WEDDING DAY.
Danica looked at herself in the whole body mirror. Photographers and videographers are giving her instructions where to look at, where to put her hands, what to do, and such things just for them to be able to create a good shots for the wedding. In fairness, hindi pa nagsisimula ang kasal, napapagod na siya. Ganon pala ang weddings ngayon, bukod sa magastos, maraming arte.
But Danica set aside the tiredness that she was feeling that day. It was her wedding. Above tiredness, fear, and confusion that she felt all at the same time, excitement was on the top.
Her phone rang. Her father was calling. Umuwi pa mula Middle East ang kanyang ama't ina para sa wedding day niya. "Yes, Pa?"
"Mauuna na kami ng Mama mo sa simbahan ha. Be pretty always, anak."
"Sige po, Pa. Ingat po kayo. Love you."
"I love you too, anak."
She ended the call and continued being the bride-to-be. Hershey, the photographer, instructed Ciella, Richael, and the rest of female band members of Karisma Band to gather around her and make some scene. Pakiramdam ni Danica, she was more than a queen on that day. Pero nang maalala niya ang sad part ng love story nila ni Cielo ay nalungkot siya. Pero hindi niya yon pinahalata sa mga kasama. Masasabi kaya ngayon ni Cielo na mahal siya nito bago man lang sila mag-I do? I have to do something.
"Nica..." Ciella called her.
"Bakit?" tanong niya.
"Sabi ni Hershey, itaas mo daw bouquet mo. Wala sa sarili lang ang peg?" hirit nito.
Huh? Sinabi ba ni Hershey yon? Siguro sa lalim ng iniisip niya ay hindi na niya narinig na sinabi yon ng photographer. "Sorry, nagde-day dream lang di ko narinig." Nakangiting sagot niya. The cute photographer just smiled. He was actually a chef who loves taking photos. But when he married his wife, Kisses, who was the wedding coordinator that Cielo hired for their wedding, Hershey suddenly worked with his wife and it seemed like he was contented on what he had now.
Kakainggit talaga ang mga taong may maayos na love story at ayos na marriage. Iyong sa amin kaya?
"Tulala na naman ang lola. Lagot na," Richael commented.
"Hershey, pwede bang few minutes iwanan nyo muna kami?" Dana requested to the photographer.
Hershey just nodded and his team went out of the room. Kunot-noong binalingan niya ang mga ito. "Anong problema nyo?" tanong niya.
"Wala ka namang planong umatras sa kasal di ba?" tanong ni Limien.
"Wala ka naman balak na sayangin ang pag-aura namin sa mga bonggang gowns na itey, di ba?" dagdag ni Richael.
"And tell me na wala ka talagang balak sayangin ang bonggang air brush make up ko," Ciella added.
Tinawanan lang niya ang mga ito. "Kayo talaga ang paranoia nyo matindi. Hindi ako aatras sa kasal ano." She wickedly grinned. "Iniisip ko lang naman kung saan magandang itali siya mamaya after the wedding. Iyong tipong kapag itinali ko siya magmamakaawa siya sa aking pakawalan ko siya. Or better, iyong tipong mapapasigaw na lang siya ng I love you nang paulit-ulit hanggang sa ma-satisfy ako at pakawalan ko na siya." Binalingan niya uli ang mga ito. "May suggestion ba kayo?" Muntik na siyang matawa sa mga mukha ng mga ito. They were all in poker face.
"Nakakaloka ka! Ang sakit mo sa baby hair!" hirit ni Christella.
"Mas nakakaloka kayo. Saan ba nanggaling ang idea na tatakasan ko ang kasal?" She winked. "Excited kaya akong alipinin ang lalaking yon para makabawi-bawi din naman ako."
"Wag mo kaming echosin. May scientific, psychological, physical at geographical basis yon," Limien said.
