ဟင့်အင်း..မလုပ်ပါနဲ့
ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါ
ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ်.."
ဖြန်း!
လည်ထွက်သွားသောမျက်နှာ။
နှုတ်ခမ်းထောင့်၌ သွေးစတို့နေရာယူသွားသည်။
ပြည့်အိုင်နေသည့် မျက်ရည်စတို့က
အမြင်ဝေဝါးမှုကို ပြုလုပ်သည်။
"ထပ်ပြောစမ်း!"
"..."
"လွှတ်ပေးဆိုတဲ့စကား ထပ်ပြောရင်
မင်းကိုတစ်ခါတည်း သတ်ပစ်မယ်"
အပြောနှင့်အတူ လက်နှစ်ဖက်ကို
အဆင်သင့်ပါလာသည့်
ကြိုးနှင့် ချည်နှောင်သည်။
ကျွန်တော် ရုန်းတယ်
ဒါပေမယ့် မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ဘူး။
သူက အင်အားကြီးသလောက်
သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
• • • • •
ရွှမ်း! ရွှမ်း!
"အ့ တောင်းပန်ပါတယ်
တော်ပါတော့..."
"ပြောစမ်း! နောက်တစ်ခါ
ထွက်မပြေးတော့ပါဘူးလို့"
"..."
ရွှမ်း! ရွှမ်း! ရွှမ်း!
"နောက်တစ်ခါ ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး..."
"ထပ်ပြောစမ်း!"
ရွှမ်း!
"နောက်တစ်ခါ ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး အ့"
"သုံးခါတိတိ အော်ပြောစမ်း!"
ရွှမ်း! ရွှမ်း! ရွှမ်း!
"နောက်တစ်ခါ ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး
အ့ နောက်တစ်ခါ ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး
နောက်တစ်ခါ ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး.."
"လိမ္မာတယ်.."
အလိုကျသွားဟန်ရှိသော ထိုလူက
ခေါင်းကိုသပ်ရင်း ပြောလာသည်။
တစ်ကိုယ်လုံး ခါးပတ်ဖြင့်ရိုက်ခံထားရ၍
အားအင်တွေ ချိနဲ့လာသလို ခံစားရ၏။
နာကျင်မှုကြောင့် ကျနေသည့်မျက်ရည်တွေ။
လှုပ်မရသောလက်တွေက ခုတင်တိုင်တွေနှင့်
ပူးတွဲ၍ ချည်နှောင်ခြင်းခံထားရသည်။
တဖြေးဖြေးမှေးဆင်းလာသော မျက်ဝန်းတွေ။
တစ်ခါတည်းသေသွားရင်လည်း အမြတ်ပါပဲ။
• • • •
"လူတစ်ယောက်လုံး ထွက်သွားတာတောင်
မသိတဲ့ စောက်သုံးမကျတဲ့ဟာတွေ!! သေစမ်း!!"
မတ်တပ်ရပ်နေကြသော လူတွေအား
ဓားဖြင့် ခုတ်သတ်နေသူတစ်ဦး။
နာမည်က ဂျွန်ဂျောင်ဂု။
အချစ်ကြီးသလို အမျက်ကြီးတယ်။
လိုချင်တာကို ရအောင်ယူတယ်။
အထူးသဖြင့် ကင်မ်ထယ်ယောင်း
ဟုခေါ်ဆိုသော ကောင်လေး....။
ကြွေရုပ်ငယ်လေးလို လှပတယ်။
မြင်သူတကာ ငေးမောစေတဲ့အလှမျိုးနဲ့
ထိုကောင်လေးက သူ့ရင်ထဲတိုးဝင်လာခဲ့တာ။
စစချင်း တွေ့ဆုံခိုက်မှာ
လှပတဲ့သူ့မျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့
ဒီလူကို ငုံ့ကြည့်နေခဲ့တာ။
သိပ်ချစ်မိသွားတဲ့ အချိန်မှာ
အရမ်းကို ပိုင်ဆိုင်ချင်မိသွားခဲ့သည်။
အချိန်တိုင်း Stalk လုပ်နေခဲ့တာ။
ထိုကောင်လေးကို မမြင်ရရင်
မနေနိုင်တော့အောင် ရူးနေခဲ့လို့..။
အဖေလည်း မရှိသလို
အမေလည်း မရှိတဲ့သူက
တစ်ကောင်ကြွက်သမား။
ချစ်တဲ့သူဆိုတာလည်း
တစ်ခါမှ မရှိခဲ့ဖူးသလို
ချောပေ့လှပေ့ဆိုသည့်
