{Zawgyi}
သင္ေနရေသာစာေတြၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ လင္းထြဋ္ဦး အတြက္ေျပာစရာစကားတခြန္းသာရွိသည္။
အင္းးပ်င္းဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္........။
စာသင္ခ်ိန္ေတြအကုန္ၿပီးခ်ိန္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့
၂နာရီအတိ. . .။
'တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္သင္ေနတာ ဒီအခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ၿပီ ပ်င္းစရာႀကီးကြာ'
စိတ္ထဲေအာ္ဟစ္ေနေပမဲ့ အျပင္တြင္ရုပ္ေသျဖင့္သာ စာအုပ္ေတြအိတ္ထဲထိုးထည့္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္ဖို႔သာျပင္ေနသည္။
အေရးထဲ systemနဲ႔ဆက္သြယ္လိုက္တိုင္းerrorတက္ေနသည္ဆိုေသာေၾကာင့္ စိတ္ပင္ေနာက္က်ိလာရသည္။
"ေဟ့ ေဟ့ ထြဋ္ဦး "
"ဟမ္ ေအာ္ အင္း မင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲ.....?"
အေတြးလြန္ေနတဲ့ လင္းထြဋ္ဦး ခမ်ာ ဇာတ္လိုက္ကိုပင္အဖတ္လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေသာေၾကာင့္သာမန္ကာလ်ွံကာပဲေမးလိုက္ေသာ္ျငား ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားသည့္ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္က စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ေမးလာသည္။
"မင္း ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ပင္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း နွဖူးကိုလာစမ္းေသာလက္ေၾကာင့္ မ်က္ခုံးအစုံတြန္႔သြားရသည္။
"ရတယ္ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး မင္းBasketball traineeရွိေသးတယ္မလား?သြားေတာ့ေလ ငါဒီေန႔ဝယ္စရာရွိေနလို႔ centerတခုခုသြားမလို႔ အျပန္ေနာက္က်မယ္ ငါ့ကိုေစာင့္မေနနဲ႔ေတာ့"
စကားတရစပ္ေျပာကာ နွဖူးေပၚေရာက္ေနေသာ မိမိလက္ကိုေရွာင္သြားေသာ လင္းထြဋ္ဦး ေၾကာင့္ေစာဒီပါမင္းေၾကာင္္အအျဖစ္ေနတုန္း အခန္းျပင္ကိုတစိုက္မတ္မတ္ပင္ထြက္သြားေသာသူေၾကာင့္ ျပန္ေျပာခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ ထိုေနရာတြင္ပင္ငုတ္တုတ္။
ေက်ာင္းလမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ေတာ့ သတ္ေတာ့ျဖတ္ေတာ့မည့္ အရိပ္အေယာင္အျပည့္ျဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္ေနေသာ လင္းထြဋ္ဦးေၾကာင့္ ေဘးကျဖတ္သြားေသာသူတို႔မွာလည္း မ်က္နွာေခ်ာေခ်ာကိုငမ္းခ်င္ေသာ္လည္း မငမ္းရဲ မၾကည့္ဘဲလဲမေနနိုင္ ငမ္းရေကာင္းေကာင္း မငမ္းရေကာင္းမလား ဆိုေသာအေတြးျဖင့္သာျပည့္လ်က္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖင့္သာ ငမ္းေနၾကေလရဲ႕။
'သူေမြးထားတဲ့ကေလးၾကေနတာပဲ အသားကိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ဇာတ္လိုက္ မင္းေနနွင့္ဦး ငါမင္းကိုသတ္ၿပီးမွဒီကမၻာကထြက္မယ္။'
တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲနွင့္ ဒီေလာက္စိတ္ဆတ္သည္မွာ မူလ လင္းထြဋ္ဦး ေပေလာ။လက္ရွိ လင္းထြဋ္ဦး ေပေလာ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ မူလလင္းထြဋ္ဦးမွာ ဇာတ္လိုက္နွင့္ပက္သက္လ်ွင္ အင္မတိအင္မတန္မွ စိတ္ထားႏူးညံ့သည္ပင္။
အတန္ငယ္လမ္းေလ်ွာက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ကားဂိတ္ကိုပင္ေရာက္နွင့္ေနၿပီ စိတ္လဲအနည္းငယ္ ေျပေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနားတြင္ရပ္ထားေသာTaxiတစ္စီးကိုသာငွားကာ centerတခု၏နာမည္ကို႐ြတ္ျပလ်က္ ေမာင္းခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။
အမွန္စင္စစ္တြင္ေတာ့ မူလ လင္းထြဋ္ဦးမွာ နယ္နယ္ရရလူေတာ့မဟုတ္။ မိဘေတြဆုံးသြားၿပီးေနာက္က်န္ခဲ့ေသာလုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ အေမြဆိုင္အိမ္ႀကီးမွာ လူေျခတိတ္ေသာ လူကုန္ထံအသိုင္းအဝိုင္းျကားတြင္ရွိေလသည္။
မိဘေတြဆုံးၿပီးထဲကလုပ္ငန္းေတြကို ေနာက္ကြယ္က ၫႊန္ၾကားကာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္သည္မွာ အသက္၂၀အ႐ြယ္လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ေတာ့ အထင္ႀကီးေလာက္စရာပင္။
ထိုအေၾကာင္းကိုသိသူမွာ မိဘေတြရွိစဥ္ထဲက လူယုံတစ္ျဖစ္လဲ မိသားစုေရွ႕ေနၿကီးျဖစ္ေသာ ဦးမင္းသက္ တစ္ေယာက္သာရွိသည္။