"Eh di isama nyo na rin ang astrological, numerical at eklavulogical para masaya. Sayang ang oras. Wag kayong praning. Darating ako sa kasal. Ang ganda kaya ng make up ko!" She rolled her eyes and laughed.
Mukhang di naniniwala ang mga ito sa mga pinagsasabi niya pero wala na rin ang mga itong nagawa. The photo and video shoot continued hanggang sa makasakay na siya sa bridal car. Siya at ang driver lamang ang sakay ng limousine. The travel from the hotel to the Church supposed to be taken in just fifteen to twenty minutes. Kung di lang biglang huminto sa gitna na skyway ang bridal car.
"Ano pong problema, manong?" tanong niya sa driver.
"Saglit lang, Ma'am. parang may problema po ang gulong."
"Ha?" Kailangan bang mangyari ito sa araw ng kasal?
Lumabas ang driver at sinilip ang gulong ng limo. Maya-maya pa'y binuksan nito ang pinto ng limo. "Ma'am, flat tire po tayo. Magpapalit lang po ako ng gulong."
She exaggerately reacted,"Sabihin mong joke lang yan!"
Napakamot sa uli ang driver. "Seryoso po ako, Ma'am. Aaayusin ko po agad."
She looked at her wristwatch. It's fifteen minutes before the wedding mass. Kung magtatagal pa sila, male-late siya sa kasal. An idea popped her mind. Nakangiting binalingan niya ang driver. "Sige, manong. Take your time. Tagalan nyo pa."
"Po?"
"Ah, ang ibig kong sabihin, okay lang po kung matagalan. Inform ko na lang po sa simbahan. Sige manong! Go, go, go!"
Nang makaalis sa harap niya si manong ay kinuha niya ang cellphone niya. She shifted the phone into airplane mode. In that way, dead signal siya. Wala ni isa sa simbahan ang makaka-contact sa kanya. Pasimpleng hinanap din nya ang cellphone ng driver. Nakita niya yon sa upuan. She tried her best to get the cell phone and turned it off. Then she devilishly grinned.
HALOS MABLANGKO ang isipan ni Cielo. Napakaraming bagay ang gumugulo sa isip niya. Isang oras ng late sa kasal si Danica. Kinakabahan na siya, mukhang hindi na ito darating sa kasal nila. Tensyunado na siya pati ang magulang nila ni Danica. Naghihintay na ang lahat sa simbahan, maging ang pari ay nagtatanong na rin kung matutuloy pa ba ang kasal o hindi.
"Na-contact mo na ba iyong driver?" tanong niya kay Kisses, ang kanilang wedding coordinator.
Umiling ito in her apologetic expression. "Sorry, Cielo. Hindi ko ma-contact ang driver ng bridal car. I can't even reach Danica on her phone. Tumawag na rin ako sa hotel, wala sila doon."
"I can't reach her all by myself either." Nag-aalala siya. Baka kung ano ng nangyari kay Danica habang nasa daan ang mga ito papunta sa kasal nila.
"Naku, sabi na eh. May nararamdaman na akong ganitong eksena na mangyayari kanina pa," Ciella uttered.
Nilingon niya ang kapatid. "Did she say something?"
"Pakiramdam lang namin na di siya pupunta. Pero ang sabi niya, hindi daw siya tatakas," Limien answered.
Cielo sighed. Wala na siyang pakialam kung dumating pa ito o hindi na. Ang gusto lang niya ay masigurong nasa ligtas itong kalagayan.
His phone rang. Danica was calling. Agad niyang sinagot ang tawag. "Danica, are you alright? Are you safe? Where are you?"
"Don't worry I'm safe," tipid nitong sagot.
"Thank God." He was relieved. Hindi man matuloy ang kasal nila ngayon, magiging panatag siya dahil ligtas ito kung saan man ito naroon.
Silence took over between them in few seconds until Danica said something again. "Cielo, I love you."
