ELISE'S POV
Hindi ko maintindihan kung anong tumatakbo sa isip ne'to. Parang ayaw niyang makipagusap sa akin tapos bigla may pa 'stay with me' pa siyang nalalaman. Pero ano pa bang magagawa ko diba? Makikipagmatigasan pa ba ako.
Tinuruan ko sina Lia kung paano sumakay ng bus at bumaba sa stop sign kung saan malapit ang point 3 na nakadestino sa kanila.
Tinuro ko rin sa kanila kung paano kami pupuntahan kung sakaling kami ni Carter ang magka problema.
Alam kong parang wala nang kwenta ang pagtuturo ko ng bawat direksyon at lugar dahil parang binabasa ko lang rin naman ang mga nakalagay sa mapa. Pero dahil yun naman talaga ang role ko kaya lulubusin ko na.
Nagkahiwalay kami nila Lia nang sasakyang bus sa pangalawa naming baba dahil sa magkabilang direksyon naming dalawang team.
Makulimlim ang langit na mukhang walang balak ang araw na sumikat ngayon at mukhang maya maya'y may pag asang umulan.
Nagsimula na kaming maglakad sa gilid ng highway papunta sa malalaking buildings. Napamumugaran ng iskwater ang bawat sulok ng maynila at pati ang highway ay hindi rin nakaligtas kaya't napakarami na ring eskinita ang matatagpuan rito.
Ayon sa mapa, ang point 4 ay isang eskinitang nasa pagitan ng dalawang establishment ng starbucks at Jollibee. Ang point five naman ay nangyari rin sa mismong barangay sa may katapat na eskinita.
"Wag kang tatanga tanga at wag kang lalayo sa akin," paalala ni Carter sa tabi ko na ang mata'y palinga linga sa kung saan saang direksyon.
Damn him and his choices of words. Sanay na ako do'n, kaya tumango nalang ako. Nakarating kami sa lugar na nakadestino para sa amin.
Ang eskinitang iyon ay maliit at madilim na madilim kapag sasapit ang gabi dahil walang kahit ni isang streetpost na malapit.
Pinasok namin ang starbucks na puno ng customer. "That barista guy is suspected to be a neolutionist. His name is Neil, and it was said that this café might be a go-to place for people like them. Just observe for now and approach him. I'll go find a cozy seat," ani Carter at inutusan pa akong mag order ng kape.
Wala akong nagawa kundi lumapit sa counter. Nagkatingin kami ni Neil at binati niya ako. "Hi ma'am, what's your order?" ilang segundo ko siyang tinitigan, sinusubukan alamin kung may mapapansin ba akong kakaiba sa kanya.
"Hi, uh one venti caramel macchiato and grande americano please," I told him and tapped my phone to pay via Gcash.
"One venti caramel macchiato and grande americano for?" he asked.
"Louise," tipid kong sagot. Sinulat niya ang pangalan ko sa cups at napansin kong pinasadahan niya ako ng tingin bago ako umalis ng counter pagkakuha ng orders namin ni Carter.
Nagsimula na ring pumatak ang ulan. Tahimik lang si Carter na sumisimsim da kape niya at paikot ikot ang tingin sa paligid at ginaya ko nalang rin siya.
Wala naman ata talaga akong balak kausapin. Ba't naman kaya? Parang may nagawa naman ata akong kasalanan sa kanya na hindi ko man lang alam. Para naman atang magkaaway kami na hindi ako na informed. Jusko, ba't ba hindi niya ako pinapansin.
Huhugot na sana ako ng bwelo para magtanong pero natigilan ako nang tumaas ang balahibo ko sa leeg at naramdaman kong may nakatingin sa akin.
I quickly snapped my head in that direction and Carter also noticed that something caught my attention. May matandang lalaki na nakatingin sa amin ni Carter at nakangisi ito, hindi man lang inaalis ang pagkakatingin kahit na alam niyang napansin na namin ang pagkakatitig niya.
Nang may mga pumasok na tatlong lalaki at naupo sa pwesto nung matanda ay napalingon din ito sa amin.
Napalunok ako at napatingin kay Carter, mukhang pareho ang naiisip namin. The rumors are indeed true. Neolution weren't being discreet about hunting us to. And they're probably trying to intimidate us.
"Anong dapat nating gawin?" tanong ko kay Carter na hindi inaalis ang tingin at papalit palit sa kanilang apat.
"We wait," he dropped his gaze and looked outside the glass window.
Tumayo ang pinaka batang lalaki sa grupo, naglabas ng wallet at mukhang pupunta ata ng counter para magorder ng pagkain. Pero kinabahan ako ng papunta siya sa direksyon namin ni Carter, dali dali kong inalis ang pagkakatitig ko sa kanya at tumingin kay Carter na lumingon din sa kabilang direksyon.
