I am courted by a GHOST! ON-H...

By justanordinarygirl17

16.9K 391 125

anong mararamdaman mo kung may manliligaw kang ubod ng gwapo at pinapangarap ng lahat? pero pano kung ikaw... More

I am courted by a ghost
chapter 1
chapter 2
chapter 3
chapter 4
Chapter 5
chapter 6
chapter 7
Chapter 8
chapter 9- bestfriend
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
chapter 13- first day as lance's fake girlfriend
chapter 14 - sam and lance
chapter 15-sam and lance part 2
chapter 16 - Samantha's lovestory
chapter 17- Samantha's love story part 2
chapter 18
chapter 19
Chapter 20
chapter 21
chapter 22
author's note
chapter 24
chapter 25
chapter 26
Chapter 27
Chapter 28
chapter 29
Chapter 30
Chapter 31
chapter 32
Chapter 33

chapter 23

397 7 1
By justanordinarygirl17

WARNING!!!

Almost English ang convo in this chapter sisihin ang rich kid na si Paige! Napasabak tuloy ang English ko ng wala sa oras! xD

SUPER WARNING!!!

At dahil madaming English, expect na madami ding wrong grammar! Sa mga gifted dyan sa English pasabi na lang sakin ng mga mali para maayos natin, okay? Thank you guys!

SUPER DUPER WARNING!!!

hahaha! charot wala na! xD

Chapter 23>>> She is sick. Very sick.

And again this is still Benji's POV J

"Sorry Paige, but I can't. Hanggang friendship lang talaga ang kaya kong ibigay sayo." tumayo na ako at iniwan syang umiiyak na nakatayo parin sa may bench.

Siguro mas mabuti pa ngang layuan ko na lang sya kahit nanghihinayang ako sa friendship namin. I'm sorry Paige but this is for your own good.

Nagulat na lang ako na bigla nyang harangan ang daanan ko "Benjamin! Please! Just tell me what do you want me to do para mahalin mo din ako! Kahit ano gagawin ko! Just tell me."

"Tigilan mo na to Paige! Ayokong saktan ka kaya please tama na!" sagot ko sa kanya at nilagpasan sya.

Nakaka-ilang hakbang palang ako na mag-salita sya ulit "You don't want me to get hurt? Pero bakit nasasaktan ako ngayon Benjamin?"

"I... Paige are you okay?" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko na makita ko syang nakahawak sa kanyang puso na para bang hirap syang huminga.

"PAIGE!" sigaw ko ng bigla na lang nahimatay si Paige. Buti na lang ay malapit lapit lang ako sa kanya kaya na salo ko sya kaagad bago sya tuluyang bumagsak.

Dinala ko kaagad sya sa pinakamalapit na hospital at agad din naman kaming isinasikaso ng mga nurses. Sa sobrang bilis ng pangyayari nawala sa isipan ko na may clinic nga pala sa university kaya sa hospital ko na dala si Paige.

Mukhang kilala na dito sa Paige dahil ng makita nila si Paige kanina sa emergency room ay agad silang nataranta at mas madaming nag-asikaso sa kanya. Nagulat na nga lang ako ng sinabi nilang icocomfine daw si Paige, ganun ba kalala ang nangyari kay Paige at kailangan nya pang macomfine?

"PAIGE ANAK!" sigaw ng biglang pumasok na sopistikada na babae sa room ni Paige. Nanay nya siguro.

"Are you already okay now? May nararamdaman ka bang masakit? " Nag-alalang tanong kay Paige ng kanyang nanay. Tinaas-taas pa nito ang mga kamay nya para masigurong wala ngang sugat si Paige.

"Napakatigas talaga ng ulo mo Paige! Sabi ko naman sayo alagaan mo ang sarili mo lalo na ng puso mo! Alam mo namang nag-iisang anak lang kita paano kung may mangyari sayo! Paano na kami ng daddy mo!" naiiyak na sermon sa kanya ng kanyang nanay. Sa sobrang nyag pag-alala sa kanyang anak ay hindi nya napansin ang presensya ko dito.

"Mommy, I'm already okay. Can you see I'm perfectly fine!" pagpapakalma nya sa kanyang nanay.

"I was just get dizzy maybe because we were playing badminton for our PE and it was so hot in the gym coz its 1 pm. Buts there's nothing to worry now right? I'm perfectly fine na naman mommy!" Wait hindi naman yun ang nangyari ha! Bakit kailangan nyang magsinungaling sa nanay nya?

"In the first place, why are you playing badminton young lady? You know you are not allow to play that! You are not allowed to get tired!" Asthma kaya ang sakit ni Paige? Di'ba bawal din mapagod ang mga may asthma? Ahh! Baka asthma nga.

