(Unicode)
"Xiaozhan....... yiboအိမ်ပေါ်ထပ်မှာမလား"
"ဟုတ်ဆရာ........"
"မား.....ဆရာလာတယ်"
"ဆရာ......လုပ်ပါအုံး......ကျွန်မသားလေးကိုကြည့်ပေးပါအုံး"
"ညီမ.....စိတ်လျော့လိုက်ပါကျွန်တော်စစ်ပေးပါ့မယ်........xiaozhan....သူအိပ်သွားတာကြာပြီလား"
"မကြာသေးဘူးဆရာ......ကျွန်တော်စောစောကလေးကမှပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်လို့"
"ဒါဆိုနှိုးကြည့်မယ်.......yibo.....yiboထပါအုံး"
"ဟင်.........အန်ကယ်လား"
"ဟုတ်တယ်.........သားအခုအန်ကယ့်ရဲ့လက်ထဲကချိန်သီးကိုပဲကြည့်နော်"
"ဟင်......ဘာလို့လဲ"
"သားyibo.......အန်ကယ့်ကိုယုံတယ်မလား"
"ဟင်...............ဟုတ်"
"ဒါဆိုအန်ကယ်ပြောသလိုလုပ်နော်.........ချိန်သီးကိုပဲကြည့်မယ်.....10.....9.....8.....7.....6.....5.....4.....3.....2....1..ကဲအခုပြန်ပေးဆွဲခံရတုံးကနေ့ကိုသွားမယ်.....ဖြောက်"
"ဆရာ....."
"ရှူး....."
ဆရာ့ကိုကြည့်တော့......yiboကိုအိပ်မွေ့ချပြီးကုမယ့်ပုံစံ.........ပါးပြောဖူးတာကဟိုတခါအိပ်မွေ့ချတုံးကအရင်ကဟာတွေကိုပြန်ခံစားရလို့ ဒီကုထုံးကိုမသုံးဘူးလို့ပြောတယ်.......ဆရာ့ကိုတားမလို့ခေါ်လိုက်တော့ဆရာကနှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ညှိုးတင်ပြီး.....တိတ်တိတ်နေဖို့လက်ဟန်နဲ့ပြတယ်....ပြီးတော့ဆရာကသူလူနာကိုကုနေချိန်တခြားလူရှိတာမကြိုက်တတ်တော့မားကိုခေါ်ပြီးအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတယ်.....
"သား.....သားငယ်အဆင်ပြေမှာပါနော်"
"ပြေသွားမှာပါမားရဲ့....မပူပါနဲ့"
ထိုအချိန်
"သား.........ရမ်......သားငယ်ဘာထပ်ဖြစ်လို့လဲဟင်"
"ပါး.........yiboကလေအခုအိပ်မွေ့ချကုထုံးနဲ့ဆရာကုပေးနေတယ်.......စိတ်မပူပါနဲ့ဆရာနဲ့ဆိုအဆင်ပြေသွားမှာပါ"
"ရမ်.......ငါတို့အခြေအနေစောင့်ကြည့်ကြတာပေါ့ကွာ......လာ.....သားကြီးလည်းထိုင်စောင့်"
"ဟုတ်ပါး"
After 1 hr.........
"အော်.....ဆရာ.....ကျွန်တော့်သားလေးသက်သာရဲ့လား"
"သတင်းကောင်းပါ......အိပ်မွေ့ချကုထုံးကိုသူအောင်အောင်မြင်မြင်ကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်"
"ဆရာ.....ဒါဆိုစောစောက ဘာဖြစ်သွားတာလဲဟင် "
"စိတ်ကစဥ့်ကလျားဖြစ်သွားတဲ့သဘောပါ........သူ့အသိစိတ်ကမင်းကိုသူ့အကိုလို့လက်ခံလိုက်ပေမယ့်....သူ့မသိစိတ်ကလက်မခံနိုင်သေးတာ....အဲ့ဒါကြောင့်အခုတော့....လိုအပ်တဲ့ဆေးသွင်းပေးထါးတယ်....သူ့ကိုညကျရင်စိတ်ငြိမ်ဆေးတစ်လုံးထပ်ပေးလိုက်....အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်"
"ကျေးဇူးပါဆရာရယ်........ကျွန်မတို့သားလေးဒီတသက်ပြန်မကောင်းတော့ဘူးထင်ထားတာ"
"ကောင်းသွားပါပြီ......ဒါပေမယ့်လွှတ်ထားလို့တော့မရသေးဘူးနော်....သူ့နားမှာတယောက်ယောက်အမြဲရှိနေပါစေ"
"ဆရာရယ်......ကျွန်တော့်သားလေးက်ုကုပေးတဲ့အတွက်တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"ရပါတယ်ဗျာ.....ဒါတိုကျွန်တော်သွားတော့မယ်....xiaozhanမင်းညီလေးကိုကြည့်လိုက်အုံးနော်"
"ဟုတ်ဆရာ....."
