Όχι ρε γαμωτο! Έλος πια! Τι έχω κάνει για να με μισείς τόσο πολύ κάρμα;! Ξεφυσαω και αφού βάλω τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού μου, συνεχίζω κανονικά τον δρόμο μου. Ακούω τον ήχο της μηχανής να προχωράει δίπλα μου. Τς!
«Εεε! Μην με αγνοείς!» Γκαρίζει ο βλάκας και γυρνάω να τον κοιτάξω με ένα βαριεστημενο ύφος.
«Τι θες ρε Yoongi;!» Τον ρωτάω αγανακτισμένη από την βλακεία που τον δέρνει και συνεχίζω να περπατάω αλλά λίγο πιο γρήγορα. Βλακεία κάνω! Έτσι κι αλλιώς με προλαβαίνει!
«Δεν είναι προφανές;;» Με ρωτάει ειρωνικά και γυρνάω να τον κοιτάξω θυμωμένη. Αχ όχι Yoongi μου! Πεινάω υπερβολικά πολύ για να παίξω αυτήν την στιγμή! Τον κοιτάω πιο έντονα και αυτός ξεφυσαει ενοχλημένος. Αν ενοχλήθηκες εσυ γλυκέ μου από την στάση μου τότε εγώ τι θα έπρεπε να κάνω;!
«Έλα ανέβα! Θα σε πάω εγώ σπίτι σου...» Λέει απαλά ενώ μου χαρίζει ένα πλάγιο χαμογελο. Χμμμ ποιος σου είπε ότι θέλω να ξερεις που μένω; Υπερβολική;; Μπαα
«Όχι καλά είμαι. Πόδια έχω άρα μπορώ να περπατήσω μέχρι εκεί...» Αν δεν έχω λιποθυμήσει από την κούραση.
«Μην κανεις σαν μωρό και ανέβα!» Γκαρίζει ο μαλακας και εγώ επιταχύνω το βήμα μου. Κάποια στιγμή ακούω την μηχανή να σβήνει και γρήγορα βήματα. Όχι! Δεν θα το κάνει! Το έχω διαβασει σε βιβλίο... κάθε φορά που δεν θέλει η πρωταγωνίστρια να ανέβει πάνω στη μηχανή του πρωταγωνιστή, αυτός έρχεται και την ανεβαζει με το ζόρι! Γυρνάω απότομα προς το μέρος του και ο βλάκας ξαφνιάζεται.
«Τι κανεις εκεί;!» Τον ρωτάω έτοιμη για φόνο και αυτός μου χαμογελαει πονηρά. Όχι όχι όχι! Με πλησιάζει με αργά βήματα και εγώ πίσω πατώ έχοντας ακόμα το ίδιο κοφτερό ύφος. Τον δείχνω προειδοποιητικά με το δάχτυλο μου.
«Μη τολμήσεις! Θα φας μπουνιά!» Τον προειδοποιώ και αυτός με γρήγορες κινήσεις με βάζει στον ώμο του. ΑΑΑΑΑ! Πως τολμάει;! Αρχίζω να τον κοπαναω στην πλάτη ενώ γκαρίζω μέσα στα αυτιά του.
«Μπορείς να σκάσεις λίγο;! Μου γαμησες τα αυτιά!! Και μην κουνιέσαι γιατί θα πέσεις!» Με μαλώνει ο βλάκας και το αίμα ανεβαίνει επικίνδυνα πάνω στο κεφάλι μου. ΠΕ-ΘΑ-ΝΕ και ΔΕΝ το ξέρει!
«Χεστηκα!! Να μην με έβαζες στον ώμο σου για να μην ουρλιαζα! ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΜΕ ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΕ!» Φωνάζω πάλι και αυτός με αγνοεί ενώ με ανεβάζει πάνω στην ηλίθια μηχανή του. Βλάκα! Πάω να κατέβω κάτω γιατί μην ξεχνάμε παιδια... έχουμε και έναν εγωισμό που σκάει γάιδαρο! Πιστέψτε με... τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ τραγικά για να ρίξω τις άμυνες του εγωισμού μου. Sorry not sorry!!
Εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου ενώ σταυρωνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
«Πιάσε με γύρω από την μέση» Μου λέει ενώ πιάνομαι από τα πλαγια χαρίζοντας του ένα από τα κλασικα μου ειρωνικά χαμόγελα. Για να σε δω τώρα μαλάκα. Αυτός δαγκώνει την γλώσσα του εκνευρισμένος και γυρνάει μπροστά. Τον βλέπω από το καθρεφτάκι να χαμογελαει σατανικά και ξαφνικά βάζει μπρος ενώ ξεκινάει απότομα χωρίς να κάνει καν τον κόπο να με ενημερώσει, με αποτέλεσμα να περάσω γρήγορα τα χέρια μου γύρω από την μέση του. ΜΑΛΑΚΑΑΑ! Αυτός γελάει ειρωνικά ενώ εγώ έχω πάρει εκνευρισμενο ύφος. Τον τσιμπάω λίγο στους κοιλιακούς αλλά αμφιβάλω αν ένιωσε κάτι και γι' αυτό τον ξανά τσιμπάω πιο δυνατά και σίγουρα μετά θα έχει σημάδι. Αυτός τινάζεται λίγο και με κοιτάει από τον καθρέφτη έτοιμος να με σκοτώσει ενώ εγώ του χαρίζω άλλο ένα πανέμορφο ειρωνικό μου χαμόγελο.
Αφού του λέω που να πάει, τον αγνοώ και κοιτάω από εδώ κι εκεί ενώ νιώθω τον αέρα να χτυπά το πρόσωπο μου... αυτό λάτρευα πάντα, η αίσθηση του αέρα επανω μου πάντα με χαλάρωνε... με έκανε να αισθάνομαι ελεύθερη από οτιδήποτε κι αν με βάρυνε... ξαφνικά σταματάει η μηχανή και καταλαβαίνω ότι φτάσαμε. Κατεβαίνω βιαστικά και πάω προς την πόρτα.
«Εε! Περίμενε! Δεν θα μου πεις ούτε ένα ευχαριστώ;!» Με ρωτάει φωναζοντας και εγώ ρολάρω τα μάτια μου. Έλεος!
«Δεν σου είπα εγώ να με φέρεις αλλά τέλος πάντων... ευχαριστώ... άντε γεια τώρα!» Τον διώχνω και χωρίς να με ενδιαφέρει αν με φωνάζει μπαίνω μέσα. Σιγά μην του δώσω περισσότερη σημασία. Δεν θα γίνω και φίλη μαζί με τον μαλάκα!
Προχωράω προς την κουζίνα όπου βρίσκω την μαμα να ετοιμάζει το τραπέζι. Συνηθως δεν είναι εδώ τέτοιες ώρες γιατί δουλεύει έως αργά μιας και είναι αστυνομικός αλλά αυτήν την εβδομάδα έχει άδεια! Τώρα κατά πόσο καλό ή κακό είναι αυτό, δεν μπορώ να το γνωρίζω!
«Για σου αγάπη μου! Γιατί άργησες; Δεν σε έφερε ο αχαΐρευτος;!» Ρωτάει η μαμα και εγώ γελάω απαλά.
«Όχι μαμααα! Ο Daniel με έστησε! Και ήρθα εδώ με τον...» Τον κατηγορώ και πάω να συνεχίσω αλλά το κόβω. Δεν μπορώ να της το πω! Θα αρχίσει πάλι τα «πρόσεχε» και εγώ βαριέμαι! Έτσι κι αλλιώς γι' αυτά έχω την Lily...
«Με τον;;» Ρωτάει η μαμα πονηρά και εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου.
«Με έναν φιλο μου... τίποτα το σπουδαίο...» Λέω αδιάφορα και η λέξη «φίλος» βγήκε τόσο δύσκολα από τα χείλη μου, μιας και δεν τον αισθάνομαι έτσι...
«Αχααα και πως ήταν αυτός ο—» πάει να συνεχίσει τις πονηρές ερωτησεις αλλά της απαντάω δικαστικά.
«Εγώ πάω επάνω να βάλω κάτι άνετο και κατεβαίνω να φάω μαζί με την υπόλοιπη φαμίλια!» Και τρέχω επανω ενώ ακούω το γάργαρο γέλιο της μαμάς μου. Τς!
Μπουκάρω μέσα στο δωμάτιο μου και πετάω κάπου αόριστα την τσάντα μου. Αρχίζω να γδυνομαι και αφού μείνω με τα εσώρουχα και πετάξω τα άλλα ρούχα κάτω στο πάτωμα, πάω στην ντουλάπα. Χμμμ τι να βάλω;; Την ώρα που πάω να πάρω τα ρούχα που μόλις βρηκα, ανοίγει η πόρτα και μπουκάρει μέσα η Lily.
«Ωραιος κωλος αδερφούλα!» Μου λέει ενώ μου σφαλιαριζει τον κωλο. ΑΟΥΤΣ! Αυτό πόνεσε!