"But it's our practical exam! so I need to do it just like the others." mahinahon na paliwanag ni Paige.

"Lame excuse young lady you know you can be exempted in playing that! You just need to give your professor for medical permit or I can tell them myself Paige. My point is you don't need to do that." Sa tingin ko hindi na kailangan ng presensya ko dito at kailangan ko ng umalis para mabigyan ng privacy silang mag-ina.

"Ehem..." kunwaring ubo ko para makuha ang atensyon nila.

"Uhmm Paige una na ako, ako na lang ang bahala mag explain sa mga prof mo bakit di ka nakapasok." pag-papaalam ko sa kanya, mukhang ayos na din naman sya.

Binaling ko naman ang tingin ko sa nanay ni Paige "Una na po ako ma'am."

Hindi nagsalita ang nanay ni Paige at tinitigan nya lang ako kaya napagdisisyunan ko na lumabas na lang ng kwarto ni Paige.

Sa third floor ang room ni Paige at nasa ground floor na ako ng hospital ng biglang may sumigaw ng pangalan ko. "BENJAMIN!"

Hinanap ko kaagad yung tumawag sakin at hindi ko ineexpect na yung nanay pala ni Paige ang sumigaw.

"Ako po?" tanong ko sa nanay ni Paige habang nakaturo sa sarili ko.

"You're name is Benjamin right?" tanong nya ng makalapit sya sakin. Paano nya nalaman ang pangalan ko? Siguro sinabi ni Paige.

"Ako nga po yun." magalang na sagot.

"Can I have a minute with you? I just need to tell you something very important." seryosong sabi nya. Bigla naman ako kinabahan dun sa importanteng sasabihin nya sakin. Ano kaya yun?

"Uhmm... sure po." Hindi ko na lang aattendan ang isang subject ko ngayon mukha kasing napakahalaga ng sasabihin nya sakin.

"Thank you iho! Just wait me in the coffee shop besides the hospital, I'll just wait for my husband to arrive para may kasama si Paige sa room nya. Don't worry it won't take long." bumalik naulit sya room ni Paige para hintayin ang kanyang asawa samantalang pumunta na ako sa sinabing nyang coffee shop.

After five minutes dumating na sa coffee shop ang nanay ni Paige. Tinaas ko ang kamay ko para makita nya ako at ng mapansin nya iyon ay agad naman syang umupo sa bakanteng upuan sa harapan ko.

"Do you want coffee, tea or something?" tanong nya sakin habang nakatingin sa menu list sa harapan nya.

"No, thanks ma'am. I'm still full pa na po." mabilis na sagot

"Just one brewed coffee please." pagkasulat ng waitress sa order nya ay umalis din kaagad ito. Ilang minuto lang ang lumipas ay bumalik na ulit ang waitress sa table namin kasama ang brewed coffee na inoder nya.

"So you're the Great Benjamin De Ocampo." nakangiting sabi nya sakin habang simisipsip sa kape nya. The Great?

"Yes ma'am." kabadong sagot ko sa kanya.

"Ohh you're so formal! Please drop the ma'am. Just call me Tita Kris." sabi nya sakin.

"So you've know my daughter since you were in elementary at Baguio?" Biglang tanong nya sakin. Akala ko ba may importanteng sasabihin sya sakin? ito na ba yun?

"Yes ma... I mean yes Tita Kris." sagot ko ulit sa kanya. nakakabinging katahimikan ang bumalot samin pagkatapos nun.

inubos naman nya muna ang kanyang kape bago sya nag-salita ulit.

"Paige is sick, very sick." I know she's sick kaya nga sya kailangan macomfine, pero bakit naman ganto kaseryo si tita kris para bang hindi simpleng asthma lang ang sakit ni Paige. Is that really that severe kaya ganun na lang ang pag-aalala nya kay Paige kanina.

"What? Ano pong sakit nya tita?" hindi naman siguro ganun kalala ang sakit nya di'ba. Pero bakit kinakabahan ako sa isasagot ni Tita Kris?

"she has a Coronary Heart Disease." A WHAT? Coronary Heart Disease? May sakit sa puso si Paige! akala ko simpleng asthma lang ang sakit nya.

"I know you're smart iho kaya I know I don't need to further explain this to you." she's right. alam ko ang sakit na yun, isa iyong sakit sa puso kung saan may bumabara sa daluyan ng hangin papuntang puso.

"She is not allowed to get tired or be stressed out because this can trigger to her death. You know, her health is very sensitive right now, one heart attack like what happen earlier can make me a childless." malungkot na sabi nya. Nag-iisang anak lang nila si Paige kaya ganun na lang sila kaprotective dito.

"She was grade 6 when we first discover that she has a heart disease, we immediately bring her to America after your graduation even if it is against her will. After 4 long years almost living in the hospital, Paige was finally cured." so magaling na pala si Paige. There's nothing to worry right now, right?