Nasa aisle nga pala kami kung saan paderetso ang counter, pero hindi ko maiwasang hindi kabahan. This the first time I'm able to meet these people preying on us. I know what they're capable of.
Carter found my hand resting on my lap curled into a fist. He pressed his palm on my knuckles and made that circling motion again using his thumb as it gently grazed my skin. I don't know if this is his way of calming people but it did made me feel at ease. I tried to loosen up and lay my palm flatly on my thigh.
Nang makalagpas na ito sa amin at nakalayo na ay saka rin inalis ni Carter ang kamay niyang nakapatong sa kamay ko. Mukhang alam niyang mas kalmado na ako ngayon.
Lumapit ang lalaking iyon kay Neil at mukhang matagal na silang magkakilala. While trying to assist the younger man, I noticed Neil's eyes landed on me for a quick second, and I know Carter must've noticed it too.
Neil probably called them, tipping that we are potential hiddens and confirming it in person. But how were they able to find out? What gave it away?
Pagkatapos niyang makakuha ng order ay napadaan muli siya sa amin, umiwas ako ng tingin. Nakabalik siya sa dati niyang pwesto ngunit inilapag niya lang ang inorder niya sa mesa at medyo pasimpleng tingin na uli sa amin.
Makalipas ang ilang minuto, tumila na rin ang ulan, at mukhang aalis na sila.
Balak ni Carter ay sundan sila ngunit hindi ko maiwasang mapa isip. "What if they're trying to lure us into their trap? We're outnumbered," I told him. I can't stop but be paranoid.
"I already texted the other team, and we have trackers. They'll be able to find us easily, if we don't follow them then mission is pointless. Besides, it looks like you don't trust me enough that I can take them all?" He cocked his head.
"Hindi naman sa ganun. I just don't want to see you get hurt," those words escaped my mouth before I even got a chance to think about it. Nang ulitin ko iyon sa utak ko ay parang medyo mali pakinggan.
Carter's lips parted, it looks like he's taken by surprise with what I have said but he didn't say anything else.
Hindi ko rin binawi ang sinabi ko at nanahimik nalang. I don't want to sound guilty or defensive, I just want us all to go back without a scratch.
Sabay-sabay silang lumabas ngunit nagtungo sa iba't-ibang direksyon na hindi namin inaasahan ni Carter. I thought they'd stay as a group but didn't. Maybe they didn't really find out about us. Maybe I'm just paranoid.
Napgdesisyunan namin ni Carter na sundan yung matandang unang dumating sa coffee shop. Huminto ito at may kausap sa kanyang cellphone, pagkatapos niyang ibaba ang tawag ay nagpatuloy ito sa paglalakad. May nilikuan itong corner palabas ng building ngunit pagkaliko namin ay wala na yung sinusundan naming matanda at nandito kami ngayon sa likod ng café kung saan tinatambak ang mga basurahan.
"Shit. Where is that old man," ani Carter sa tabi ko.
Dead end ito kaya't imposibleng may lalabasan iyon.
"You underestimated me, kid." napalingon kami sa boses na iyon at pagkakita ko'y may nilabasan na portal ang matanda. Mabilis naman akong hinila ni Carter para ipwesto sa likod niya.
"Hindi ko inaasahan na kayo pa mismo ang lalapit sa amin," he laughed in a sinister way.
"Kamukhang kamukha mo ang nanay mong si Evangeline Frost. Tandang tanda ko pa ang mga sigaw at iyak niya habang nakahiga sa surgical bed at unti-unting binabawian ng buhay, it was a good death. Your mother's organs and blood saved my daughter from cancer. We don't care about obtaining your abilities now. We found a way to use your kind as cure, maybe we can do something about slowing down the aging process too? Neolution, we'd be recognized as noble. We'll be chased down by money with our researches and advances in medicine. We'd be unstoppable." he kept laughing again. This guy is nuts.
"My face is the last thing you'll see before you die. You will pay for what you did to my mother, I will burn your organization down, I will hunt each and everyone one of you," Carter spoke calmly, but I can feel his rage. Nabigla ako sa narinig ko, hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa nangyari. His mother died in their hands too, and hearing those words from the person who did his mother dirty, I'd probably gone berserk if I were him.
"You cannot scare me, kid. For the sake of your mother saving my child, I'll let you go. I want the girl," ani ng matanda. Pagkasabi niyang iyon ay nagsilabasan din mula sa portal ang mga kasama niya, ngayon lima na sila kasama si neil.
Halos mawalan ako ng hininga sa narinig ko. The old man is trying to negotiate, and he wants me.
Humigpit lalo ang pagkakahawak ni Carter sa akin mula sa likod niya. "You'll have to kill me first," nagulat ako nang marahas akong itinulak ni Carter at mabilis akong binalutan nang yelo. What the heck?! Bakit niya ako kinulong sa malaking ice cube?! "Stay there!" sigaw niya habang nagpapalabas siya ng mga tipak ng yelong pang atake sa kalaban niya.