«Ει! Αυτό πόνεσε ρε ηλίθια! Αχ το βασιλικό ποπουδακι μουυυ!» Αρχίζω να κλαψουρίζω ενώ τον τρίβω. Ρίχνω μια άγρια μάτια προς την Lily και αρχίζω να ντύνομαι. Βάζω μια μαύρη μπλούζα κολλητη Adidas και ασορτί φόρμα από κάτω. Φοράω τις παντόφλες μου και έτοιμη.
«Πραγματικά όμως πρέπει να το σταματησεις αυτό! Χτυπάς δυνατά και πονάω! Καντο στον Daniel αυτό!» Της παραπονιέμαι ενώ βαδίζουμε έξω από το δωμάτιο μου. Αυτή γελάει και κουνάει έντονα αρνητικά το κεφάλι της. Πφφφ! Φυσικά! Γιατί να μου κάνει την χάρη;!
Εγώ ξινιζω τα μούτρα μου και κατεβαίνω πρώτη τις σκάλες πλησιάζοντας την κουζίνα.
[....]
«Έλα βρε Jessicaaa! Πάμε λίγο για περπατημααα! Έχω δει κάποια όργανα γυμναστικής σε ένα πάρκο πιο κάτω!» Παραπονιέται για χιλιοστή τέταρτη φορά και οι αυτοκτονικές μου τάσεις πολλαπλασιάζονται.
«Θα σκάσεις γαμωτο;! Μου έχεις πάρει τα αυτιά, έλεος! Άντε τραβά βάλε φόρμες και θα σε περιμένω κάτω ανυπόφορο πλάσμα!» Ανακοινώνω καθαρά αγανακτισμένη πέφτοντας πίσω στο κρεβάτι μου και εκείνη αρχίζει να χοροπηδάει ενθουσιασμένη. Που στο καλό την βρίσκει τόση ενέργεια;; Προτού φύγει επιτέλους από το δωμάτιο μου, μου δίνει μια τεράστια αγκαλιά λέγοντας μου «ευχαριστώ». Στην Lily δεν της αρέσει να πηγαίνει για περπάτημα μόνη της και ο Daniel δεν ήθελε να πάει μαζί της.
Βαριεστημένα βάζω τα παπούτσια μου και παίρνω ένα λεπτό μπουφάν, τα κλειδιά μου και φυσικά το κινητό μου. Πριν βγω από το δωμάτιο το ξανά σκέφτομαι και παίρνω και λίγα χρήματα μαζί μου για καλού κακού. Τα παίρνω και κατεβαίνω κάτω. Εκεί βρίσκω τον Daniel να μου χαμογελαει ειρωνικά. Λέρα! Μικρόβιο! Βλάκα! Μαλακισμένο σκατο! Γέλα ρε!
«Τι θες ρε τώρα;! Ας πήγαινες εσυ μαζί της για να γλίτωνα!» Του γκρινιάζω και τον κοπαναω. Βέβαια δεν κατάφερα και πολλά γιατί του προκάλεσα περισσότερα γέλια. Χαζοχαρούμενο είναι άρα... κομμένες οι προσπάθειες για σωτηρία...
«Ναι καλά! Και να με βασάνιζε εμένα;; Δεν τρελάθηκα ακόμα!» Λέει γελώντας και τον αγριοκοιτάζω. Εκείνη την ώρα θυμάμαι κάτι που μου είχε υποσχεθεί και τον κοιτάω πονηρά.
«Γλυκέ μου αδερφέ εσυ φρόντισε όταν θα γυρίσω να βρω την πίτσα που μου υποσχέθηκες, οκ;; Αν δεν την βρω σου υπόσχομαι ότι ο θάνατος σου θα είναι αργός και βασανιστικός! Το έπιασες;;» Τον ρωτάω δήθεν γλυκά και αυτός γουρλώνει τα μάτια του και ξερό καταπίνει.
«Ναι γλυκιά μου αδερφή! Να τώρα πάω τρέχοντας επανω για να παραγγείλω! Όχι για να παίξω στο PlayStation και να σε γράψω! Όχι με τίποτα!» Απαντάει χαμογελωντας πλατιά και την ώρα που πάω να τον κοπανήσω τρέχει και ανεβαίνει τις σκάλες. Εκείνη την κατεβαινει η Lily.
«Κάτσε ρε θα μας σκοτώσεις!» Του φωνάζει η Lily αλλά αυτός την γράφει στα ανύπαρκτα του. Τς! Τς! Τς! Αδέρφια... τι να πεις;;
«Άντε πάμε!» Λέει και με πιάνει αγκαζέ τραβώντας με έξω από το σπίτι.
[....]