........................................
Yiboအခန်းထဲရောက်တော့....ကုတင်ပေါ်မှာငြိမ်သက်စွာအိပ်စက်နေတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့ညီလေး.....အိပ်မွေ့ချကုတုံးကဘယ်လောက်တောင်ခံစားခဲ့ရတယ်မသိ.....နဖူးတွေမှာတောင်ချွေးတွေအခုထိစို့နေတုံး......တဘက်လေးကိုရေစွတ်ပြီးနဖူးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့......အသာအယာပွင့်လာတဲ့မျက်လုံးလေး............
"Bodi......."
"ကိုကို.......စောစောကလေ.....ကျွန်တော်အိမ်မက်မက်တယ်........ဘာလဲသိလား"
"Bodiပြောပြမှသိမှာပေါ့....."
"ကိုကို......ကလေကျွန်တော့်ဆီကိုပြေးဝင်လာတယ်bodiဆိုပြီး"
"အခုရော.....ငယ်ငယ်ကလိုကိုကို့ ရင်ထဲပြေးဝင်ချင်သေးလို့လား"
".........."
မျက်လုံးလေးပေကလတ်.....ပေကလတ်နဲ့ပြုံးပြလာတဲ့yibo.....
"လာ...ကိုကိုဖက်ထားပေးမယ်"
"ကိုကို့ရင်ခွင်က...ကျွန်တော့်အတွက်အမြဲနွေးထွေးမှုပေးတဲ့ရင်ခွင်ပဲ"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ......ကိုကို့bodiလေးကအခုတော့ကြီးလာပြီဆိုတော့အရင်လိုတော့.....ကိုကိုကဘယ်ချီနိုင်တော့မလဲ"
"သိပါတယ်....ကိုကိုမချီနိုင်တာ....ဘာလို့ဆိုကိုကိုကအဖိုးကြီးဖြစ်နေလို့လေ"
"ဘာ.......ငါအဖိုးကြီးမဖြစ်ပါသေးဘူးကွ.....ဆံပင်တောင်မဖြူသေးဘူး"
"ဟိ....ဟိ.....ဒီမှာလေ"
စာတွေလုပ်ပါများလို့အများကြီးထဲက ကွက်ပြီးဖြူနေတဲ့ဆံပင်ကိုကိုင်ပြီးပြောနေတဲ့yiboက.........တကယ်သူ့ရဲ့အိမ်မက်ဆိုးတွေကိုကျော်လွှားနိုင်ခဲ့သယောင်.....yiboကိုအခုလိုတကယ်မြင်တွေ့ချင်ခဲ့တာကြာပြီလေ.....
"သားငယ်........နေကောင်းသွားပြီလား....ခေါင်းတွေဘာတွေမူးသေးလား "
"မား.......ကိုကို့ကိုကြည့်ပါအုံး.....အဖိုးကြီးနော်"
"ဟင်.......အော်အင်းအင်း"
မားကတော့....yiboကိုစိတ်ပူလို့မေးရာမှပြန်မဖြေပဲကျွန်တော့်ကိုအဖိုးကြီးဆိုပြီးပြောလို့....ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ကျွန်တော့်ဘက်ကို....ကြည့်လာတော့ကျွန်တော်က.okပါတယ်ဆိုပြီးလက်ဟန်နဲ့ပြလိုက်တော့မှ.....အဆင်ပြေသွားဟန်တူသည်။ကျွန်တော်သိပါသည်နဂိုကမှpsychoဖြစ်ချင်နေတဲ့သူကသူမ မေးတာမဖြေဘဲကျွန်တော့်ကိုပြောနေတော့သူစိတ်ထဲတကယ်များpsychoဖြစ်သွားပြီလားဆိုပြီးစိုးရိမ်သွားတာ........
"သားငယ်......ဘာစားချင်လည်းမားကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးမယ်လေ....."