မိန်းမတွေ မြင်ခဲ့ဖူးပါသည်။
သို့ပေမဲ့ ဒီကောင်လေးလောက်
လှမနေခဲ့တာက ခက်သည်...။
သိပ်ချစ်တာ မှန်ပေမယ့်
ထိုကောင်လေးက သူ့လက်ထဲက
လွတ်မြောက်ဖို့ပဲ အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားသည်။
ဒေါသတွေမထိန်းနိုင်တဲ့ ကိုယ်က
သူ့ကို နှိပ်စက်လေလေ ကိုယ်က
သူ့မျက်လုံးထဲ နတ်ဆိုးဖြစ်လေလေ။
သိပေမဲ့ သူမပြုပြင်ခဲ့မိဘူး
ဘာလို့ဆို ကြောက်နေတတ်တဲ့
ကောင်လေးကသူ့အတွက်သိပ်ကို
ဆွဲဆောင်မှုပြင်းလွန်းနေခဲ့သည်လေ..။
သို့သော်လည်းပဲ
သူသိအောင် တစ်ခုတော့
ပြောပြချင်သေးသည်..။
အဖန်တလဲလဲ ထင်ဟပ်နေခဲ့တဲ့
စွဲလမ်းခြင်း ပုံရိပ်ယောင်တွေထဲ
မင်းသာလျှင် အလှပဆုံးလို့လေ...။
Obsession
<< လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့် >>
သူနဲ့ကိုယ် စတွေ့ခဲ့တဲ့
အခိုက်အတန့်လေးတစ်ခု....။
Hoodie အနက်ကို
ခေါင်းစွပ်စွပ်ထားပြီး
တစ်ယောက်ထဲ အေးဆေးစွာ
လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုက
ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဘာဖြစ်တယ်
ညာဖြစ်တယ် ဆိုတာတွေကို
ဘာတစ်ခုမှ အရေးမစိုက်..။
နားကြပ်တပ်ထားပြီး
ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ
လျှောက်လှမ်းနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေ။
မျက်နှာတည့်တည့်ကို လာမှန်တဲ့
ဘောလုံးတစ်လုံးကြောင့် ထိုင်ရက်လဲကာ
ဒေါသတွေ ထောင်းခနဲထွက်သွားသည်။
နှာခေါင်းမှ သွေးတွေထွက်လာတာမို့
ထိုသွေးတွေကိုကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေ
ထိန်းမရနိုင်အောင် အရိုင်းဆန်တော့မည်။
ဘယ်သူလဲ သိချင်တာကြောင့်
ဒေါသပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့
စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်တော့
ကြောက်ရွံ့နေပုံပေါ်တဲ့
အလယ်တန်းအရွယ်
ကလေးတစ်ယောက်။
"ဟို..တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ
ကလေးက ဆော့ရင်းဖြစ်သွားတာမို့
ပြသနာမရှာဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်.."
ဘယ်တုန်းက ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့
သူ့နောက်က ဩရှရှအသံတစ်ခုက
ထိုကလေးဘက်ကနေ ကာကွယ်သည်။
ပြီးနောက် အနောက်ကနေ
ထိုကလေးရှေ့ လျှောက်သွားတာကြောင့်
သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်မိသည့်အခိုက်
ရင်ခုန်သံတွေ ဗြောင်းဆန်သွားသည်။
ချောရက်လိုက်တဲ့ အလှတရားလေး။
အဖြူရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့
ရွှေအိုရောင် ဆံနွယ်အိအိလေးတွေက
တိုက်ခတ်တဲ့ လေတစ်ချက်အဝေ့မှာ
လှုပ်ခါသွားတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်ထဲ
သူ့နှလုံးသားဟာ ထိုကောင်လေးထံ
ကျရှုံးပြီးရင်း ကျရှုံးခဲ့လို့နေလျက်..။
"ဟို..ဒီကအကို....ရရဲ့လားခင်ဗျ.."