မူလ လင္းထြဋ္ဦး မွာဤမ်ွေလာက္ ခ်မ္းသာပါလ်က္ ေက်ာင္းမွႏုံခ်ာေနေသာအေဆာင္တြင္လာေနရျခင္းမွာ ေသခ်ာေပါက္ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းရင္းကဇာတ္လိုက္ပဲေပါ့။
မူလဇာတ္ေၾကာင္းမွာ တရားအစြဲခံရခ်ိန္ျပန္လည္စြဲခ်က္္တင္ခါနီးအခ်ိန္မွာလည္း ဇာတ္လိုက္ေၾကာင့္သာ သက္ေသေတြအကုန္ဖ်က္စီးကာ အျပစ္မလုပ္ပါပဲ အျပစ္ဟုဝန္ခံကာ ေထာင္က်ခံရျခင္း။
အင္း သူတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းထဲသာၿပီးေသာ ဦးမင္းသက္မွာလည္း ဘာမွမေျပာဘဲ ေဘးကေနသာထိုင္ၾကည့္ရေတာ့သည္။
ေထာင္ထဲမွာေသဆုံးသြားသည္ဆိုေသာစကားအၾကား တရားရုံးတင္စြဲခ်က္တင္ရန္ျပန္ျပင္ေသာ္လည္း
မူလ လင္းထြဋ္ဦး၏ ဇာတ္လိုက္ ေစာဒီပါမင္း အေပၚထားေသာခံစားခ်က္နွင့္ သေဘာထားကိုသိသြားေသာေၾကာင့္ လင္းထြဋ္ဦး ပိုင္ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို အကုန္လွဴဒါန္းခဲ့ကာ တစ္ျပားမွမယူပါဘဲ ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ထိ သူ႔သေဘာဆႏၵရွိသည့္အတိုင္းလိုက္လုပ္ေပးခဲ့ေသာ
ေရွ႕ေနႀကီး ဦးမင္းသက္ကို အားနာမိသည္အထိ။
မပူပါနဲ႔ အရင္က လင္းထြဋ္ဦး ေအးတိေအးစက္ဆက္ဆံခဲ့သမ်ွ ယခုလင္းထြဋ္ဦးက တတ္နိုင္သေလာက္ ေရွ႕ေနႀကီးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားေပးမယ္။
မူလ လင္းထြဋ္ဦး ရဲ႕မွတ္ဉာဏ္ကိုတစ္ေက်ာ့ျပန္ဖတ္ၿပီး ေဒါသျပန္ထြက္လာသည့္အေလ်ာက္ ကားထဲခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ လင္းထြဋ္ဦး ေဘးတြင္ လူသတ္ခ်င္သည့္အေငြ႕အသက္မ်ားဖုံးေနသည္။
ေဒါသမထြက္ရိုးလား ။
ဒီေလာက္ ေပးဆပ္ခဲ့တာေတာင္ သူျပန္ရလိုက္တာကဘာလဲ?? ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္မရွိတဲ့ အသနားခံတဲ့ အေယာင္ေဆာင္မ်က္ရည္ေတြလား?
ဘဝႀကီးက$ရမ္းဘက္လိုက္လြန္းတယ္ ဇာတ္လိုက္ဆိုတဲ့ အရွိန္အဝါနဲ႔ပဲ အားလုံးသူ႔လက္ေအာက္ျပားျပားဝပ္ေနရမယ္ထင္ေနေပသလားမသိ။
sorryပဲ အခုငါေရာက္လာၿပီ အရင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးျပန္မျဖစ္ေအာင္ ငါက်ိန္းေသေပါက္ကိုတားမယ္။
ဒါေပါ့ဒါေပါ့ အပိုထပ္ေဆာင္းအေနနဲ႔ ဇာတ္လိုက္ေကာ ဇာတ္လိုက္မကိုေကာ ေကာင္းေကာင္းပညာေပးဖို႔planေတြဆြဲေနေလရဲ႕။
တျဖည္းျဖည္းျပန္ေျပေလ်ာ့လာေသာပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ ေရွ႕ခန္းမွDirverေလးခမ်ာ အခုမွအသက္ဝဝရွဴရဲေတာ့သည္။
ေနာက္ထပ္မိနစ္အနည္းငယ္စီးၿပီးေနာက္တြင္ လင္းထြဋ္ဦး ေမာင္းခိုင္းသည့္centerကိုေရာက္ေလၿပီ။
ကားခက်သင့္သေလာက္ကိုရွင္းကာ centerေရွ႕ ေခတၱမ်ွရပ္ကာေရွ႕ၾကည့္ရင္းနွင့္ စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးရင္း အထဲသို႔ဦးတည္ဝင္သြားေတာ့သည္။
centerတြင္းရွိ coffeeဆိုင္တစ္ေနရာတြင္ ေရွ႕မွေအးစက္ေနေသာLatte coffeeကိုတစ္ငုံေမာ့ေသာက္ကာ လင္းထြဋ္ဦး အားေငးေနရင္းမွ သြားစြယ္ေလးလွပ္ေနေအာင္ ျပဳံးရယ္ေနေသာ လူသားေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လင္းထြဋ္ဦး သတိမထားမိခဲ့ပါေခ်။
"ေတြ႕ၿပီ....."
တစ္ခြန္းထဲေသာစကားကိုသာဆိုၿပီး ထထြက္သြားကာ လင္းထြဋ္ဦး ေနာက္လိုက္သြားေသာ ေျခလွမ္းအစုံတို႔မွာတက္ႂကြမႈအျပည့္ျဖင့္ .....။
လင္းထြဋ္ဦး Centerေရွ႕ပင္ေရာက္ေနၿပီ ေသခ်ာမစဥ္စားပါဘဲ ႐ြတ္လိုက္မိသည့္ centerနာမည္က မိမိပိုင္သည့္centerနာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း centerေရွ႕ေရာက္မွသိရသည္။
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ျပန္ေဈးဝယ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အင္း နည္းနည္းေတာ့ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္သည္။
ခုမွလွည့္ျပန္ရေအာင္လည္း အခ်ိန္ကအဲ့ေလာက္ေပါမေနေတာ့။
Centerထဲဝင္ရင္း အဝတ္စားဆိုင္ရွိရာ ဒုတိယထပ္ကို Elevatorျဖင့္တက္ေနတုန္း
system၏ ငိုသံပါအသံႀကီးနွင့္ Hostဟူေသာ အသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္နားပင္အူသည္အထိ အျပင္ဖက္တြင္ပါ ဘယ္ဖက္နားကိုလက္ျဖင့္ဖိထားမိသည္။
'မင္းဘိုးေအမို႔ အရမ္းအရမ္းေအာ္ေနတာလား နားကန္းေတာ့မွာပဲ'
[Host .....hostအဆင္ေျပရဲ႕လား လိုင္းေတြအကုန္errorတက္လို႔ ဆက္သြယ္လို႔မရတာပါ ကြၽန္ေတာ္မရွိတုန္း Host ဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား....အီး .....ဟီး ......ဟီး....အင့္..]