"အင်း........ပုဇွန်နဲ့ဂဏန်းချက်ထားတာစားမယ်လေ"
"အေးအေး......မားချက်ပေးမယ်။အော်အကိုကလည်း....လာကြောင်နေတာလည်းကျွန်မကိုလာကူပေးအုံး"
"အော်....အေးပါကွာ......သားငယ်...ဒီနေ့ကတော့ပါးအပျော်ဆုံးနေ့ပဲ"
A/N...Hello🤗သာသာ့ကိုမေ့နေကြပြီလား။sorryပါ.....ဒီficလေးဆက်ဖို့ကိုစဥ်းစားနေတာကြာသွားလို့ပါ။ဒီကြားထဲလည်းmoodမဝင်တော့ ရေးရင်ပေါ့သွားမှာစိုးလို့အခုမှပြန်ရေးဖြစ်သွားတာပါ။သာသာ....readerတို့ကိုပြောချင်တာက..အခုဖြစ်ပွားနေတဲ့covid-19ကိုကာကွယ်ဖို့
-အပြင်သွားပြီးတိုင်းလက်ဆေးပါ။လက်ဆေးရင်လိုအပ်မှhandgelသုံးပါ။ရေနှင့်ဆပ်ပြာနဲ့သုံးခြင်းသည်အကောင်းဆုံးပါ။
-အပြင်ကိုတကယ်အရေးကြီးသွားစရာလိုမှသွားပါ။တော်ရုံတန်ရုံဆိုအပြင်မထွက်ကြပါနဲ့။
-ကိုယ့်အိမ်နားမှာခရီးဝေးကပြန်လာသူရှိရင်သက်ဆိုင်ရာကိုအကြောင်းကြားခြင်းဖြင့်ကူညီပါ။အောက်မှာဆက်သွယ်လို့ရမယ့်phတွေပြထားပါတယ်။
#အကုန်လုံးcovid-19အန္တရယ်မှကင်းဝေးကြပါစေကြောင်းသာသာမှဆုမွန်ကောင်းတောင်းပေးလိုက်ပါသည်။😘
(Zawgyi)
"Xiaozhan....... yiboအိမ္ေပၚထပ္မွာမလား"
"ဟုတ္ဆရာ........"
"မား.....ဆရာလာတယ္"
"ဆရာ......လုပ္ပါအုံး......ကြၽန္မသားေလးကိုၾကည့္ေပးပါအုံး"
"ညီမ.....စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ပါကြၽန္ေတာ္စစ္ေပးပါ့မယ္........xiaozhan....သူအိပ္သြားတာၾကာၿပီလား"
"မၾကာေသးဘူးဆရာ......ကြၽန္ေတာ္ေစာေစာကေလးကမွျပန္အိပ္ခိုင္းလိုက္လို႔"
"ဒါဆိုႏႈိးၾကည့္မယ္.......yibo.....yiboထပါအုံး"
"ဟင္.........အန္ကယ္လား"
"ဟုတ္တယ္.........သားအခုအန္ကယ့္ရဲ႕လက္ထဲကခ်ိန္သီးကိုပဲၾကည့္ေနာ္"
"ဟင္......ဘာလို႔လဲ"
"သားyibo.......အန္ကယ့္ကိုယုံတယ္မလား"
"ဟင္...............ဟုတ္"
"ဒါဆိုအန္ကယ္ေျပာသလိုလုပ္ေနာ္.........ခ်ိန္သီးကိုပဲၾကည့္မယ္.....10.....9.....8.....7.....6.....5.....4.....3.....2....1..ကဲအခုျပန္ေပးဆြဲခံရတုံးကေန႔ကိုသြားမယ္.....ေျဖာက္"
"ဆရာ....."
"ရႉး....."
ဆရာ့ကိုၾကည့္ေတာ့......yiboကိုအိပ္ေမြ႕ခ်ၿပီးကုမယ့္ပုံစံ.........ပါးေျပာဖူးတာကဟိုတခါအိပ္ေမြ႕ခ်တုံးကအရင္ကဟာေတြကိုျပန္ခံစားရလို႔ ဒီကုထုံးကိုမသုံးဘူးလို႔ေျပာတယ္.......ဆရာ့ကိုတားမလို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ဆရာကႏႈတ္ခမ္းေပၚလက္ညႇိဳးတင္ၿပီး.....တိတ္တိတ္ေနဖို႔လက္ဟန္နဲ႔ျပတယ္....ၿပီးေတာ့ဆရာကသူလူနာကိုကုေနခ်ိန္တျခားလူရွိတာမႀကိဳက္တတ္ေတာ့မားကိုေခၚၿပီးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတယ္.....