ဩရှရှ သူ့အသံလေးက
ထိုအခိုက်အတန့်မှာ အရမ်းကို
နားထောင်ကောင်းလွန်းသည်..။
"အ့ နာတယ် မရဘူး"
"ဗျာ.."
"ဆေးလိမ်းပေးမလား?"
"ဟို..အဲ့တာက......"
"မင်း ဆေးလိမ်းမပေးဘူးဆိုရင်
အဲ့ဒီကလေးကို တစ်ခုခုလုပ်ရမှ ကျေနပ်မယ်"
သူ့နောက်က ကလေးကို
လက်ညှိုးထိုးရင်းပြောတော့
ထိုကောင်လေး အကြပ်ရိုက်သွားပုံ။
"ကိုကိုထယ် သားကိုကယ်ပါဦး.."
"မကြောက်နဲ့နော်
ကိုကို ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်.."
ငိုတော့မည့် ကလေးကို
တစ်ဖန်နှစ်သိမ့်နေပြန်သည့်
ထိုကောင်လေးကြောင့် ဂျောင်ဂု
မျက်မှောင်ကြုံ့မိသွားသည်..။
မင်းဖက်ထားရမှာ
အဲ့ကလေးမဟုတ်ပဲ
ကိုယ်ဖြစ်နေရမှာ...။
"မလိမ်းပေးဘူးလား?"
ခပ်တည်တည်ကြည့်ပြီး
ပြောလိုက်တော့မှ ကြယ်တာရာလို
တောက်ပတဲ့ မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေက
သူ့ကိုကြောင်အစွာ ကြည့်လာသည်။
နေရောင်အပံ့အပိုးနဲ့
ထင်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကို
နမ်းပစ်ချင်လွန်းလို့ ရူးတော့မည်။
"ဟို..လိမ်း လိမ်းပေးပါ့မယ်.."
ပြောပြီးသည်နှင့် ဘေးမှာရှိတဲ့
ခုံတန်းတစ်ခုအပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။
ဆေးဘူးကို ထုတ်ပေးလိုက်တော့
မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့
ငေးကြည့်လာပြန်တဲ့ ကောင်လေး။
နှုတ်ခမ်းလေး မသိမသာဆူရင်း
'ကိုယ့်ဘာကိုယ်လိမ်းတာမဟုတ်ဘူး'
ဆိုပြီးတိုးတိုးလေး ခိုးရေရွတ်လိုက်တာကို
သူနားနဲ့ ဆက်ဆက်ကြားလိုက်ပါသေးသည်။
ဘယ်လိုတောင်များ
ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က
အဲ့သလောက်တောင် ချစ်ဖို့ကောင်းနေရမှန်း
စဉ်းစားလို့ကို မရပါပေ..။
ဆေးလိမ်းပေးနေသော သူ့ကို
လုံးဝအလွတ်မခံပဲ တစ်ချိန်လုံး
စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကိုယ့်ကြောင့်
ထိုကောင်လေးက သိ၍ထင်သည်
ဆေးလိမ်းခြင်းအမှုကို မြန်မြန်
အဆုံးသတ်ရန်သာ တာဆူနေသည်။
ဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့
သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို
ဖမ်းဆုပ်လိုက်တော့ အလန့်တကြား
မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနှင့်
မော့ကြည့်လို့လာသည်....။
"မင်းကသိပ်ကိုလှတယ် Baby.."
"ဟို လွှတ်..လွှတ်ပါ
ကျွန်တော့်ကို ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့.."
"ကြောက်နေရင်
ပိုပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတာပဲ.."
"လွှတ်ပါ.."