"So we decided to go back to the Philippines but after 1 year we discovered that her heart disease was back, it was not totally cured. We all thought that she was free from this disease but I guess we are all wrong. " malungkot na kwento nya sakin. Pero bakit nya sinasabi sakin ang lahat ng ito ngayon? I just don't get it.

"Why are you telling me all of this Tita Kris?" it's not that I'm not interested on Paige condition, I just don't get the point of telling me all of this.

Pero imbes na sagutin ang tanong ko ay tinuloy lang nya ang pagkwe-kwento sakin. "She was crying all day when we said to her that we need to go abroad for her treatment when she was still in elementary, she was keep on telling us that she can't go with us because of a boy but me and my husband was very determine to bring her there where she can be properly take care. That's why when we decided to go back to the Philippines, she was so happy. And the first thing she do after 4 years was to find the boy she left 4 years ago. I never have a chance to meet this boy whom my daughter was fantinazing for so many years, well not until this time." nakangiting sabi nya habang nakatingin sakin. And from that moment I know that I'm the boy she was telling.

"I think Paige's feeling to that boy is not just simple crush or puppy love. Paige loved him." I think I know where this is going to.

"Do even believe that after we discovered that her heart problem is back instead of going back to America again, she choose to follow this guy here in Batangas." What! bakit nya pa ako sinundan dito? dapat ay bumalik na lang sya sa America para maagapan ulit ang sakit nya.

"She's insane right." pinilit nyang tumawa pero halata namang peke lang ang mga iyon.

"Tita, I... I'm sorry." I feel guilty about all of this. Feeling ko kasalan ko kung bakit nandito ngayon si Paige sa hospital.

"Hey, don't be sorry it's not your fault that my daughter is madly inlove with you." sabi nya sakin.

"I'm not telling you this not to blame you, or what so ever."

"I know you're aware that my daughter is inlove with you right?" biglang tanong nya sakin kaya dahan dahan akong tumango bilang sagot.

"And this love is not healthy for her Benjamin, you know she has a heart problem and this love is making this more complicated." I know from the start that Paige's love for me is not healthy kaya nga nilayuan ko sya.

"She cannot afford a heartbreak Benjamin." naiiyak na sabi ni Tita Kris.

"As her mother benjamin, I'm begging you please help my daughter, spare her from this pain." pagmamakaawa nya sakin. What will I do?

Bigla naman syang tumayo sa upuan nya at lumuhod sa harapan ko. "Please save her, save her heart. I know this is too much to ask but please try to love my daughter, Benjamin."

"Hey tita kris tumayo po kayo dyan. You don't need to kneel." sabi ko sa kanya habang tinutulungan syang tumayo sa pagkakaluhod.

"I won't promise anything tita but I'll give it a try but don't expect to much tita kris." Sana tama itong pinili ko.

Bigla naman nya akong niyakap. "OH MY GOD! Thank you Benjamin! Thank you so much! I always knew that you're really a good guy!"

-----------------------------------------------------<3

hi guys! I just like to share that I am now currently writing another story!!

Yup you read it right! a new story, new characters and totally different world from this story! Hope you'll find time to read it also.

I know I'm still struggling to find time to make a regular update here that's why you'll find it crazy that I wrote another one that also need regular update but I just can't help my self from writing it! external link on the side --->

so here's the prologue of 30 AND STILL NBSB J

30 years of existence in earth halos nagawa mo na dapat lahat because your almost in half of your life!

What!! required ba yan bago maging 31?

So paano yan forever na akong 30! ganun!?

Unfair naman ata nun! purket zero ang lovelife ko!

Yes you hear me right! I'm MELODY THERESE R. ALMARIO, 30 years old and still NBSB!

Can you believe that I'm freaking 30 years old now and still NBSB, No Boyfriend Since Birth!

WHAT'S THE FREAKING WRONG WITH ME!

Yung feeling na yung mga kasabayan ko na edad ay may halos may isang dosenang anak na samantalang ako wala paring kahit isang boyfriend, kahit manliligaw man lang wala!

Yung iba at the age of 16 hindi na virgin samantalang ako wala paring first kiss!

Yung feeling kalahati sa kabarkada ko ay happily married na at ang natitira naman ay in a relationship na samantala ako single parin!

WHAT'S THE FREAKING WRONG WITH ME!

I'm 30 AND STILL NBSB!

PS. ang lakas maka-impluwensya ng nanay ni Paige! napapaenglish narin tuloy ako! xD

Continue Reading

You'll Also Like

4M 88.2K 58
Evangeline Yu went back to the Philippines only to find out that her house was sold, her sister had ran away with her money and her mother was in com...