ေျပာရင္းဆိုရင္း တအီအီနွင့္ ထငိုေသာ သူ၏ Systemေၾကာင့္ ေျပာဖို႔စကားပင္ ေလထဲေပ်ာက္သြားရၿပီး systemအားေခ်ာ့ရန္ျပင္ရျပန္သည္။
အင္း သူကအသည္းႏုတဲ့ hostဆိုေတာ့လည္း ကုိယ့္ေၾကာင့္သူမ်ားငိုေနရရင္ မခံစားနိုင္ဘူးေလ။။
'ဟာ တိတ္တိတ္ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး ျမင္တဲ့အတိုင္းအေကာင္းႀကီးရွိေနတယ္ေလ မငိုနဲ႔ေတာ့ မင္းအသက္႐ြယ္ဘယ္ေလာက္ရွိေနၿပီတုန္း ကေလးလိုလို ႂကြက္လိုလိုနဲ႔ တအီအီငိုေနရေအာင္ ကိုယ့္အသံကိုယ္recordသြင္းၿပီး ျပန္နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး နားေထာင္ေကာင္းမွဆက္ငို...အဲ့အခ်ိန္ၾကရင္ငါပါဝိုင္းငိုေပးမယ္..ခုေတာ့တိတ္ေတာ့'
Host၏ စကားမ်ားအၾကားတြင္ ငိုေနေသာsystemေလးမွာေတာ့ အင့္ခနဲ အငိုတိတ္သြားရသည္။
[ကြၽန္ေတာ္က ......ကြၽန္ေတာ္ကHostကိုစိုးရိမ္လို႔ပါ ....အခုမွပထမကမၻာပဲရွိေသးတာေလ errorအႀကီးႀကီးနဲ႔ၾကဳံရေတာ့....Hostတစ္ေယာက္ထဲအားငယ္...ငယ္ေနမွာစိုးလို႔......ဟင့္.......႐ြတ္]
ငိုတာရပ္လိုက္ေသာ္ျငား တအင့္အင့္နွင့္ ဂြၽတ္ထိုးေနေသးေသာသူ႔systemေလးအားၾကည့္ကာ ရီခ်င္စိတ္ထိန္းေနရသည္။
'မင္းမွာ နာမည္ရွိလားsystem?'
ရုတ္တရက္မဆီမဆိုင္ေမးလာေသာသူ႔Hostေမးခြန္းေၾကာင့္ အတန္ငယ္ေၾကာင္ေနကာမွ
[မရွိပါဘူးHost]
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ သူ႔Hostအားၾကည့္ေနေသာsystemေလးခဗ်ာ hostေပးလိုက္ေသာ နာမည္ေၾကာင့္ စကားပင္ နင္သြားရသည္။
'အင္း မင္းကိုငါနာမည္ေပးမယ္ေလ....
Poohဆိုရင္ေကာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား'
[Hostအဲ့တာ ကေလးကာတြန္းကားထဲကနာမည္ႀကီးေလ]
'မႀကိဳက္လို႔လား???မႀကိဳက္ရင္လည္းမေပးေတာ့ဘူး'
[မဟုတ္.....မဟုတ္ပါဘူး ႀကိဳက္တယ္ poohဆိုတဲ့အေကာင္ေလးကခ်စ္စရာေလးေလ ႀကိဳက္တယ္ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္ ဟီးဟီး]
စိတ္ဆိုးျပလိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုျပန္ေခ်ာ့ရွာသည့္Poohေလးေၾကာင့္ထပ္မနွိပ္စက္ေတာ့ဘဲ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံရန္သာ စဥ္းစားလိုက္သည္။
'မနက္ကေပးတဲ့ missionအတြက္pointငါ့ကိုမေပးရေသးဘူးေနာ္
Pooh'
[အာ......ကြၽန္ေတာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ လိုင္းerrorတက္တာေၾကာင့္ missionအနည္းငယ္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္သြားတယ္Host]
'What!အဲ့တာဘာလို႔ခုမွေျပာတာတုန္း ေျပာပါဦး ဘာေတြေျပာင္းသြားလဲဆိုတာ'
[errorအနည္းငယ္ေၾကာင့္ မူလပိုင္ရွင္ရဲ႕စြမ္းရည္ျဖစ္တဲ့ ဝိဉာဥ္ကိုျမင္ေတြ႕နိုင္တဲ့အစြမ္းကေပ်ာက္ဆုံးသြားပါၿပီ အကယ္၍ Hostကသာ ရွင္းသူရထက္ကို မကယ္တင္နိုင္ဘူးဆိုရင္ အဲ့အခါက်မွ ရွင္းသူရထက္ရဲ႕ဝိဉာဥ္ကိုျမင္ရမွာျဖစ္ၿပီး missionပါက်ရႈံးမွာျဖစ္ပါတယ္]
'ဟမ္......အဲ့ေတာ့ ငါ့အဓိကmissionႀကီးတခုလုံးပါေျပာင္းသြားတဲ့သေဘာလား.....ငါရွင္းသူရထက္ကိုကယ္နိုင္ရင္missionေအာင္မယ္ သူေသသြားရင္ငါ့missionက်မယ္ေပါ့ .....အဲ့ေတာ့ငါကသူမေသမခ်င္းဒီကမၻာကလည္းထြက္လို႔မရဘူးလို႔ေျပာတာလား.?