တွေ့တွေ့ချင်း သူ့စိတ်လို
အကြမ်းပတမ်းတွေ မလုပ်ချင်တာကြောင့်
ဖမ်းဆွဲထားတဲ့ လက်ကောက်ဝတ်နုနုလေးကို
အသာအယာ လွှတ်ပေးလိုက်မိသည်..။
ချက်ချင်းကို လှစ်ခနဲ
ပြေးထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကြောင့်
သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်မိသည်..။
မပိုင်ဆိုင်ခင် အချိန်ကတည်းက
ရေရွတ်နေခဲ့တဲ့ စကားတစ်ခွန်း..။
"သေချာပေါက် မင်းက
ကိုယ့်အပိုင်ပဲ Baby..."
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Words - 1620
ဒါလေးကပထမတုန်းက
Psychopath ဆိုတာလေးကို
Obsession လို့ပြန်ပြောင်းထားတာပါ
အရေးအသားနဲ့ Plot တစ်ချို့လည်း
အနည်းငယ် Change ထားပါတယ်လို့🤍
=======================
ZAWGYI
သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားစုေဝးေနသည့္
ေတာအုပ္တစ္ခုအတြင္းဦးတည္ရာမဲ့
ေျပးေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
မ်က္ႏွာထက္တြင္က်ဆင္းေနသည့္
မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ေကာင္ေလးက
ေျပးေနရင္းေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေနသည္။
တစ္စုံတစ္ခုကိုေၾကာက္သည့္အလား
ေျပးေနသည့္ေျခလွမ္းေတြက
သာမန္ထက္ျမန္ဆန္ေန၏။
သန္းေခါင္ယံညအလယ္တြင္
ေမွာင္မည္းေသာေတာအုပ္ထဲ
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားရွိေနသူက
သူတစ္ေယာက္တည္းသာ။
ဖိနပ္စီးထားျခင္းမရွိသည့္
ေျခဖဝါးႏုႏုတို႔သည့္ ျမက္ပင္ေတြ၏
ေက်းဇူးျဖင့္ေပါက္ကြဲကာစုတ္ျပတ္ေန၏။
ဒဏ္ရာကိုမမႈေသာေကာင္ေလးက
အသည္းအသန္ေျပးေနေသာ္လည္း
႐ုတ္တရက္ ေျပးေနရာမွရပ္လိုက္၏။
မ်က္ရည္ေတြအၿပိဳင္က်ဆင္းလာသည့္
ေကာင္ေလးက သူ႔ေရွ႕မွာရပ္ေနေသာ
လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္
တုန္ရီေၾကာက္လန႔္စြာေမာ့ၾကည့္လာသည္။
စိတ္ထဲ၌သူမျဖစ္ပါေစနဲ႔ဟု
ဆုေတာင္းေနမိေသာ္လည္း
ဘုရားသခင္သည္ ယုခုခ်ိန္မွာ
သူ႔ဆုေတာင္းေတြကိုမလိုက္ေလ်ာခဲ့။
သူ႔ေရွ႕ရွိထိုလူသည္သူ႔ကို
ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း
ေၾကာက္စရာေကာင္းစြာၿပဳံးသည္။
"မင္းသတၱိေတြသိပ္ရွိေနတယ္ေပါ့
ဟုတ္လား ကင္မ္ထယ္ေယာင္း"
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္..
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ ကြၽန္ေတာ္
ကြၽန္ေတာင္းပန္ပါတယ္....ဟင့္"
ရႈိက္သံမ်ားျဖင့္ထိုေကာင္ေလးက
အင္မတန္ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္ကို
သက္ေသျပ၏။
"မင္းမွာအျပစ္ရွိတာ
သိတယ္ေနာ္ Baby~"
ခပ္တိုးတိုးထြက္လာေသာထိုစကားသည္
ထိတ္လန႔္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
မ်က္လုံးထဲ၌ထင္ဟပ္ေနသည့္
မီးေတာက္မ်က္ဝန္းေတြသည္
ထိုလူ၏ေဒါသေတြ အဆုံးအစမရွိ
ထြက္ေပၚေနသည္ကို ၫႊန္ျပေန၏။
"ဟင့္အင္း..မလုပ္ပါနဲ႔
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ
ဟင့္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
ျဖန္း!
လည္ထြက္သြားေသာမ်က္ႏွာ။
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္၌ေသြးစတို႔ေနရာယူသြားသည္။
ျပည့္အိုင္ေနသည့္မ်က္ရည္စတို႔က
အျမင္ေဝဝါးမႈကိုျပဳလုပ္သည္။
"ထပ္ေျပာစမ္း!"