I don't wanna be useless, he is outnumbered and he clearly needs my help! The old man were able to break the ice wall with his punch, they were alternately taking offenses and defenses against Carter and his hydrokinesis but it looks like these people even without abilities have a skill in fighting, they've got good reflexes too and their skin is modified to be stronger probably due to the experiments they're doing.
Kinuha ko ang swiss knife na nakatago sa waistband ng pants ko at sinubukang ihampas iyon sa ice kung saan ako nakakulong pero sobrang tibay nito at ni hindi man lang nakagawa ng kahit kaunting dent. At nag aalala rin ako sa sitwasyon niya habang pinagmamasdan ko siya mula rito, sa twing matatamaan siya ng suntok at sipa at napapaatras siya nang ilang metro, bakas rin sa mukha niya ang matinding sakit na naibigay nang tirang 'yon. Now I know we weren't just dealing with normal people, we're dealing with modified humans who survived several procedures that has gone nuts with their ambitions.
Nakakaramdam ako nang matinding kaba, parang ako pa tuloy yung natatakot para sa kanya.
Alam ko namang magaling siya sa pakikipaglaban sa ganitong paraan, but these people's advantage is their strength and speed, altered and modified body composition and muscles who probably trained to be pro in combat fighting. Hindi maipaliwanag na saya ang nararamdaman ko kapag nakakailag si Carter sa bawat atake nila.
"Carter!" rinig ko ang boses ni Elle, SA WAKAS!
Fenrir looked at me, and I think relief swept his worried face when he realized I was trapped inside a giant ice cube before fighting them, since the numbers are pretty equal, I was immediately freed.
Tumulong ako sa kanila. But since I'm the least experienced, I'm usually taking defenses only and they all got my back to help me out a little bit.
Nakalugmok na sa lupa ang tatlong neolutionist na kinalaban nila habang sila'y naghahabol ng hininga. Unti-unti na ring nagsibagsakan ang mga tipak ng yelong nakapalibot sa akin. Lumapit ako kay Lia.
"Where is your base?" tanong ni Fenrir sa lalaking kinalaban niya habang ang paa niya'y nakaapak sa likuran nito, kahit nanghihina, nagawa pa niyang ngumisi at tumawa. "Sa tingin niyo ba sasabihin namin sa inyo? Patayin niyo nalang kami, dahil wala kayong makukuhang impormasyon sa amin! " sigaw nito. Diniin ni Fenrir ang pagkaka-apak niya sa tadyang ng lalaki may nakatarak na swiss knife doon.
"AHHH! "napasigaw ito dahil sa sakit. Hinila naman ni Lia ang kutsilyong nakatarak sa mas batang lalaki na dagan ni Elle sa may bandang braso at isinaksak ito ulit sa may likuran nito.
Nice tactics, torturing them instead of killing them easily is a painful way to persuade them to give us information about their new base. Pero puro impit na sigaw at pilit na tawa lang ang binibigay nila.
"You will never be above us," pumatong si Carter sa dibdib ng matandang lalaking una niyang nakalaban pero hindi pa rin maalis ang ngisi sa mga labi nito.
"Master!" Neil tried to break free from me but Elle slashed the dagger into his neck and some of his blood splattered on my face. Hindi ko maiwasang ma shock sa nangyari. This image of a person having his throat slit will haunt me forever.
I need to adjust myself to these kinds of things that used to be a taboo and crime for me, but now will be normal. Kailan ba naman kasi ako masasanay?
A strong portal opened infront of us and it gave a blasting energy that made as all flew backwards. Tumama ako sa concrete na pader at halos hindi ako makahinga nang bumagsak ako sa sahig. I felt a warm blood trickling down my forehead.
The newcomer paved his way towards their so called "Master" and is probably trying to rescue him. My vision is getting blurry and I can only manage to look up and see his side profile.
Masyadong mabilis ang mga pangyayari at ang tanging nakikita ko nalang ay inaakay na niya ang Master nila at mukhang gagamit na naman ng portal paalis sa lugar na ito. He tried to walk past me while I'm still lying on the ground, and I'm the nearest person to be able to grab him before he goes.
I can't let this man go and take their master, the same person who killed Carter's mother and having him in our custody would help us avenge Mrs. Frost as well as other hiddens who were also a victim including Jeanne's parents.
I got up as fast as I can ignoring the burning pain of my body and tried to grab him from behind. When he felt my hand grabbed him his head snapped into my direction and I was stucked staring into a pair of familiar eyes while being being pulled by an unfamiliar force, and the last thing I see on my peripheral view is Carter reaching out his hands to me before I got engulfed into total darkness.