Tears fell from his eyes. Alam na niya, hindi na ito makakarating. Nanginginig pa ang boses niya nang sumagot siya. "I love you so much, Nica. I really love you so much. I'm sorry if it took me this long to say it or admit it to myself. I don't mind if what happened next was not actually the way we planned it. At...naiintindihan kita kung di ka na darating sa kasal natin. Wag kang mag-alala. Hindi ako galit sa'yo. I perfectly understand well. Just be safe okay? And I'll wait for you. Once you're ready to accept me in your life to start anew, I'm willing to arrange a wedding again. But for now, I respect your decision. I only have one favor to ask. Forget everything, but don't forget that I love you this much since college years."
"Cielo..."
"Okay lang ako ako, Danica."
"I will never forget that you love me."
"You should. Be safe. I love you so much." Malungkot na tinapos niya ang usapan.
He sighed and grabbed all the courage to face the people inside the church. Mahirap ang sitwasyon niya, mapapahiya siya sa maraming tao. Magiging hot topic ng press ang kahihiyang inabot niya at maaaring maapektuhan ang mga negosyo niya dahil dito. Te-trending siya uli sa negatibong issue. Pero matapang niyang haharapin ang pagsubok para sa babaeng pinakamamahal.
"Guys, girls, Father, she's not coming. Kakatawag lang niya. Pasensya na po sa abala pero hindi na matutuloy ang kasal namin-"
"Teka lang! Itigil ang pagtigil ng kasal!" Napalingon silang lahat sa may main door ng simbahan. There in the entrance of the church was no other than Danica Urbano, wearing her long white wedding gown. Biglang nabuhayan si Cielo ng loob. "Sorry po, na-flat tire ang limo, natagalan kami. Dead-signal din. At saka..." makahulugan siyang tinitigan nito. "Hinintay ko lang na mag-I love you ka sa akin Cielo Baby. I'm glad you finally said it."
Fool. Wala masabi si Cielo sa sobrang saya na naramdaman niya. Gusto man niyang mabadtrip dito ay napawi na yon ng pagdating nito. Bilang ikakasal na binata, pakiramdam niya ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata na lang ang magsasalita para sa kanya. Sobra ang tuwang naramdaman niya. Parang kanina lang inakala niyang wala ng kasalang magaganap. Seeing her now, standing few meters away from him, wearing a wedding gown and about to march along the aisle... he bet, he's the luckiest man on earth. Or the unluckiest in some other way.
Binalingan ni Danica ang pari. "Father, pwede pa po ba? Game na!"
Napatawa din siya kasama ng pagtawa ng iba. Nilingon niya ang pari. The priest just nodded.
The ceremony started. Everyone was settled. Naglakad na sa aisle ang mga abay and then the parents. The married couple Hamiel and Limien managed to make the entourage march more romantic. Limien played the piano while Hamiel sung the song, All of Me.
What's going on in that beautiful mind? I'm on your magical mystery ride. And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright... My head's under water but I'm breathing fine. You're crazy and I'm out of my mind....
And finally, Danica took her moment as she glamorously walked along the aisle. As she went nearer and nearer to him, Cielo became more excited.
Cause all of me loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections. Give your all to me, I'll give my all to you. You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. 'Cause I give you all of me and you give me all of you...
He then held her hand as they walked towards the altar. Pasimple silang nagbulungan. "You got me there, Danica Baby. You almost killed me."
"Ganyan talaga ang love ko sa'yo, deadly. I love you, Cielo Baby."
You're my downfall, you're my muse. My worst distraction, my rhythm and blues. I can't stop singing, it's ringing in my head for you... My head's under water but I'm breathing fine. You're crazy and I'm out of my mind....
Cause all of me loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections. Give your all to me, I'll give my all to you. You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. 'Cause I give you all of me and you give me all of you...