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္သူကတခ်ိန္ေသမွာပဲေလ ....မင့္ဟာကငါ့ကို နွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ရိုက္ေနတာႀကီးမဟုတ္ဘူးလား?'
[မဟုတ္ပါဘူး ....အတိအက်ေျပာဖို႔က်န္သြားလို႔..ဟီး....Main missionက ရွင္းသူရထက္ ကို ဇာတ္လိုက္မလက္ထဲကကယ္တင္ဖို႔ပါပဲ တစ္နည္းမူလဇာတ္ေၾကာင္းထဲမွာမေတာ္တဆမႈျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ အဲ့မေတာ္တဆမႈမွာ ရွင္းသူရထက္ မေသေအာင္ကာကြယ္ေပးရမွာပါ]
' ....အဲ့မေတာ္တဆမႈမွာ သူမေသရင္missionေအာင္ၿပီမလား ?အဲ့မွာငါေသသြားရင္ေရာရလား?'
[ရပါတယ္Host....]
'ေကာင္းၿပီေလဒါဆို......အဲ့မေတာ္တဆျဖစ္မဲ့ခရီးသြားဖို႔ ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ'
[၁နွစ္နဲ႔၂လပါHost ......မနက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့errorေၾကာင့္ HostဟာဒီကမၻာမွာလုံးဝOOCအျဖစ္ေနလို႔ရပါၿပီ]
'Oh....သတင္းေကာင္းပဲ'
"ဘယ္ေလာက္က်လဲ??"
စိတ္ထဲတြင္Poohနဲ႔စကားမ်ားေနေပမဲ့ အျပင္တြင္မ်က္နွာေသျဖင့္ ေတြ႕သမ်ွဆိုင္ထဲတစ္ဆိုင္ဝင္တစ္ဆိုင္ထြက္ကာ မ်က္လုံးထဲရွိသမ်ွအဝတ္ေတြဖိနပ္ေတြ ဘာညာကြိကြအကုန္ ဝယ္ေနေသာေၾကာင့္လက္ထဲတြင္အထုတ္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နွင့္ျပည့္ေနေလၿပီ။
ထို႔ေၾကာင့္shoppingထြက္ျခင္းအႏုပညာကိုဒီဆိုင္တြင္အရွိန္သတ္ကာ ေငြရွင္းရန္ေကာင္တာေရွ႕ရပ္ေနေသာ္ျငား ငမ္းလို႔မၿပီးနိုင္ေသာေရွ႕မွဝန္ထမ္းေၾကာင့္ ေနာက္တခါ ထပ္ေျပာရသည္။
'အေရွ႕ကဆိုင္ေတြတုန္းကလိုပဲ ငမ္းေနၾက အဲ့မွာ ငါ့မ်က္နွာႀကီးသာအၿပီးျဖဳတ္သြားၾကေတာ့...'
"ဒီမွာ ....ဒီမွာ"
"ရွင္...ရွင္...ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ လူႀကီးမင္း
ခဏေလာက္သတိလြတ္သြားလို႔...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မလိုဘူး....ေရာ႕ဒီcardနဲ႔ရွင္းမယ္"
မ်က္စိေရွ႕ခ်ေပးေသာBlack cardအားၾကည့္ရင္း ဝန္ထမ္းေလးခမ်ာ အာေစးမိသည့္နွယ္ ခပ္ျမန္ျမန္ရွင္းၿပီး cardျပန္ေပးလိုက္ရသည္။
'ေနာက္ဆို ေရွ႕ေနၿကီးနဲ႔ ျပန္ေဆြးေႏြးၿပီး ဝန္ထမ္းေတြျပန္ေ႐ြးခန္႔ခိုင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ဒီလိုေခ်ာေခ်ာျမင္တိုင္းလိုက္ဘူးေနတဲ့ အဲ့လိုဝန္ထမ္းေတြေၾကာင့္ ၾကာရင္ငါမြဲသြားလိမ့္မယ္'
[Host......အေရွ႕မွာ.....]
ဘုတ္.....
Pooh စကားပင္မဆုံးလိုက္ပဲ ေရွ႕ကေကာင္ေလးဝင္တိုက္တာခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ နွစ္ေယာက္သားအေနာက္သို႔ဖင္ထိုင္လ်က္ျပဳတ္ၾကသြားသည္။
'က်စ္ .....ေသာက္ရွက္ပဲ'
မနည္းမေနာဝယ္လာေသာေၾကာင့္ လင္းထြဋ္ဦး လဲက်ခ်ိန္ဝယ္လာသမ်ွကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပုံလ်က္သား....
"လူႀကီး.....ရရဲ႕လား...."
အေတြးေရယာဥ္ေၾကာတြင္နစ္ေနစဥ္ မိမိနွင့္တိုက္မိေသာေကာင္ေလးေခၚလိုက္ေသာနာမ္စားေၾကာင့္ ေမာ့အၾကည့္တြင္....
ဆုံမိလိုက္ေသာမ်က္ဝန္းျပာတို႔ေၾကာင့္ တင္းၾကပ္လာေသာ ရင္အစုံနွင့္အတူ ထိုးကိုက္လာေသာ ေခါင္းေၾကာင့္ ေဝဒနာမွာမခ်ိမခံသာ။
"လူ...လူႀကီး ....အ..အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ မိမိအားေခၚေနေသာေကာင္ေလးကို တြန္းထုတ္္မိသည္ကိုမိမိကိုယ္တိုင္ပင္မသိေတာ့။
"မေခၚနဲ႔.....လူႀကီးလို႔...အားး..."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဟိဟိ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕တာလဲမသိဘူးေနာ္😁
ဖတ္ေပးၾကတဲ့လူတစ္ဦးစီတိုင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္❣️❣️
Edit_စာျပန္ျပင္ထားပါတယ္ လိုတဲ့ေနရာရွိရင္ေျပာျပေပးပါဦး
...............................................