"..."
"လႊတ္ေပးဆိုတဲ့စကားထပ္ေျပာရင္
မင္းကိုတစ္ခါတည္းသတ္ပစ္မယ္"
အေျပာႏွင့္အတူလက္ႏွစ္ဖက္ကို
အဆင္သင့္ပါလာသည့္
ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ေႏွာင္သည္။
ကြၽန္ေတာ္႐ုန္းတယ္
ဒါေပမယ့္မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
သူကအင္အားႀကီးသေလာက္
သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
• • • • •
႐ႊမ္း! ႐ႊမ္း!
"အ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ေတာ္ပါေတာ့..."
"ေျပာစမ္း! ေနာက္တစ္ခါ
ထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူးလို႔"
"..."
႐ႊမ္း! ႐ႊမ္း! ႐ႊမ္း!
"ေနာက္တစ္ခါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး..."
"ထပ္ေျပာစမ္း!"
႐ႊမ္း!
"ေနာက္တစ္ခါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး အ့"
"သုံးခါတိတိေအာ္ေျပာစမ္း!"
႐ႊမ္း! ႐ႊမ္း! ႐ႊမ္း!
"ေနာက္တစ္ခါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး
အ့ ေနာက္တစ္ခါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး
ေနာက္တစ္ခါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး.."
"လိမၼာတယ္.."
အလိုက်သြားဟန္ရွိေသာထိုလူက
ေခါင္းကိုသပ္ရင္းေျပာလာသည္။
တစ္ကိုယ္လုံးခါးပတ္ျဖင့္႐ိုက္ခံထားရ၍
အားအင္ေတြခ်ိနဲ႔လာသလိုခံစားရ၏။
နာက်င္မႈေၾကာင့္က်ေနသည့္မ်က္ရည္ေတြ။
လႈပ္မရေသာလက္ေတြကခုတင္တိုင္ေတြႏွင့္ ပူးတြဲ၍ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းခံထားရသည္။
တေျဖးေျဖးေမွးဆင္းလာေသာ မ်က္ဝန္းေတြ။
တစ္ခါတည္းေသသြားရင္လည္း အျမတ္ပါပဲ။
• • • •
"လူတစ္ေယာက္လုံးထြက္သြားတာေတာင္
မသိတဲ့ေစာက္သုံးမက်တဲ့ဟာေတြ!! ေသစမ္း!!"
မတ္တပ္ရပ္ေနၾကေသာလူေတြအား
ဓားျဖင့္ခုတ္သတ္ေနသူတစ္ဦး။
နာမည္က ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု။
အခ်စ္ႀကီးသလို အမ်က္ႀကီးတယ္။
လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူတယ္။
အထူးသျဖင့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
ဟုေခၚဆိုေသာေကာင္ေလး....။
ေႂကြ႐ုပ္ငယ္ေလးလိုလွပတယ္။
ျမင္သူတကာေငးေမာေစတဲ့အလွမ်ိဳးနဲ႔
ထိုေကာင္ေလးကသူ႔ရင္ထဲတိုးဝင္လာခဲ့တာ။
စစခ်င္း ေတြ႕ဆုံခိုက္မွာ
လွပတဲ့သူ႔မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔
ဒီလူကို ငုံ႔ၾကည့္ေနခဲ့တာ။
သိပ္ခ်စ္မိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ
အရမ္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိသြားခဲ့သည္။
အခ်ိန္တိုင္း Stalk လုပ္ေနခဲ့တာ။
ထိုေကာင္ေလးကိုမျမင္ရရင္
မေနႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ႐ူးေနခဲ့လို႔..။
အေဖလည္းမရွိသလို
အေမလည္းမရွိတဲ့သူက
တစ္ေကာင္ႂကြက္သမား။
ခ်စ္တဲ့သူဆိုတာလည္း
တစ္ခါမွမရွိခဲ့ဖူးသလို
ေခ်ာေပ့လွေပ့ဆိုသည့္
မိန္းမေတြျမင္ခဲ့ဖူးပါသည္။
သို႔ေပမဲ့ ဒီေကာင္ေလးေလာက္