«Κουράστηκα! Πάμε να κάτσουμε κάπου;;» Διαμαρτύρομαι ξεφυσώντας και η Lily για πολλοστή φορά σήμερα με γράφει και με τραβάει. Περιπλανιόμαστε σ' αυτό το ηλιθιο πάρκο εδώ και ώρα! Μια τρέξιμο, μια τα όργανα και μετά ξανά και ξανά και ξανά!! Κουραστηκααα! Θέλω να φάω!!
«Ρε Lily πείνασα! Πάμε να κάτσουμε κάπου και να φάμε!» Διαμαρτύρομαι πάλι και αυτή αγανακτισμένη γυρνάει να με δει.
«Καλά!! Έλεος πια!! Ένα περπάτημα πήγαμε να κάνουμε και μου έβγαλες την ψυχή!! Θεέ μου!!» Αναφωνεί εξαγριωμένη και εγώ γελάω. Ναι ναι ΝΑΙ!! Μωρό μου σου έρχομαι!!
«Θα το αφήσω ασχολίαστο αυτό που είπες και γι' αυτό άντε έλα, πάμε να φάμε!» Λέω ενώ βγάζω καρδιές από τα μάτια μου όταν προφέρω την λέξη: φάμε!
Αυτή ρολαρει τα μάτια της αλλά ξεκινάει το περπάτημα.
Καθώς ήμασταν έτοιμες να βγούμε τελείως από το πάρκο, στην «είσοδο» βλέπουμε τους βλάκες αλλά αυτοί δεν μας είδαν γιατί είχε κόσμο. Η Lily πρέπει να τους κατάλαβε από τον Hoseok και τον Jungkook. Εμείς παίρνοντας ένα αδιάφορο ύφος συνεχίζουμε τον δρόμο μας κανονικά. Την αναθεματισμένη στιγμη που πάμε να τους προσπεράσουμε ήσυχα και καλά, γιατί εγώ προσωπικά ήθελα να φάω και δεν θα μπορούσα να κάτσω να τσακωθώ με άδειο στομάχι. Κανόνας αυτός! Ποτε δεν τσακώνεσαι με άδειο στομάχι! Τέλος πάντων συνεχίζω... εκείνη την ώρα έρχεται μια μπάλα πάνω στην Lily και από τα νεύρα της φωνάζει στο παιδάκι προκαλώντας τα βλέμματα των ηλιθίων επανω μας. Παρτα ηλίθια!
Την μουτζωσα και αρχισα να την τραβάω αλλά κάποιος με σταμάτησε πιάνοντας μου το μπράτσο. Με αγγιξες, πέθανες! Γυρνάω προς το μέρος τους και τραβάω απότομα το χέρι μου από αυτόν. Τους κοιτάζω βαριεστημένα για να μην τους δώσω την χαρά ότι με εκνεύρισαν.
«Τς! Τς! Τι τρόποι είναι αυτοί;; Να φεύγεις και να μην μας χαιρετάς;; Φρικτό!» Ειρωνεύεται ο Yoongi και οι υπόλοιποι γελάνε ειρωνικά εκτός από τους γνωστούς Hoseok και Jungkook που έχουν πάρει ένα αμήχανο βλέμμα.
«Αχ ναι μωρε συγνώμη Βασίλισσα της Αγγλίας που δεν σε χαιρετίσαμε! Σε παρακαλώ μην κλάψεις κιόλας γιατί θα ραγίσει η μαύρη μου καρδιά!» Τον κοροϊδεύω γελώντας μαζί με την Lily και αυτός νευριάζει περισσότερο. Πάει να πει κάτι αλλά τον διακόπτω γιατι δεν λέω ωραία η «κουβεντούλα» μας αλλά ΠΕΙΝΑΩ!
«Κοιτα θα ήθελα πολύ να κουβεντιάσουμε αλλά επειδή έχω μια δουλειά πρέπει να φύγουμε! Άντε γεια! Α! Και την επόμενη φορά άσε και τους άλλους να μιλήσουν, όλο εσυ μιλάς και βαριέμαι...» Λέω ειρωνικά ενώ στο τέλος κάνω πως χασμουριέμαι για να δείξω πόσο τον βαριέμαι. Με αυτό παίρνω γρήγορα την Lily και φεύγουμε από εκεί γελώντας δυνατά και σχολιάζοντας την εξοργισμένη φάτσα του. Γλυκέ μου δεν ξερεις τι σε περιμένει...
*************************
⭐️Hi Little Stars⭐️
Τι κάνετε;;❤️
Ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό κεφάλαιο!!
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο, kisses💋💋