{Unicode}
သင်နေရသောစာတွေခြုံကြည့်လိုက်ရင်တော့ဖြင့် လင်းထွဋ်ဦး အတွက်ပြောစရာစကားတခွန်းသာရှိသည်။
အင်းးပျင်းဖို့ကောင်းလွန်းတယ်........။
စာသင်ချိန်တွေအကုန်ပြီးချိန် နာရီကြည့်လိုက်တော့
၂နာရီအတိ. . .။
'တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်သင်နေတာ ဒီအချိန်တောင်ရောက်ပြီ ပျင်းစရာကြီးကွာ'
စိတ်ထဲအော်ဟစ်နေပေမဲ့ အပြင်တွင်ရုပ်သေဖြင့်သာ စာအုပ်တွေအိတ်ထဲထိုးထည့်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်ဖို့သာပြင်နေသည်။
အရေးထဲ systemနဲ့ဆက်သွယ်လိုက်တိုင်းerrorတက်နေသည်ဆိုသောကြောင့် စိတ်ပင်နောက်ကျိလာရသည်။
"ဟေ့ ဟေ့ ထွဋ်ဦး "
"ဟမ် အော် အင်း မင်းဘာပြောလိုက်တာလဲ.....?"
အတွေးလွန်နေတဲ့ လင်းထွဋ်ဦး ခမျာ ဇာတ်လိုက်ကိုပင်အဖတ်လုပ်ချင်စိတ်မရှိသောကြောင့်သာမန်ကာလျှံကာပဲမေးလိုက်သော်ငြား ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားသည့်ဇာတ်လိုက်ကျော်က စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့်မေးလာသည်။
"မင်း နေကောင်းပါတယ်နော် "
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်ပင် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း နှဖူးကိုလာစမ်းသောလက်ကြောင့် မျက်ခုံးအစုံတွန့်သွားရသည်။
"ရတယ် ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး မင်းBasketball traineeရှိသေးတယ်မလား?သွားတော့လေ ငါဒီနေ့ဝယ်စရာရှိနေလို့ centerတခုခုသွားမလို့ အပြန်နောက်ကျမယ် ငါ့ကိုစောင့်မနေနဲ့တော့"
စကားတရစပ်ပြောကာ နှဖူးပေါ်ရောက်နေသော မိမိလက်ကိုရှောင်သွားသော လင်းထွဋ်ဦး ကြောင့်စောဒီပါမင်းကြောင်အအဖြစ်နေတုန်း အခန်းပြင်ကိုတစိုက်မတ်မတ်ပင်ထွက်သွားသောသူကြောင့် ပြန်ပြောချိန်တောင်မရလိုက် ထိုနေရာတွင်ပင်ငုတ်တုတ်။
ကျောင်းလမ်းတစ်လျှောက်တွင်တော့ သတ်တော့ဖြတ်တော့မည့် အရိပ်အယောင်အပြည့်ဖြင့် လမ်းလျှောက်နေသော လင်းထွဋ်ဦးကြောင့် ဘေးကဖြတ်သွားသောသူတို့မှာလည်း မျက်နှာချောချောကိုငမ်းချင်သော်လည်း မငမ်းရဲ မကြည့်ဘဲလဲမနေနိုင် ငမ်းရကောင်းကောင်း မငမ်းရကောင်းမလား ဆိုသောအတွေးဖြင့်သာပြည့်လျက် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့်သာ ငမ်းနေကြလေရဲ့။
'သူမွေးထားတဲ့ကလေးကြနေတာပဲ အသားကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဇာတ်လိုက် မင်းနေနှင့်ဦး ငါမင်းကိုသတ်ပြီးမှဒီကမ္ဘာကထွက်မယ်။'
တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှင့် ဒီလောက်စိတ်ဆတ်သည်မှာ မူလ လင်းထွဋ်ဦး ပေလော။လက်ရှိ လင်းထွဋ်ဦး ပေလော။
သေချာတာကတော့ မူလလင်းထွဋ်ဦးမှာ ဇာတ်လိုက်နှင့်ပက်သက်လျှင် အင်မတိအင်မတန်မှ စိတ်ထားနူးညံ့သည်ပင်။
အတန်ငယ်လမ်းလျှောက်ပြီးနောက်တွင်တော့ ကားဂိတ်ကိုပင်ရောက်နှင့်နေပြီ စိတ်လဲအနည်းငယ် ပြေနေပြီဖြစ်သောကြောင့် အနားတွင်ရပ်ထားသောTaxiတစ်စီးကိုသာငှားကာ centerတခု၏နာမည်ကိုရွတ်ပြလျက် မောင်းခိုင်းလိုက်တော့သည်။
အမှန်စင်စစ်တွင်တော့ မူလ လင်းထွဋ်ဦးမှာ နယ်နယ်ရရလူတော့မဟုတ်။ မိဘတွေဆုံးသွားပြီးနောက်ကျန်ခဲ့သောလုပ်ငန်းများနှင့် အမွေဆိုင်အိမ်ကြီးမှာ လူခြေတိတ်သော လူကုန်ထံအသိုင်းအဝိုင်းကြားတွင်ရှိလေသည်။