လွမေနခဲ့တာက ခက္သည္...။
သိပ္ခ်စ္တာမွန္ေပမယ့္
ထိုေကာင္ေလးကသူ႔လက္ထဲက
လြတ္ေျမာက္ဖို႔ပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားသည္။
ေဒါသေတြမထိန္းႏိုင္တဲ့ကိုယ္က
သူ႔ကို ႏွိပ္စက္ေလေလ ကိုယ္က
သူ႔မ်က္လုံးထဲ နတ္ဆိုးျဖစ္ေလေလ။
သိေပမဲ့ သူမျပဳျပင္ခဲ့မိဘူး
ဘာလို႔ဆို ေၾကာက္ေနတတ္တဲ့
ေကာင္ေလးကသူ႔အတြက္သိပ္ကို
ဆြဲေဆာင္မႈျပင္းလြန္းေနခဲ့သည္ေလ..။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ
သူသိေအာင္တစ္ခုေတာ့
ေျပာျပခ်င္ေသးသည္..။
အဖန္တလဲလဲ ထင္ဟပ္ေနခဲ့တဲ့
စြဲလမ္းျခင္း ပုံရိပ္ေယာင္ေတြထဲ
မင္းသာလွ်င္ အလွပဆုံးလို႔ေလ...။
Obsession
<< လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ခန႔္ >>
သူနဲ႔ကိုယ္ စေတြ႕ခဲ့တဲ့
အခိုက္အတန္႔ေလးတစ္ခု....။
Hoodie အနက္ကို
ေခါင္းစြပ္စြပ္ထားၿပီး
တစ္ေယာက္ထဲေအးေဆးစြာ
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ဂုက
ပတ္ဝန္းက်င္မွာဘာျဖစ္တယ္
ညာျဖစ္တယ္ဆိုတာေတြကို
ဘာတစ္ခုမွ အေရးမစိုက္..။
နားၾကပ္တပ္ထားၿပီး
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြ။
မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကိုလာမွန္တဲ့
ေဘာလုံးတစ္လုံးေၾကာင့္ ထိုင္ရက္လဲကာ
ေဒါသေတြေထာင္းခနဲထြက္သြားသည္။
ႏွာေခါင္းမွေသြးေတြထြက္လာတာမို႔
ထိုေသြးေတြကိုၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြ
ထိန္းမရႏိုင္ေအာင္ အ႐ိုင္းဆန္ေတာ့မည္။
ဘယ္သူလဲသိခ်င္တာေၾကာင့္
ေဒါသျပည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔
စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေတာ့
ေၾကာက္႐ြံ႕ေနပုံေပၚတဲ့
အလယ္တန္းအ႐ြယ္
ကေလးတစ္ေယာက္။
"ဟို..ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ
ကေလးက ေဆာ့ရင္းျဖစ္သြားတာမို႔
ျပသနာမရွာဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္.."
ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့
သူ႔ေနာက္ကဩရွရွအသံတစ္ခုက
ထိုကေလးဘက္ကေနကာကြယ္သည္။
ၿပီးေနာက္ အေနာက္ကေန
ထိုကေလးေရွ႕ ေလွ်ာက္သြားတာေၾကာင့္
သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္မိသည့္အခိုက္
ရင္ခုန္သံေတြ ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။
ေခ်ာရက္လိုက္တဲ့ အလွတရားေလး။
အျဖဴေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔
ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္အိအိေလးေတြက
တိုက္ခတ္တဲ့ ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ
လႈပ္ခါသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ
သူ႔ႏွလုံးသားဟာ ထိုေကာင္ေလးထံ
က်ရႈံးၿပီးရင္း က်ရႈံးခဲ့လို႔ေနလ်က္..။
"ဟို..ဒီကအကို....ရရဲ႕လားခင္ဗ်.."
ဩရွရွ သူ႔အသံေလးက
ထိုအခိုက္အတန္႔မွာ အရမ္းကို
နားေထာင္ေကာင္းလြန္းသည္..။
"အ့ နာတယ္ မရဘူး"
"ဗ်ာ.."