"NATULOY DIN TAYO," sambit ni Danica. They were now in front of his new house. Iniwan na lang nila sa hotel ang ibang bisita na nagpa-party pa. Magkahawak ang kanilang mga kamay at nakatingin sa bagong bahay.
"Oo nga, muntik nang hindi dahil sa'yo," nagsusungit na sagot ni Cielo.
Siniko niya ito. "Dahil sa'yo yon. Ayaw mo kasing mag-I love you sa akin e."
Kunot-nong binalingan siya nito. He then kissed on her lips. "I love you, I love you, I love you so much!" Binuksan nito ang gate.
"Mas marami pa," demand niya. "Ay aso!" Napatalon siya kay Cielo nang magsilapitan sa kanila ang dalawa nitong aso plus ang mga puppies ng asong kapangalan niya.
"Bakit kasi di nakakulong ang mga aso mo?" asik niya dito.
"Sorry, nakalimutan kong ibilin sa maids na ikulong muna sila sa dog house."
The dogs barked. "Cielo!" ungot niya.
He managed to carry her well. "Wag kang malikot at baka mahulog kita. Aso lang naman iyan." Naglakad na ito papasok ng bahay habang buhat-buhat siya. "Hawakan mo yong gown mo kasi natatapakan ko."
She did. Takot na lang niya na mahagip din yon ng mga aso. "Muntik na nga akong mamatay sa asong yan e."
"OA mo. Naospital ka sa lagnat at hindi dahil sa kagat ni Nica."
"Juice coloured! Palitan mo na nga ng pangalan yang aso mo."
"Ayoko."
"Sige na please?"
"Sanay na ako at sanay na rin sila sa pangalan nila. By the way, the puppies' names are Dani, Nics, and Anica. Brilliant right?"
Napanganga siya. Ipinangalan talaga siya sa aso ng tuluyan. "Grabe naman yang pagmamahal mo Cielo. Napaka-animalistic."
Tumawa lang ito. Nawala lang ang pagpapanic niya nang makapasok na sila sa bahay at sigurado siyang wala ni isa sa aso ang nakapasok. Tumuloy sila sa kwarto hanggang sa inihiga siya nito sa kama. Tradisyon daw yon para humaba pa ang pagsasama-sama nila.
"Cielo Baby ko, palitan na lang natin. Cielo one two and three na lang yong pangalan ng puppies mo." She kissed on his nose.
"Ayaw!" Kumunot ang noo nito. "Gusto mo bang papasukin ko din sila dito?" banta nito.
"O sige lalabas na lang ako sila na lang dito," she said.
Cielo just laughed. Umupo ito sa gilid ng kama. Niyakap niya ito. "Cielo baby, do I really have to live with your dogs?"
"That's negotiable, Danica Baby."
"Negotiable?"
He faced her and kissed her nose. "Depends on your performance."
"Itataas ko pa ang ratings ng show ko para mas yumaman ka pa."
He laughed. "It's not what I mean. And I know that you know what I mean."
Umiwas siya ng tingin. "Ngapala iyong kanina, sorry kung napaiyak kita. Gusto ko lang talagang masabi mo munang mahal mo ako. Noong tinawagan kita nasa labas na ako ng simbahan noon at wala talaga akong planong umatras sa kasal. Masyado ka lang emo. Rakenrol!" kwento niya sabay peace sign.
"What?" kumunot ang noo nito.
She kissed on his lips. "Wag ka na magalit. Natuloy naman ang kasal natin."
Umiling ito. Then he smiled wickedly. "I can forgive you but you have to pay for it." He claimed her lips and kissed her tenderly. "And you should start paying now." He held her nape as he once again leaned down to gave her another round of sweet fiery kisses. She treasured the love of the man who owned her heart right now.
"I love you so much, Cielo Baby."
"I love you even more, Danica Baby."
*****
Author's Note: Ang kwento ito ay may book 2. Hanapin n'yo na lang ang Bukas Na lang Kita Babastedin 2 sa story list ko. Happy reading!