မိဘတွေဆုံးပြီးထဲကလုပ်ငန်းတွေကို နောက်ကွယ်က ညွှန်ကြားကာ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည်မှာ အသက်၂၀အရွယ်လူငယ်လေး တစ်ယောက်အနေဖြင့်တော့ အထင်ကြီးလောက်စရာပင်။
ထိုအကြောင်းကိုသိသူမှာ မိဘတွေရှိစဉ်ထဲက လူယုံတစ်ဖြစ်လဲ မိသားစုရှေ့နေကြီးဖြစ်သော ဦးမင်းသက် တစ်ယောက်သာရှိသည်။
မူလ လင်းထွဋ်ဦး မှာဤမျှလောက် ချမ်းသာပါလျက် ကျောင်းမှနုံချာနေသောအဆောင်တွင်လာနေရခြင်းမှာ သေချာပေါက် တစ်ခုတည်းသောအကြောင်းရင်းကဇာတ်လိုက်ပဲပေါ့။
မူလဇာတ်ကြောင်းမှာ တရားအစွဲခံရချိန်ပြန်လည်စွဲချက်တင်ခါနီးအချိန်မှာလည်း ဇာတ်လိုက်ကြောင့်သာ သက်သေတွေအကုန်ဖျက်စီးကာ အပြစ်မလုပ်ပါပဲ အပြစ်ဟုဝန်ခံကာ ထောင်ကျခံရခြင်း။
အင်း သူတစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်းထဲသာပြီးသော ဦးမင်းသက်မှာလည်း ဘာမှမပြောဘဲ ဘေးကနေသာထိုင်ကြည့်ရတော့သည်။
ထောင်ထဲမှာသေဆုံးသွားသည်ဆိုသောစကားအကြား တရားရုံးတင်စွဲချက်တင်ရန်ပြန်ပြင်သော်လည်း
မူလ လင်းထွဋ်ဦး၏ ဇာတ်လိုက် စောဒီပါမင်း အပေါ်ထားသောခံစားချက်နှင့် သဘောထားကိုသိသွားသောကြောင့် လင်းထွဋ်ဦး ပိုင်သော ပိုင်ဆိုင်မှုများကို အကုန်လှူဒါန်းခဲ့ကာ တစ်ပြားမှမယူပါဘဲ နောက်ဆုံးချိန်ထိ သူ့သဘောဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးခဲ့သော
ရှေ့နေကြီး ဦးမင်းသက်ကို အားနာမိသည်အထိ။
မပူပါနဲ့ အရင်က လင်းထွဋ်ဦး အေးတိအေးစက်ဆက်ဆံခဲ့သမျှ ယခုလင်းထွဋ်ဦးက တတ်နိုင်သလောက် ရှေ့နေကြီးကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပေးမယ်။
မူလ လင်းထွဋ်ဦး ရဲ့မှတ်ဉာဏ်ကိုတစ်ကျော့ပြန်ဖတ်ပြီး ဒေါသပြန်ထွက်လာသည့်အလျောက် ကားထဲချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လောက်အောင် လင်းထွဋ်ဦး ဘေးတွင် လူသတ်ချင်သည့်အငွေ့အသက်များဖုံးနေသည်။
ဒေါသမထွက်ရိုးလား ။
ဒီလောက် ပေးဆပ်ခဲ့တာတောင် သူပြန်ရလိုက်တာကဘာလဲ?? မြူတစ်မှုန်စာတောင်မရှိတဲ့ အသနားခံတဲ့ အယောင်ဆောင်မျက်ရည်တွေလား?
ဘဝကြီးက$ရမ်းဘက်လိုက်လွန်းတယ် ဇာတ်လိုက်ဆိုတဲ့ အရှိန်အဝါနဲ့ပဲ အားလုံးသူ့လက်အောက်ပြားပြားဝပ်နေရမယ်ထင်နေပေသလားမသိ။
sorryပဲ အခုငါရောက်လာပြီ အရင်ကဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်မျိုးပြန်မဖြစ်အောင် ငါကျိန်းသေပေါက်ကိုတားမယ်။
ဒါပေါ့ဒါပေါ့ အပိုထပ်ဆောင်းအနေနဲ့ ဇာတ်လိုက်ကော ဇာတ်လိုက်မကိုကော ကောင်းကောင်းပညာပေးဖို့planတွေဆွဲနေလေရဲ့။
တဖြည်းဖြည်းပြန်ပြေလျော့လာသောပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကြောင့် ရှေ့ခန်းမှDirverလေးခမျာ အခုမှအသက်ဝဝရှူရဲတော့သည်။
နောက်ထပ်မိနစ်အနည်းငယ်စီးပြီးနောက်တွင် လင်းထွဋ်ဦး မောင်းခိုင်းသည့်centerကိုရောက်လေပြီ။
ကားခကျသင့်သလောက်ကိုရှင်းကာ centerရှေ့ ခေတ္တမျှရပ်ကာရှေ့ကြည့်ရင်းနှင့် စိတ်လိုလက်ရပြုံးရင်း အထဲသို့ဦးတည်ဝင်သွားတော့သည်။
centerတွင်းရှိ coffeeဆိုင်တစ်နေရာတွင် ရှေ့မှအေးစက်နေသောLatte coffeeကိုတစ်ငုံမော့သောက်ကာ လင်းထွဋ်ဦး အားငေးနေရင်းမှ သွားစွယ်လေးလှပ်နေအောင် ပြုံးရယ်နေသော လူသားလေးတစ်ယောက်ကိုတော့ လင်းထွဋ်ဦး သတိမထားမိခဲ့ပါချေ။
"တွေ့ပြီ....."