"သား.....သားငယ္အဆင္ေျပမွာပါေနာ္"
"ေျပသြားမွာပါမားရဲ႕....မပူပါနဲ႔"
ထိုအခ်ိန္
"သား.........ရမ္......သားငယ္ဘာထပ္ျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ပါး.........yiboကေလအခုအိပ္ေမြ႕ခ်ကုထုံးနဲ႔ဆရာကုေပးေနတယ္.......စိတ္မပူပါနဲ႔ဆရာနဲ႔ဆိုအဆင္ေျပသြားမွာပါ"
"ရမ္.......ငါတို႔အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ၾကတာေပါ့ကြာ......လာ.....သားႀကီးလည္းထိုင္ေစာင့္"
"ဟုတ္ပါး"
After 1 hr.........
"ေအာ္.....ဆရာ.....ကြၽန္ေတာ့္သားေလးသက္သာရဲ႕လား"
"သတင္းေကာင္းပါ......အိပ္ေမြ႕ခ်ကုထုံးကိုသူေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္"
"ဆရာ.....ဒါဆိုေစာေစာက ဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္ "
"စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္သြားတဲ့သေဘာပါ........သူ႔အသိစိတ္ကမင္းကိုသူ႔အကိုလို႔လက္ခံလိုက္ေပမယ့္....သူ႔မသိစိတ္ကလက္မခံႏိုင္ေသးတာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္အခုေတာ့....လိုအပ္တဲ့ေဆးသြင္းေပးထါးတယ္....သူ႔ကိုညက်ရင္စိတ္ၿငိမ္ေဆးတစ္လုံးထပ္ေပးလိုက္....အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္"
"ေက်းဇူးပါဆရာရယ္........ကြၽန္မတို႔သားေလးဒီတသက္ျပန္မေကာင္းေတာ့ဘူးထင္ထားတာ"
"ေကာင္းသြားပါၿပီ......ဒါေပမယ့္လႊတ္ထားလို႔ေတာ့မရေသးဘူးေနာ္....သူ႔နားမွာတေယာက္ေယာက္အၿမဲရွိေနပါေစ"
"ဆရာရယ္......ကြၽန္ေတာ့္သားေလးက္ုကုေပးတဲ့အတြက္တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ဗ်ာ.....ဒါတိုကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္....xiaozhanမင္းညီေလးကိုၾကည့္လိုက္အုံးေနာ္"
"ဟုတ္ဆရာ....."
........................................
Yiboအခန္းထဲေရာက္ေတာ့....ကုတင္ေပၚမွာၿငိမ္သက္စြာအိပ္စက္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ညီေလး.....အိပ္ေမြ႕ခ်ကုတုံးကဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားခဲ့ရတယ္မသိ.....နဖူးေတြမွာေတာင္ေခြၽးေတြအခုထိစို႔ေနတုံး......တဘက္ေလးကိုေရစြတ္ၿပီးနဖူးေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့......အသာအယာပြင့္လာတဲ့မ်က္လုံးေလး............
"Bodi......."
"ကိုကို.......ေစာေစာကေလ.....ကြၽန္ေတာ္အိမ္မက္မက္တယ္........ဘာလဲသိလား"
"Bodiေျပာျပမွသိမွာေပါ့....."
"ကိုကို......ကေလကြၽန္ေတာ့္ဆီကိုေျပးဝင္လာတယ္bodiဆိုၿပီး"
"အခုေရာ.....ငယ္ငယ္ကလိုကိုကို႔ ရင္ထဲေျပးဝင္ခ်င္ေသးလို႔လား"
".........."
မ်က္လုံးေလးေပကလတ္.....ေပကလတ္နဲ႔ၿပဳံးျပလာတဲ့yibo.....