"ေဆးလိမ္းေပးမလား?"
"ဟို..အဲ့တာက......"
"အဲ့တာဆို ဒီကေလးကို
တစ္ခုခုလုပ္ရမွ ေက်နပ္မယ္"
သူ႔ေနာက္က ကေလးကို
လက္ညႇိဳးထိုးရင္းေျပာေတာ့
ထိုေကာင္ေလး အၾကပ္႐ိုက္သြားပုံ။
"ကိုကိုထယ္ သားကိုကယ္ပါဦး.."
"မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္
ကိုကိုၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္.."
ငိုေတာ့မည့္ကေလးကို
တစ္ဖန္ႏွစ္သိမ့္ေနျပန္သည့္
ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔မိသြားသည္..။
မင္းဖက္ထားရမွာ
အဲ့ကေလးမဟုတ္ပဲ
ကိုယ္ျဖစ္ေနရမွာ...။
"မလိမ္းေပးဘူးလား?"
ခပ္တည္တည္ၾကည့္ၿပီး
ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ၾကယ္တာရာလို
ေတာက္ပတဲ့ မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြက
သူ႔ကိုေၾကာင္အစြာ ၾကည့္လာသည္။
ေနေရာင္အပံ့အပိုးနဲ႔
ထင္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြကို
နမ္းပစ္ခ်င္လြန္းလို႔ ႐ူးေတာ့မည္။
"ဟို..လိမ္း လိမ္းေပးပါ့မယ္.."
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဘးမွာရွိတဲ့
ခုံတန္းတစ္ခုအေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
ေဆးဘူးကိုထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့
မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔
ေငးၾကည့္လာျပန္တဲ့ေကာင္ေလး။
ႏႈတ္ခမ္းေလးမသိမသာဆူရင္း
'ကိုယ့္ဘာကိုယ္လိမ္းတာမဟုတ္ဘူး'
ဆိုၿပီးတိုးတိုးေလး ခိုးေရ႐ြတ္လိုက္တာကို
သူနားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားလိုက္ပါေသးသည္။
ဘယ္လိုေတာင္မ်ား
ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က
အဲ့သေလာက္ေတာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း
ေနရမွန္း စဥ္းစားလို႔ကိုမရပါေပ..။
ေဆးလိမ္းေပးေနေသာသူ႔ကို
လုံးဝအလြတ္မခံပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး
စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကိုယ့္ေၾကာင့္
ထိုေကာင္ေလးကသိ၍ထင္သည္
ေဆးလိမ္းျခင္းအမႈကို ျမန္ျမန္
အဆုံးသတ္ရန္သာ တာဆူေနသည္။
ေဆးလိမ္းေပးေနတဲ့
သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ေလးကို
ဖမ္းဆုပ္လိုက္ေတာ့ အလန္႔တၾကား
မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္
ေမာ့ၾကည့္လို႔လာသည္....။
"မင္းကသိပ္ကိုလွတယ္ Baby.."
"ဟို လႊတ္..လႊတ္ပါ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔.."
"ေၾကာက္ေနရင္
ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာပဲ.."
"လႊတ္ပါ.."
ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူ႔စိတ္လို
အၾကမ္းပတမ္းေတြမလုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္
ဖမ္းဆြဲထားတဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ႏုႏုေလးကို
အသာအယာလႊတ္ေပးလိုက္မိသည္..။
ခ်က္ခ်င္းကို လွစ္ခနဲ
ေျပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္
သေဘာက်စြာ ၿပဳံးလိုက္မိသည္..။
မပိုင္ဆိုင္ခင္အခ်ိန္ကတည္းက
ေရ႐ြတ္ေနခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း..။
"ေသခ်ာေပါက္ မင္းက
ကိုယ့္အပိုင္ပဲ Baby..."
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Words - 1620
ဒါေလးကပထမတုန္းက
Psychopath ဆိုတာေလးကို
Obsession လို႔ျပန္ေျပာင္းထားတာပါ
အေရးအသားနဲ႔ Plot တစ္ခ်ိဳ႕လည္း
အနည္းငယ္ Change ထားပါတယ္လို႔🤍
=======================