တစ်ခွန်းထဲသောစကားကိုသာဆိုပြီး ထထွက်သွားကာ လင်းထွဋ်ဦး နောက်လိုက်သွားသော ခြေလှမ်းအစုံတို့မှာတက်ကြွမှုအပြည့်ဖြင့် .....။
လင်းထွဋ်ဦး Centerရှေ့ပင်ရောက်နေပြီ သေချာမစဉ်စားပါဘဲ ရွတ်လိုက်မိသည့် centerနာမည်က မိမိပိုင်သည့်centerနာမည်ဖြစ်ကြောင်း centerရှေ့ရောက်မှသိရသည်။
ကိုယ်ပိုင်တဲ့နေရာမှာ ကိုယ်ပြန်ဈေးဝယ်ရမယ်ဆိုတော့ အင်း နည်းနည်းတော့ကြောင်တောင်တောင်နိုင်သည်။
ခုမှလှည့်ပြန်ရအောင်လည်း အချိန်ကအဲ့လောက်ပေါမနေတော့။
Centerထဲဝင်ရင်း အဝတ်စားဆိုင်ရှိရာ ဒုတိယထပ်ကို Elevatorဖြင့်တက်နေတုန်း
system၏ ငိုသံပါအသံကြီးနှင့် Hostဟူသော အသံကြားလိုက်ရသဖြင့်နားပင်အူသည်အထိ အပြင်ဖက်တွင်ပါ ဘယ်ဖက်နားကိုလက်ဖြင့်ဖိထားမိသည်။
'မင်းဘိုးအေမို့ အရမ်းအရမ်းအော်နေတာလား နားကန်းတော့မှာပဲ'
[Host .....hostအဆင်ပြေရဲ့လား လိုင်းတွေအကုန်errorတက်လို့ ဆက်သွယ်လို့မရတာပါ ကျွန်တော်မရှိတုန်း Host ဘာမှမဖြစ်ဘူးမလား....အီး .....ဟီး ......ဟီး....အင့်..]
ပြောရင်းဆိုရင်း တအီအီနှင့် ထငိုသော သူ၏ Systemကြောင့် ပြောဖို့စကားပင် လေထဲပျောက်သွားရပြီး systemအားချော့ရန်ပြင်ရပြန်သည်။
အင်း သူကအသည်းနုတဲ့ hostဆိုတော့လည်း ကိုယ့်ကြောင့်သူများငိုနေရရင် မခံစားနိုင်ဘူးလေ။။
'ဟာ တိတ်တိတ် ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး မြင်တဲ့အတိုင်းအကောင်းကြီးရှိနေတယ်လေ မငိုနဲ့တော့ မင်းအသက်ရွယ်ဘယ်လောက်ရှိနေပြီတုန်း ကလေးလိုလို ကြွက်လိုလိုနဲ့ တအီအီငိုနေရအောင် ကိုယ့်အသံကိုယ်recordသွင်းပြီး ပြန်နားထောင်ကြည့်ပါဦး နားထောင်ကောင်းမှဆက်ငို...အဲ့အချိန်ကြရင်ငါပါဝိုင်းငိုပေးမယ်..ခုတော့တိတ်တော့'
Host၏ စကားများအကြားတွင် ငိုနေသောsystemလေးမှာတော့ အင့်ခနဲ အငိုတိတ်သွားရသည်။
[ကျွန်တော်က ......ကျွန်တော်ကHostကိုစိုးရိမ်လို့ပါ ....အခုမှပထမကမ္ဘာပဲရှိသေးတာလေ errorအကြီးကြီးနဲ့ကြုံရတော့....Hostတစ်ယောက်ထဲအားငယ်...ငယ်နေမှာစိုးလို့......ဟင့်.......ရွတ်]
ငိုတာရပ်လိုက်သော်ငြား တအင့်အင့်နှင့် ဂျွတ်ထိုးနေသေးသောသူ့systemလေးအားကြည့်ကာ ရီချင်စိတ်ထိန်းနေရသည်။
'မင်းမှာ နာမည်ရှိလားsystem?'
ရုတ်တရက်မဆီမဆိုင်မေးလာသောသူ့Hostမေးခွန်းကြောင့် အတန်ငယ်ကြောင်နေကာမှ
[မရှိပါဘူးHost]
မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် သူ့Hostအားကြည့်နေသောsystemလေးခဗျာ hostပေးလိုက်သော နာမည်ကြောင့် စကားပင် နင်သွားရသည်။
'အင်း မင်းကိုငါနာမည်ပေးမယ်လေ....
Poohဆိုရင်ကော ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်မလား'
[Hostအဲ့တာ ကလေးကာတွန်းကားထဲကနာမည်ကြီးလေ]
'မကြိုက်လို့လား???မကြိုက်ရင်လည်းမပေးတော့ဘူး'
[မဟုတ်.....မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်တယ် poohဆိုတဲ့အကောင်လေးကချစ်စရာလေးလေ ကြိုက်တယ်နော် ကြိုက်တယ် ဟီးဟီး]
စိတ်ဆိုးပြလိုက်တော့ သူ့ကိုပြန်ချော့ရှာသည့်Poohလေးကြောင့်ထပ်မနှိပ်စက်တော့ဘဲ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံရန်သာ စဉ်းစားလိုက်သည်။
'မနက်ကပေးတဲ့ missionအတွက်pointငါ့ကိုမပေးရသေးဘူးနော်
Pooh'
[အာ......ကျွန်တော်ပြောဖို့မေ့နေတာ လိုင်းerrorတက်တာကြောင့် missionအနည်းငယ် အပြောင်းအလဲဖြစ်သွားတယ်Host]
'What!အဲ့တာဘာလို့ခုမှပြောတာတုန်း ပြောပါဦး ဘာတွေပြောင်းသွားလဲဆိုတာ'
[errorအနည်းငယ်ကြောင့် မူလပိုင်ရှင်ရဲ့စွမ်းရည်ဖြစ်တဲ့ ဝိဉာဉ်ကိုမြင်တွေ့နိုင်တဲ့အစွမ်းကပျောက်ဆုံးသွားပါပြီ အကယ်၍ Hostကသာ ရှင်းသူရထက်ကို မကယ်တင်နိုင်ဘူးဆိုရင် အဲ့အခါကျမှ ရှင်းသူရထက်ရဲ့ဝိဉာဉ်ကိုမြင်ရမှာဖြစ်ပြီး missionပါကျရှုံးမှာဖြစ်ပါတယ်]
'ဟမ်......အဲ့တော့ ငါ့အဓိကmissionကြီးတခုလုံးပါပြောင်းသွားတဲ့သဘောလား.....ငါရှင်းသူရထက်ကိုကယ်နိုင်ရင်missionအောင်မယ် သူသေသွားရင်ငါ့missionကျမယ်ပေါ့ .....အဲ့တော့ငါကသူမသေမချင်းဒီကမ္ဘာကလည်းထွက်လို့မရဘူးလို့ပြောတာလား.?