"လာ...ကိုကိုဖက္ထားေပးမယ္"
"ကိုကို႔ရင္ခြင္က...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အၿမဲေႏြးေထြးမႈေပးတဲ့ရင္ခြင္ပဲ"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ......ကိုကို႔bodiေလးကအခုေတာ့ႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့အရင္လိုေတာ့.....ကိုကိုကဘယ္ခ်ီႏိုင္ေတာ့မလဲ"
"သိပါတယ္....ကိုကိုမခ်ီႏိုင္တာ....ဘာလို႔ဆိုကိုကိုကအဖိုးႀကီးျဖစ္ေနလို႔ေလ"
"ဘာ.......ငါအဖိုးႀကီးမျဖစ္ပါေသးဘူးကြ.....ဆံပင္ေတာင္မျဖဴေသးဘူး"
"ဟိ....ဟိ.....ဒီမွာေလ"
စာေတြလုပ္ပါမ်ားလို႔အမ်ားႀကီးထဲက ကြက္ၿပီးျဖဴေနတဲ့ဆံပင္ကိုကိုင္ၿပီးေျပာေနတဲ့yiboက.........တကယ္သူ႔ရဲ႕အိမ္မက္ဆိုးေတြကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့သေယာင္.....yiboကိုအခုလိုတကယ္ျမင္ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တာၾကာၿပီေလ.....
"သားငယ္........ေနေကာင္းသြားၿပီလား....ေခါင္းေတြဘာေတြမူးေသးလား "
"မား.......ကိုကို႔ကိုၾကည့္ပါအုံး.....အဖိုးႀကီးေနာ္"
"ဟင္.......ေအာ္အင္းအင္း"
မားကေတာ့....yiboကိုစိတ္ပူလို႔ေမးရာမွျပန္မေျဖပဲကြၽန္ေတာ့္ကိုအဖိုးႀကီးဆိုၿပီးေျပာလို႔....ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို....ၾကည့္လာေတာ့ကြၽန္ေတာ္က.okပါတယ္ဆိုၿပီးလက္ဟန္နဲ႔ျပလိုက္ေတာ့မွ.....အဆင္ေျပသြားဟန္တူသည္။ကြၽန္ေတာ္သိပါသည္နဂိုကမွpsychoျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့သူကသူမ ေမးတာမေျဖဘဲကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာေနေတာ့သူစိတ္ထဲတကယ္မ်ားpsychoျဖစ္သြားၿပီလားဆိုၿပီးစိုးရိမ္သြားတာ........
"သားငယ္......ဘာစားခ်င္လည္းမားကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးမယ္ေလ....."
"အင္း........ပုဇြန္နဲ႔ဂဏန္းခ်က္ထားတာစားမယ္ေလ"
"ေအးေအး......မားခ်က္ေပးမယ္။ေအာ္အကိုကလည္း....လာေၾကာင္ေနတာလည္းကြၽန္မကိုလာကူေပးအုံး"
"ေအာ္....ေအးပါကြာ......သားငယ္...ဒီေန႔ကေတာ့ပါးအေပ်ာ္ဆုံးေန႔ပဲ"
A/N...Hello🤗သာသာ့ကိုေမ့ေနၾကၿပီလား။sorryပါ.....ဒီficေလးဆက္ဖို႔ကိုစဥ္းစားေနတာၾကာသြားလို႔ပါ။ဒီၾကားထဲလည္းmoodမဝင္ေတာ့ ေရးရင္ေပါ့သြားမွာစိုးလို႔အခုမွျပန္ေရးျဖစ္သြားတာပါ။သာသာ....readerတို႔ကိုေျပာခ်င္တာက..အခုျဖစ္ပြားေနတဲ့covid-19ကိုကာကြယ္ဖို႔
-အျပင္သြားၿပီးတိုင္းလက္ေဆးပါ။လက္ေဆးရင္လိုအပ္မွhandgelသုံးပါ။ေရႏွင့္ဆပ္ျပာနဲ႔သုံးျခင္းသည္အေကာင္းဆုံးပါ။
-အျပင္ကိုတကယ္အေရးႀကီးသြားစရာလိုမွသြားပါ။ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆိုအျပင္မထြက္ၾကပါနဲ႔။
-ကိုယ့္အိမ္နားမွာခရီးေဝးကျပန္လာသူရွိရင္သက္ဆိုင္ရာကိုအေၾကာင္းၾကားျခင္းျဖင့္ကူညီပါ။ေအာက္မွာဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္phေတြျပထားပါတယ္။
#အကုန္လုံးcovid-19အႏၲရယ္မွကင္းေဝးၾကပါေစေၾကာင္းသာသာမွဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါသည္။😘