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူကတချိန်သေမှာပဲလေ ....မင့်ဟာကငါ့ကို နှစ်ပေါက်တစ်ပေါက်ရိုက်နေတာကြီးမဟုတ်ဘူးလား?'
[မဟုတ်ပါဘူး ....အတိအကျပြောဖို့ကျန်သွားလို့..ဟီး....Main missionက ရှင်းသူရထက် ကို ဇာတ်လိုက်မလက်ထဲကကယ်တင်ဖို့ပါပဲ တစ်နည်းမူလဇာတ်ကြောင်းထဲမှာမတော်တဆမှုဖြစ်တဲ့အချိန် အဲ့မတော်တဆမှုမှာ ရှင်းသူရထက် မသေအောင်ကာကွယ်ပေးရမှာပါ]
' ....အဲ့မတော်တဆမှုမှာ သူမသေရင်missionအောင်ပြီမလား ?အဲ့မှာငါသေသွားရင်ရောရလား?'
[ရပါတယ်Host....]
'ကောင်းပြီလေဒါဆို......အဲ့မတော်တဆဖြစ်မဲ့ခရီးသွားဖို့ ဘယ်လောက်လိုသေးလဲ'
[၁နှစ်နဲ့၂လပါHost ......မနက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့errorကြောင့် Hostဟာဒီကမ္ဘာမှာလုံးဝOOCအဖြစ်နေလို့ရပါပြီ]
'Oh....သတင်းကောင်းပဲ'
"ဘယ်လောက်ကျလဲ??"
စိတ်ထဲတွင်Poohနဲ့စကားများနေပေမဲ့ အပြင်တွင်မျက်နှာသေဖြင့် တွေ့သမျှဆိုင်ထဲတစ်ဆိုင်ဝင်တစ်ဆိုင်ထွက်ကာ မျက်လုံးထဲရှိသမျှအဝတ်တွေဖိနပ်တွေ ဘာညာကွိကွအကုန် ဝယ်နေသောကြောင့်လက်ထဲတွင်အထုတ်ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်နှင့်ပြည့်နေလေပြီ။
ထို့ကြောင့်shoppingထွက်ခြင်းအနုပညာကိုဒီဆိုင်တွင်အရှိန်သတ်ကာ ငွေရှင်းရန်ကောင်တာရှေ့ရပ်နေသော်ငြား ငမ်းလို့မပြီးနိုင်သောရှေ့မှဝန်ထမ်းကြောင့် နောက်တခါ ထပ်ပြောရသည်။
'အရှေ့ကဆိုင်တွေတုန်းကလိုပဲ ငမ်းနေကြ အဲ့မှာ ငါ့မျက်နှာကြီးသာအပြီးဖြုတ်သွားကြတော့...'
"ဒီမှာ ....ဒီမှာ"
"ရှင်...ရှင်...တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ် လူကြီးမင်း
ခဏလောက်သတိလွတ်သွားလို့...တောင်းပန်ပါတယ်"
"မလိုဘူး....ရော့ဒီcardနဲ့ရှင်းမယ်"
မျက်စိရှေ့ချပေးသောBlack cardအားကြည့်ရင်း ဝန်ထမ်းလေးခမျာ အာစေးမိသည့်နှယ် ခပ်မြန်မြန်ရှင်းပြီး cardပြန်ပေးလိုက်ရသည်။
'နောက်ဆို ရှေ့နေကြီးနဲ့ ပြန်ဆွေးနွေးပြီး ဝန်ထမ်းတွေပြန်ရွေးခန့်ခိုင်းမှဖြစ်တော့မယ် ဒီလိုချောချောမြင်တိုင်းလိုက်ဘူးနေတဲ့ အဲ့လိုဝန်ထမ်းတွေကြောင့် ကြာရင်ငါမွဲသွားလိမ့်မယ်'
[Host......အရှေ့မှာ.....]
ဘုတ်.....
Pooh စကားပင်မဆုံးလိုက်ပဲ ရှေ့ကကောင်လေးဝင်တိုက်တာခံလိုက်ရသောကြောင့် နှစ်ယောက်သားအနောက်သို့ဖင်ထိုင်လျက်ပြုတ်ကြသွားသည်။
'ကျစ် .....သောက်ရှက်ပဲ'
မနည်းမနောဝယ်လာသောကြောင့် လင်းထွဋ်ဦး လဲကျချိန်ဝယ်လာသမျှကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပုံလျက်သား....
"လူကြီး.....ရရဲ့လား...."
အတွေးရေယာဉ်ကြောတွင်နစ်နေစဉ် မိမိနှင့်တိုက်မိသောကောင်လေးခေါ်လိုက်သောနာမ်စားကြောင့် မော့အကြည့်တွင်....
ဆုံမိလိုက်သောမျက်ဝန်းပြာတို့ကြောင့် တင်းကြပ်လာသော ရင်အစုံနှင့်အတူ ထိုးကိုက်လာသော ခေါင်းကြောင့် ဝေဒနာမှာမချိမခံသာ။
"လူ...လူကြီး ....အ..အဆင်ပြေရဲ့လား..."
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် မိမိအားခေါ်နေသောကောင်လေးကို တွန်းထုတ်မိသည်ကိုမိမိကိုယ်တိုင်ပင်မသိတော့။
"မခေါ်နဲ့.....လူကြီးလို့...အားး..."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဟိဟိ ဘယ်သူနဲ့တွေ့တာလဲမသိဘူးနော်😁
ဖတ်ပေးကြတဲ့လူတစ်ဦးစီတိုင်းကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်❣️❣️
Edit_စာပြန်ပြင်ထားပါတယ် လိုတဲ့နေရာရှိရင်ပြောပြပေးပါဦး
...............................................